Vandaag 55 jaar geleden trokken The Beatles voor de derde keer (na 5 en 6 september) de Abbey Road Studio in om “I am the walrus” in te blikken. En deze keer blijkbaar met goed resultaat. Wikipedia vermeldt weliswaar nog een vierde dag (29 september), maar ik neem aan dat het hier dan over de postproductie gaat (zie verder). “I am the walrus” diende natuurlijk in de eerste plaats voor het “Magical Mystery Tour” avontuur, maar werd toch ook op single uitgebracht als b-kant voor “Hello goodbye” (zie onderstaande foto), maar toch werd het in (een) bepaald(e) land(en) blijkbaar als a-kant gepromoot (zie bovenstaande foto). Aangezien het label Capitol is, vermoed ik dat het om de Verenigde Staten gaat, waar men McCartneys “Hello goodbye” blijkbaar (terecht) te onnozel vond.
John Lennon componeerde het avant-garde-achtige nummer door drie nummers waaraan hij aan het werken was te combineren en samen te smelten tot één geheel. Lennon beweerde inspiratie te hebben geput uit verschillende lsd-trips. Het steeds terugkerende woord “walrus” refereert aan het gedicht The Walrus And The Carpenter van Lewis Carroll, de auteur van Alice in Wonderland. Lennon had immers van een leerlinge van zijn oude basisschool een brief ontvangen waarin stond dat haar leraar Engels zijn leerlingen Beatles-teksten liet analyseren als opdracht (wij hebben “I am the walrus” ook besproken in de poëziewerkgroep van Anton van Wilderode). Hij voelde zich hier erg door vereerd en vond het verwonderlijk dat een leraar zoveel tijd en moeite stak in het ontcijferen van zijn teksten, waarop hij voor de grap als reactie een zo onbegrijpelijk mogelijk nummer schreef, vol met nonsenszinnen en wartaal, zoals Lewis Carroll dit ook vaak deed.
De ideeën voor de teksten haalde Lennon uit drie nummers waarmee hij dus al bezig was. Het eerste idee was geïnspireerd op een sirene die hij vanuit zijn huis in Weybridge hoorde (“Mister city, p’liceman sitting, pretty little p’licemen in a row”). Het tweede idee kwam uit een kort gedichtje over als hij in zijn tuin zit (“Sitting in an English garden, waiting for the sun. If the sun don’t come, you get a tan from standing in the English rain”). Het derde idee was afkomstig uit een opsomming van willekeurige zinnen en nonsensuitspraken (“Sitting on a cornflake, waiting for the van to come”). De tekst “Boy you’ve been a naughty girl, you let your knickers down” was voor de BBC dan weer een reden om het nummer ongeschikt te achten voor uitzending (tiens, dat zinnetje moet ons ontsnapt zijn bij AvW).
Op een dag bracht Lennon goede vriend en voormalig Quarrymen-lid Peter Shotton een bezoek aan hem. Lennon vroeg aan hem of hij zich het schoolpleinliedje wat ze vroeger altijd zongen nog kon herinneren. Shotton herinnerde zich enkele zinnen en zong het voor. Lennon haalde hier een aantal woorden uit om aan de rest van de tekst van I Am The Walrus toe te voegen:
“Yellow matter custard, green slop pie
All mixed together with a dead dog’s eye
Slap it on a butty, ten foot thick
Then wash it all down with a cup of cold sick”
Lennon verklaarde veel over het nummer in een interview met de Playboy in 1980:
“The first line was written on one acid trip one weekend. The second line was written on the next acid trip the next weekend, and it was filled in after I met Yoko… I’d seen Allen Ginsberg and some other people who liked Dylan and Jesus going on about Hare Krishna. It was Ginsberg, in particular, I was referring to. The words “Element’ry penguin” meant that it’s naïve to just go around chanting Hare Krishna or putting all your faith in one idol. In those days I was writing obscurely, à la Dylan.”
“It never dawned on me that Lewis Carroll was commenting on the capitalist system. I never went into that bit about what he really meant, like people are doing with the Beatles’ work. Later, I went back and looked at it and realized that the walrus was the bad guy in the story and the carpenter was the good guy. I thought, oh, shit, I picked the wrong guy. I should have said, ‘I am the carpenter.’ But that wouldn’t have been the same, would it?”
In de film Magical Mystery Tour wordt Lennon inderdaad uitgebeeld als de walrus, terwijl hij het nummer zingt. Op de tracklist van de soundtrack van de film staat onder de zin “I Am The Walrus” echter “No You’re Not!” gedrukt. Dit werd in de film gezegd door een klein meisje dat continu alles tegenspreekt wat andere personages zeggen. Lennon komt hierop terug in het nummer Glass Onion. Hierin komt de zin “Here’s another clue for you all, The Walrus was Paul” voor. Denk aan “the walrus was the bad guy in the story and the carpenter was the good guy. I thought, oh, shit, I picked the wrong guy.” Later, wanneer hij solo is gegaan, zal hij er nog eens op terugkomen in het nummer God: “I was the walrus, but now I’m John”.
Maar wie was de Eggman? Dat zou wel eens Eric Burdon, leadzanger van The Animals, kunnen zijn. De reden hiervoor was dat Burdon de bijnaam “Eggs” droeg onder zijn vrienden. Die bijnaam heeft hij te danken aan het feit dat hij ervoor bekend stond om tijdens de seks eieren uit te smeren over naakte vrouwen. Burdon schreef in zijn biografie dat er ooit een dergelijke situatie plaatsvond in het bijzijn van John Lennon, die hem aanmoedigde met de woorden “Go on, go get it, Eggman…”
I Am The Walrus was het allereerste nummer dat werd opgenomen na het overlijden van Brian Epstein, de manager van de Beatles. Tegen het einde van het nummer wordt een soort crescendo opgebouwd met een groot scala aan verschillende geluiden die zich steeds chaotischer en luider beginnen op te stapelen. Tijdens het mixen van het nummer werd er live een feed van BBC Radio 3 toegevoegd. Hier werd op dat moment (29 september 1967) een hoorspelversie van Shakespeare’s King Lear uitgezonden. Eén van de zinnen uit King Lear die tegen het eind van het nummer wordt opgelezen is “Oh, untimely Death!”, iets wat later als “bewijs” werd gezien in de Paul Is Dead-theorie. (Wikipedia)
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 