Het zal morgen al vijf jaar geleden zijn dat de Brits-Indiase zanger Peter Sarstedt is overleden op 75-jarige leeftijd. Uit een verklaring van zijn familie aan de BBC blijkt dat hij al zes jaar ziek was, hij leed aan een zeldzame hersenziekte. Wij hier in Vlaanderen kennen hem vooral (zo niet uitsluitend) van zijn hitje “Where do you go to, my lovely?”
Lees verder “Peter Sarstedt (1941-2017)”
Het zal morgen al 45 jaar geleden zijn dat de Franse acteur Jean Gabin is overleden.
Lees verder “Jean Gabin (1904-1976)”
Het is vandaag al dertig jaar geleden dat één van de kleurrijkste figuren, die ik heb leren kennen in de tijd dat ik op De Rode Vaan werkte, is overleden, namelijk jazz-klarinettist Bobby Naret. Zonder dat ik dat wist, heb ik rond diezelfde periode een cassette met zijn naoorlogse opnames aan Jo Leemans bezorgd. Hoe dat allemaal precies in elkaar zat, wordt hieronder haarfijn uitgelegd.
Lees verder “Bobby Naret (1915-1991)”
Het is vandaag 25 jaar geleden dat de Frans-Amerikaanse actrice Claudette Colbert is overleden.
Lees verder “Claudette Colbert (1903-1996)”
De Duitse broertjes Max en Emil Sklandanowsky hebben de eerste commerciële filmvoorstelling in Europa georganiseerd. Op 1 november 1895 vertoonden ze in de Berlijnse Wintergarten zeven minuten film met een boksende kangoeroe, een Russisch volksdansje en de onvermijdelijke serpentine-danseres. Hun procédé heette de “bioscope”. Het succes zetten een aantal Duitse laterna magica exploitanten, zoals Oscar Messter en Guido Seeber, ertoe aan om naar dit nieuwe medium te grijpen. Uiteraard ging hun belangstelling vooral uit naar erotiek, zoals “Tanz der Salomé” van Messter uit 1902 bewijst of later “Insel der Seligen” uit 1913 van de beroemde theaterregisseur Max Reinhard, waarin met name de zeemeerminnetjes er niet minnetjes uitzagen…
Lees verder “De Duitse film van de gebroeders Sklandanowsky tot Dietrich”
Een minder bekend facet van Johan Daisne is dat hij ook filmcriticus was. Al was Daisne volgens Michel Apers van het Filmmuseum eerder vol lof over een smartlappenfilm en ergerde hij zich over existentialistische of contestatiefilms. Veelzeggend is een overdruk uit het reeds lang ter ziele gegane weekblad Cinema met als titel “Bergman of… Barabas”.
In Humo van 9/5/2000 werd Marianne Dupon geïnterviewd n.a.v. het spelprogramma “De Mol”, maar omdat zij één van de eerste BV’s was die er geen geheim van maakte dat ze lesbisch was, kwamen o.m. ook zogenaamd lesbische films ter sprake. Films die eigenlijk gemaakt zijn met het oog op een mannenpubliek, omdat mannen graag opgegeild worden door lesbische scènes. “Dat doet me nog minder dan hetero-porno,” antwoordde Marianne. “Dat is echt beneden alle peil. In de meeste pornofilms zijn de lesbische scènes er om de mannen op te winden; die zijn niet te vergelijken met hoe je echt met een vrouw vrijt. Het fake druipt – goeie term – er meestal af.” En meteen lanceerde ze een oproep: “Als er eens een goede lesbische pornofilm uitkomt, mag je het me altijd laten weten.” Twee dagen later stuurde ik haar prompt onderstaand artikel. Een bedankje kon er nog net af, maar een echte reactie kwam er helaas niet. Toch hoop ik dat ze er een en ander heeft uit kunnen opsteken. En ik hoop van u hetzelfde…
Lees verder “Twintig jaar geleden: Marianne Dupon in P-Magazine en Humo”
Het is vandaag ook al dertig jaar geleden dat de Zweedse filmdiva Greta Garbo is overleden.
Lees verder “Greta Garbo (1905-1990)”
Het is vandaag precies negentig jaar geleden dat Der blaue Engel, de Duitse speelfilm, geregisseerd door Josef von Sternberg in première is gegaan.
Lees verder “Negentig jaar geleden: première van “Der blaue Engel””
Vandaag is het al 85 jaar geleden dat tennisser Fred Perry de US Open heeft gewonnen door de Amerikaan Crawford te verslaan.
Lees verder “85 jaar geleden: Fred Perry wint de US Open”
dagelijks iets degelijks 