45 jaar geleden vond op het Feest van De Rode Vaan een debat plaats over de crisis in de platenindustrie.
Lees verder “45 jaar geleden: de crisis in de platenindustrie”45 jaar geleden: de crisis in de platenindustrie
Tag: Miel Dullaert
Het idiolect van Lode De Pooter
Mijn vroegere collega en mentor bij De Rode Vaan, Lode De Pooter, werd vandaag precies honderd jaar geleden geboren. Hij had een heel eigen taalgebruik dat ook zijn weg vond naar dat van zijn collega’s (men noemt zoiets: “idiolect”, een soort van “dialect”, maar dan enkel voor een heel beperkte groep). Enkele voorbeelden:
Lees verder “Het idiolect van Lode De Pooter”Dertig jaar geleden: Carlos Bergasa in the Cardiff Singer of the World
Carlos Bergasa, de jonge Spaanse bariton die ik later bij Miriam Gauci heb ontmoet t.g.v. de opname van “La bohème” (waarin hij Schaunard zong) onder de leiding van Alexander Rahbari, is een welluidende bas. Een beetje arrogant misschien, maar hij hééft het.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Carlos Bergasa in the Cardiff Singer of the World”45 jaar geleden: “Links in de clinch”
45 jaar geleden nam de voetbalploeg van De Rode Vaan (en dus ook ikzelf) in Boechout deel aan het tornooi “Links in de clinch”. Voor zover ik me herinner, hebben we niet gewonnen, maar we hebben toch niet slecht gespeeld (was het hier dat we de zogenaamd “onoverwinnelijke” elf van Humo hebben verslagen?). Helaas dus geen wedstrijdverslag, dan maar een niet-gedateerd verslag van een voetbalwedstrijd tussen de Aalsterse Mikisclub en De Rode Vaan (ik vermoed uit 1980/81).
Lees verder “45 jaar geleden: “Links in de clinch””Joost Vandommele (1956-2019)
Het is ook al vijf jaar geleden dat Joost Vandommele is overleden. (Bovenstaande foto: Joost op Catalaanse betoging in Brussel op 7 december 2017.)
Lees verder “Joost Vandommele (1956-2019)”De peperbus van nonkel Miele (75): Slavernij aan de Schelde
“Onze Europese waarden”, beletten niet dat wij met groot gemak de etterbuilen van slavenhandel en -arbeid laten kankeren. Er is het duister verleden van de slavenhandel. Maar ook vandaag blijft veel in het verborgene. Af en toe duikt er een klokkenluider op zoals de jonge onderzoeksjournalist David Van Turnhout (*). Dertig jaar na journalist Chris De Stoop, legt hij de gruwelijke mensenhandel bloot. Dit keer in de economie, de bouwbedrijven in Antwerpen aan de Schelde. Dit boek e.a. is de basis voor de volgende bijdrage.
Lees verder “De peperbus van nonkel Miele (75): Slavernij aan de Schelde”De peperbus van nonkel Miele (72): aasgierkapitalisme
Grace Blakeley is de jonge Engelse auteur van het boek “Vulture capitalism”, wat we zouden kunnen vertalen als “Aasgierkapitalisme”. Ze schreef een helder en sterk gedocumenteerd boek over de misdaden van het huidig economisch systeem. Ze stelt dat de meeste ideeën die ze bespreekt niet nieuw zijn. Nieuw is dat ze als jonkie (31) komaf wil maken met de keynesiaanse-hayekiaanse verdeeldheid die sinds de Tweede Wereldoorlog overheerst. Ze bepleit een democratische uitweg, een ander referentiekader, dat van collectieve empowerment.
Lees verder “De peperbus van nonkel Miele (72): aasgierkapitalisme”Cyriel Vergauwen (1953-2009)
Het is ook al vijftien jaar geleden dat Cyriel Vergauwen is gestorven. Toen ik eind jaren zeventig in Sint-Niklaas en Temse woonde, kende ik Cyriel goed, o.a. door het Masereelhuis waarvan hij de grote bezieler was. Maar ik heb hem in die tijd ook één keer “officieel” geïnterviewd, dat was in mijn reeks over progressieve jeugdclubs die ik voor De Rode Vaan maakte. Vóór hij door het Masereelhuis werd opgeslorpt, was Cyriel immers evenzeer het kloppende hart van J.C.De Spikkel in Nieuwkerken-Waas…
Lees verder “Cyriel Vergauwen (1953-2009)”35 jaar geleden hadden wij oog en oor voor…
Ik had geen passende illustratie om dit artikel te illustreren, dus grijp ik maar even terug naar de foto van de redactie van De Rode Vaan bij de verhuis naar de Lemonnierlaan in 1981. Het is bedoeld als een soort van uitwuiven, want van de erop afgebeelde redacteurs (v.l.n.r. René en Piet Lampaert, Lode De Pooter, Miel Dullaert, ikzelf en Jan Vermeersch) blijven eind 1988 enkel nog Miel Dullaert en ikzelf over. En in het geval van mezelf: dat zal enkel nog duren tot eind februari 1989. Vanaf dan blijft Miel Dullaert nog als enige over. Hij staat dan wel aan het hoofd van een vernieuwde redactie, die zichzelf in De Rode Vaan nr.52 van 1988 (waaruit dit overzicht komt) wel als volgt aankondigde:
Lees verder “35 jaar geleden hadden wij oog en oor voor…”Vijf jaar geleden: open brief van leden van de Gravensteengroep aan N-VA
In zijn wekelijkse lezersbrief in Humo had Staf De Wilde het begin augustus 2011 over de notionele intrestaftrek en het feit dat de Open VLD en de N-VA de voorstellen van Elio Di Rupo om de vermogens iets zwaarder te belasten heeft afgeschoten. “Wie kan nog begrijpen,” zo schrijft hij, “dat vooral die laatste partij zo populair is, ook bij de kleine man?”
Lees verder “Vijf jaar geleden: open brief van leden van de Gravensteengroep aan N-VA”
dagelijks iets degelijks 