Mijnheer Segers, u bent zopas uitgeroepen tot de minst televisiekijkende TV-criticus. Een reactie?
Lees verder “45 jaar geleden: Jan sprak met Segers”45 jaar geleden: Jan sprak met Segers
Categorie: hebjetgezien
Vijftig jaar geleden: het jaar van het thuisblijvende kind
Dag, beste lezer. Ook van de indian summer geprofiteerd om er eens op uit te trekken met de kinderen? Heerlijk, nietwaar? Vooral na die ellenlange winter waarbij je verplicht was steeds thuis te blijven. “Verplicht”, inderdaad, tenzij je kapitaalkrachtig genoeg bent om telkens een babysit te laten komen. Als je rekent dat een avondje bioscoop met een pintje na zo al gauw op duizend frank uitloopt, dan heb je ’t immers wel snel bekeken.
Lees verder “Vijftig jaar geleden: het jaar van het thuisblijvende kind”Veertig jaar geleden: laatste aflevering van “De Vermiste”
Veertig jaar geleden was er de laatste aflevering van “De Vermiste”, een televisiereeks van de hand van Jan Matterne (foto). Die is natuurlijk de geschiedenis ingegaan als de vader van “De Collega’s“, maar zelfs “Het Pleintje” onzaliger gedachtenis zal voor trouwe BRT-kijkers nog wel bekend in de oren klinken. Maar “De Vermiste”…? Die waren we al lang vergeten. Lode De Pooter wekt hem in De Rode Vaan nr.39 van 1984 nog eens tot leven…
Lees verder “Veertig jaar geleden: laatste aflevering van “De Vermiste””Vijftien jaar geleden: “I’m having a strange postmodern moment here”
Leuke scène in de fijne televisieserie “Lost in Austen”: nadat Darcy zijn liefde voor Amanda Price heeft bekend (hij noemt haar “she who must be loved” en, verdorie, hij heeft nog gelijk ook: Amanda is een gerundium – of een gerundivum, ik heb die twee nooit goed uit elkaar kunnen houden – eigenlijk zou dit dus ook een goede naam geweest zijn voor Ayesha, “she who must be obeyed”), vraagt zij hem om een gunst. Zij wil hem namelijk de fameuze scène uit “Pride and prejudice” laten overdoen, waarbij Colin Firth (als Darcy) uit het water stapt (foto). “Haar” verliefde Darcy (gespeeld door Elliot Cowan) kan dat natuurlijk niet weigeren en op dat moment spreekt Price de historische woorden: “I’m having a strange postmodern moment here”. Maar wat is dat dan eigenlijk “a postmodern moment”?
Lees verder “Vijftien jaar geleden: “I’m having a strange postmodern moment here””45 jaar geleden: “De Vijf Provincies”
Enkele dagen geleden bracht ik in herinnering dat het 45 jaar geleden was dat ik de Vlaamse schlagerzangeres Marva mocht gaan interviewen. Ik zei toen ook dat ik haar enkele dagen al weer zag, deze keer in een kleedkamer van de BRT (de toenmalige VRT). Welnu, dat was ter gelegenheid van de finale van een wedstrijd, die gelukkig slechts éénmalig heeft plaats gevonden en die de titel « De Vijf Provincies » meekreeg. Er ging die avond van alles mis en in de daarop volgende aflevering van mijn rubriek “Hebjetgezien” in het regionale weekblad “De Voorpost” deed ik hier dan ook mijn beklag over…
Lees verder “45 jaar geleden: “De Vijf Provincies””Vijftien jaar geleden: “Inspector George Gently”
Vijftien jaar geleden heb ik voor het eerst naar een aflevering van alweer een (voor mij) nieuwe Britse politieserie “Inspector George Gently” gekeken.
Lees verder “Vijftien jaar geleden: “Inspector George Gently””Ann Christy (1945-1984)
Vandaag is het al veertig jaar geleden dat de Vlaamse zangeres Ann Christy is overleden. Indertijd heb ik in De Rode Vaan niet minder dan vier artikeltjes aan haar besteed. Eerst was er een korte bespreking van de single “De roos” onder de titel “Een roos voor Ann en alleman”, gevolgd door een aankondigend artikel voor haar optreden op het Feest van De Rode Vaan in 1981 (“Dansen met Ann Christy”). In het nieuwjaarsnummer van 1984 had ik haar nadien “aan het lijntje” omdat ze toen al zwaar ziek was. In nr.34 van datzelfde jaar had ik dan ook de droeve plicht haar overlijden te melden.
Lees verder “Ann Christy (1945-1984)”45 jaar geleden: “Als mijn titels toch altijd wegvallen, kan ik er even goed géén zetten”
Op 5 juli 1979 gaf ik mijn wekelijkse televisierubriek “Hebjetgezien?” in De Voorpost een beetje rancuneus de titel mee “Als mijn titels toch altijd wegvallen, kan ik er even goed géén zetten”. De aanleiding was uiteraard dat een paar keer daarvoor mijn titel inderdààd was weggevallen…
Lees verder “45 jaar geleden: “Als mijn titels toch altijd wegvallen, kan ik er even goed géén zetten””45 jaar geleden: One more time!
Nogmaals over “De Collega’s” dus. Maar “one more time” betekent ook iets in de zin van “bis”. En inderdaad, volgend seizoen mogen de collega’s een bisnummer (tweede reeks) opvoeren. Juich ik daarom? Niet bepaald, maar ik zal er ook niet om treuren. De laatste aflevering zette echter jammer genoeg eerder de gebreken dan de kwaliteiten van de reeks dik in de verf.
Lees verder “45 jaar geleden: One more time!”Bert Hermans (1924-1999)
Het is vandaag al 25 jaar geleden dat gewezen televisiedirecteur Bert Hermans is overleden. Bert Hermans werd in 1924 in Antwerpen geboren. Van 1943 tot 1956 was hij leraar. Hij begon zijn loopbaan bij de VRT in 1956. In de periode 1965-1974 maakte hij een tijdelijke overstap naar ministeriële kabinetten, resp. bij de vice-premiers Spinoy en Cools en bij premier Leburton. In 1981 volgde hij Nic Bal op als directeur-generaal televisie. Onder zijn beleid werd het tweede televisienet verder uitgebouwd en werd Teletekst opgestart. In juni 1989 ging Bert Hermans met pensioen. In mijn archief vond ik slechts één stukje waarin naar Hermans wordt verwezen. Het is van de hand van mijn collega bij De Rode Vaan, Lode De Pooter, en ik ga er absoluut niet mee akkoord, maar ik geef het toch maar voor wat het waard is…
Lees verder “Bert Hermans (1924-1999)”
dagelijks iets degelijks 