Het is al zestig jaar geleden dat de tweede single van The Beatles, “Please please me”, werd opgenomen. Het grote verschil met “Love me do“, hun eerste single die “slechts” de zeventiende plaats van de Britse hitparade bereikte, was dat deze plaat nu wél onmiddellijk naar nummer één zou doorstoten. Eigenlijk kan men deze datum dan ook als de “geboorte” van Beatlemania (*) bestempelen…
Het verhaal dat “Please please me” oorspronkelijk een Roy Orbison-achtige ballade was, is natuurlijk al gekend, minder gekend is echter dat het George Martin zou geweest zijn die zou gevraagd hebben dit nummer uptempo te zingen.
Welk een revolutie die eerste Beatleplaten ook mogen veroorzaakt hebben, toch moeten we ze nu ook weer niet overdreven bewieroken. Zo zegt Paul McCartney b.v.: “Ik heb onlangs nog gemerkt dat op die eerste Beatle-singels eigenlijk niet eens bas of drums te horen waren. Please please me, Twist and shout dat zijn doodsimpele opnamen, maar John zingt er zo ontzettend goed op dat die songs de zogenaamde tand des tijds zullen doorstaan. We hadden toen wel geen sound, maar we hadden wel iets.”
En dat “iets” zorgde dan voor Beatlemania, een hype die bij de goegemeente uiteraard niet enthousiast werd onthaald. Zo schrijft Paul Johnson in The New Statesman van maart 1964: “Zij die rond de Beatles hangen, die zich hysterisch schreeuwen, wier nietszeggende gezichten op het TV-scherm te zien zijn, zijn de minst gefortuneerden van hun generatie, de dommen, de luien, de mislukkelingen…”
De drieëntwintigste augustus 1963 wordt She Loves You als vierde single van The Beatles in de markt gezet, na dus Love Me Do, Please, Please Me, en From Me To You. De achtentwintigste augustus staat She Loves You al op de tweede plaats in de Britse Top Veertig en werden er in de één week tijd een half miljoen exemplaren verkocht. De derde september prijkt She Loves You op één.
In Amerika wordt het nummer de zestiende september van dat jaar uitgebracht, maar het doet niets. Pas wanneer I Want To Hold Your Hand een hit wordt, besluit hun manager Brian Epstein She Loves You in Amerika opnieuw op single uit te brengen. De vijfentwintigste januari 1964 wordt She Loves You in Amerika opnieuw uitgebracht en zal daar vrij snel op één aanbelanden. Op een bepaald moment palmen The Beatles in de Amerikaanse charts de top drie volledig in met op één She Loves You, op twee I Want To Hold Your Hand en op drie Please Please Me. Dus ook hier kon men wel degelijk van Beatlemania spreken.
Evenwel niet zo op het oude continent. De fameuze reeks optredens in de Parijse Olympia samen met o.a. Trini Lopez en Sylvie Vartan was niet zo’n fantastisch succes als men nu zou veronderstellen. En ook in Nederland is het nog even wachten. Daar bereiken The Beatles met She Loves You de veertiende december 1963 de tiende plaats in de Top Veertig. De vorige singles deden daar niets. Bij ons staan The Beatles pas bij de start van 1964 in de Top Dertig en bereiken de vijfde plaats. Pas twaalf singles later zullen zij hier hun eerste nummer één scoren en dat in het najaar van 1965 met Yesterday.
Ronny De Schepper
(met dank aan Marc Brillouet en Raymond Thielens)
(*) Over het algemeen wordt aangenomen dat The Daily Mirror de term “Beatlemania” lanceerde voor het gedrag van de fans van The Fab Four op 2 november 1963, maar zoekend naar de gepaste illustratie heb ik ontdekt dat The Daily Mail het woord al op 21 oktober had gebruikt!
Please Please Me en het ommekantje Ask me why, zijn de enige songs die uitgegeven werden door de Dick James Music company. Alle andere songs werden gepubliceerd door de nadien opgerichtte Northern Songs company. John en Paul samen met Brian Epstein hadden 49% aandelen en Dick James en zijn partner Charles Silver tekenden voor 51% in deze nieuwe muziekuitgeverij. Epstein dacht eerst aan Hill & Range die ook de Elvis’ songs publiceerde, maar George Martin suggereerde hem om een kleinere uitgeverij te nemen en zo kwamen ze terecht bij Dick James. Het was wel Dick James die na het succes van Please Please Me voorstelde om Northern Songs op te richten, wat wel fair was om de schrijvers zelf te laten delen in de credits van alle eigen songs die gingen volgen.
LikeGeliked door 1 persoon