Volgens On this day is het vandaag zestig jaar geleden dat de Britse zwarte zanger Kenny Lynch “Misery” heeft opgenomen. Hij zou daarmee de eerste zijn om een Lennon & McCartney-song (*) op te nemen, The Beatles zelf niet meegeteld uiteraard.
Lennon & McCartney (as far as the songwriting itself goes, both Lennon and McCartney are in agreement that “Misery” was pretty much a 50/50 credit, possibly favoring Lennon slightly, aldus een website die zich met dergelijke zaken bezighoudt) schreven dit nummer speciaal voor Helen Shapiro, met wie ze op dat moment op tournee waren (ze zaten toen nog in haar voorprogramma, dat zou later tijdens de tour wijzigen). Er wordt altijd beweerd dat Helen Shapiro het zou hebben afgewezen, maar volgens eerder genoemde website heeft ze het zelfs nooit te horen gekregen. Het was haar producer, orkestleider Norrie Paramor (vooral bekend van zijn werk met Cliff & the Shadows) die het van de hand wees.
Maar kijk eens wie er nog op de affiche (onderaan) staat? Jawel, Kenny Lynch had de demo ook gehoord en hij zag er wel iets in. Hij wijzigde wel de eerste zin “The world is treating me bad” in “You’ve been treating me bad”. Dat zou The Beatles echter worst wezen. Waar John Lennon echter wél bezwaar tegen maakte, was dat Kenny Lynch een beroep deed op de beroemde studiogitarist Bert Weedon om de gitaarpartij te spelen. Volgens de reeds geciteerde website zou hij hebben gezegd: “What’d you want to have Bert Weedon on the session for? I would have played if you’d asked me.”
Paul McCartney daarentegen scheen geen bezwaren te hebben. Hij trommelde zelfs Kenny Lynch vele jaren later op om op de hoes van zijn “Band on the run”-elpee te fungeren.
Maar wie was nu die Kenny Lynch? Daarvoor wenden we ons tot good old Wikipedia: Kenny Lynch (born 18 March 1938) grew up in Stepney, East London as one of 13 children. One of his sisters Gladys (stage name Maxine Daniels) was a jazz singer of some note. His father was born in Barbados and his mother was mixed-raced British and Jamaican.
After leaving school at 15 and various jobs, he did national service in the Royal Army Service Corps and was the regimental featherweight boxing champion. After that he became a professional singer. Much of Lynch’s material was self-written, but he also covered songs by writers of the Brill Building. Thus he had several UK hit singles in the early 1960s, including the two Top Ten hits, “Up on the Roof” in December 1962 and “You Can Never Stop Me Loving You” in June 1963.
Whilst on tour with the Beatles, Lynch reportedly offered to help them write a song, but quickly became frustrated and criticised their ability to compose music. At the time Lennon and McCartney were writing “From Me to You”…
Lynch also wrote songs for others including the Small Faces’ No. 3 UK hit, “Sha-La-La-La-Lee”, in collaboration with American songwriter Mort Shuman. “You’d Better Believe It” (co-written with Jerry Ragavoy) and “Sorry She’s Mine”, which appeared on the Small Faces’ 1966 debut album, were also Lynch works.
Lynch took part in the A Song For Europe contest in 1962 with the song “There’s Never Been A Girl”, but failed to win (6th) through to represent the UK in the Eurovision Song Contest. “Ring-a-Ding Girl” won the national, performed by Ronnie Caroll went on to come 4th in the contest, won by Isabelle Aubret of France with “Un premier amour”.
Lynch had more success in 1978, when he wrote “Love Crazy”, the theme used for Carry On Emmannuelle. In the early 1980s, Lynch formed a songwriting partnership with former tennis player Buster Mottram, which was kind of funny as this was a long-time white nationalist political activist.
Ronny De Schepper
(*) Op de eerste persing, zowel in Engeland als in de VS, stond er “McCartney-Lennon” i.p.v. de bekende pikorde. Ik herinner me dat enkele jaren na de dood van John Paul McCartney heel voorzichtekes vroeg aan Yoko Ono of deze volgorde niet opnieuw kon worden ingevoerd, op z’n minst voor songs die overduidelijk door Paul waren geschreven en waarmee John weinig of niks te maken had. Het antwoord was een heel ferme njet over heel de lijn…
dagelijks iets degelijks 