45 jaar geleden: “Het hoofd, de benen en het geld” (Leo De Haes)

45 jaar geleden: “Het hoofd, de benen en het geld” (Leo De Haes)

Het is vandaag ook alweer 45 jaar geleden dat (toen nog) Humo-redacteur Leo De Haes zijn boek « Het hoofd, de benen en het geld » kwam voorstellen voor het Masereelfonds-Temse. Dat gebeurde toen in de Marron, de dancing van Marcel en Ronny, de echtgenoot van mijn toenmalige jongste schoonzus Linda Weyn op de Oostberg. Helaas kwam enkel het bestuur van het plaatselijke Masereelfonds opdagen, voor de rest was er geen enkele belangstellende. Geen enkele. En dat ondanks een aankondiging in de Omroeper en de gewestelijke pers, talrijke affiches en een pamflet in zowat iedere brievenbus van Temse. Vooraf kwam De Haes bij ons thuis eten en ik herinner me vooral dat hij daarbij zijn mes aan zijn broek afwreef, iets wat ik in mijn studententijd Tom Ronsse ook al had zien doen. En zoiets blijft me dan na al die jaren bij. Zo selectief werkt mijn geheugen nu eenmaal. Maar goed, blijkbaar om “belangenvermenging” te vermijden, was het dan maar hoofdredacteur Piet Lampaert die het boek voor De Rode Vaan recenseerde en niet ikzelf.

Lees verder “45 jaar geleden: “Het hoofd, de benen en het geld” (Leo De Haes)”

Jef Van Extergem (1898-1945)

Jef Van Extergem (1898-1945)

Een standbeeld of straatnaam heeft hij niet gekregen, maar op het Sint‑Jansplein in Antwerpen bestond wel een Club Jef Van Extergem (*). En in 1998 werd, ter gelegenheid van zijn honderdste verjaardag, de Werkgroep JVE 100 opgericht. Die organiseerde een symposium en een tentoonstelling, “Jef Van Extergem en zijn tijd.”

Lees verder “Jef Van Extergem (1898-1945)”

In 1979 hadden wij oog en oor voor…

In 1979 hadden wij oog en oor voor…

We bladerden voor u ook even in de nummers van het afgelopen jaar en we rangschikten de volgens ons interessantste achtergrondartikels op een rijtje. Hieronder vindt u onze selectie die geen volledigheid nastreeft, maar eerder een hulp wil zijn voor diegenen die een r.v.-collectie gemakkelijker willen raadplegen.

Lees verder “In 1979 hadden wij oog en oor voor…”

45 jaar geleden: begin van de jaaroverzichten in De Rode Vaan

45 jaar geleden: begin van de jaaroverzichten in De Rode Vaan

Zoals andere bladen publiceerde De Rode Vaan ook ieder jaar een jaaroverzicht. Uiteraard ging dit voor het grootste deel over politiek. Het spijt me voor de geïnteresseerden, maar die heb ik niet bewaard. Ik heb enkel de overzichten bewaard, waaraan ik zelf heb meegewerkt.

Lees verder “45 jaar geleden: begin van de jaaroverzichten in De Rode Vaan”

In 1984 hadden wij oog en oor voor…

In 1984 hadden wij oog en oor voor…

Traditiegetrouw bladerden we even terug in De Rode Vaan van het afgelopen jaar en plaatsten voor uw (en ons) gemak de belangrijkste artikels nog eens op een rijtje. Net zoals vorig jaar hebben we ze gerangschikt volgens een bepaald thema, met dien verstande dat de onderwerpen van vaste rubrieken zoals het standpunt, binnen- en buitenbeentje, de column, televisie, activaria, het lijntje en de zomerrubrieken niet werden opgenomen.

Lees verder “In 1984 hadden wij oog en oor voor…”

45 jaar geleden: “Links in de clinch”

45 jaar geleden: “Links in de clinch”

45 jaar geleden nam de voetbalploeg van De Rode Vaan (en dus ook ikzelf) in Boechout deel aan het tornooi “Links in de clinch”. Voor zover ik me herinner, hebben we niet gewonnen, maar we hebben toch niet slecht gespeeld (was het hier dat we de zogenaamd “onoverwinnelijke” elf van Humo hebben verslagen?). Helaas dus geen wedstrijdverslag, dan maar een niet-gedateerd verslag van een voetbalwedstrijd tussen de Aalsterse Mikisclub en De Rode Vaan (ik vermoed uit 1980/81).

Lees verder “45 jaar geleden: “Links in de clinch””

Tachtig jaar geleden: Maarten Thijs begint op De Rode Vaan

Tachtig jaar geleden: Maarten Thijs begint op De Rode Vaan

“In afwachting van iedereen te tonen dat ze niet zomaar het eerste het beste kleine meisje was, speelde ze als alle kleine meisjes met haar poppen, droomde van succes en applaus en pronkte voorlopig met het beroep van haar vader. Het woord ‘journalist’ ontlokte bij meningeen bewonderende blikken, die omsloegen in verschrikking als ze bij de volgende onvermijdelijke vraag ‘Rode Vaan’ of ‘Drapeau Rouge’ antwoordde. Eerlijk duurt dan wel het langst had ze op zedenleer geleerd, maar soms was liegen leuker en ‘Laatste Nieuws’ of ‘Le Soir’ maakte een veel gunstigere indruk, ‘haha, zozo’, zodat Lena regelmatig het fijne gevoel smaakte om dankzij een leugentje voor vol genomen te worden omwille van een vader, van wie ze had gewild dat hij zijn beroep elders zou hebben uitgevoerd”.

Lees verder “Tachtig jaar geleden: Maarten Thijs begint op De Rode Vaan”