Vandaag is het precies honderd jaar geleden dat de de Duitse schrijver en sportjournalist Hans Blickensdörfer werd geboren. Maar waarom staat er dan een foto van Mark Uytterhoeven hierboven?
Lees verder “Hans Blickensdörfer (1923-1997)”
Ik was erbij dat jaar, toen de aankomst plaats had voor de deur van Het Laatste Nieuws. Uiteraard kon ik met mijn “speelgoedfototoestel” geen foto nemen van de eindsprint, maar ik heb wel wat foto’s genomen achteraf, zo o.m. van Mark Uytterhoeven, die Peter De Clercq interviewt. Niet van de winnaar helaas, die ik echter niet veel later wel heb kunnen fotograferen tijdens een meeting in ’t Kuipke.
Lees verder “35 jaar geleden: Wim Arras wint Parijs-Brussel”
Vijf jaar geleden is in Bornem ex-profrenner Eddy Pauwels overleden. Pauwels blonk begin jaren 60 uit in Tour de France. Hij won er 4 ritten en droeg 5 dagen de gele trui.
Lees verder “Eddy Pauwels (1935-2017)”
Het zou een artikeltje kunnen zijn in onze reeks “hoe zou het nog zijn met…?” Want, inderdaad, hoe zou het nog zijn met Miriam Thys, ooit het zonnestraaltje op radio en televisie en nu…? Toen 35 jaar geleden de Vlaamse Vereniging van Radio- en TV-critici haar jaarlijkse prijzen toekende, hing ik nog vóór het zover was, in De Rode Vaan al even de waaghals uit door toch al met de mogelijke winnaar van de « Klokke Roeland » (de radioprijs dus) uit te pakken, namelijk « De Taalstrijd », het « vrolijke gevecht met het Nederlands » dat om de veertien dagen op zondagmorgen om 11 u. in de Antwerpse stadsschouwburg werd ingeblikt en wekelijks eveneens op zondagmorgen, maar dan om 9.30 u., door BRT 1 werd uitgezonden als aanloop tot de eucharistieviering. Een gok dus, o.m. gebaseerd op onze persoonlijke keuze die we op desbetreffende bijeenkomst met vuur zullen verdedigen. We vroegen aan het vrouwelijke panellid Miriam Thys wat ze daarvan vond…
Lees verder “35 jaar geleden: Miriam Thys aan het lijntje”
Zowat iedereen was het erover eens dat “Stille waters” zo langzaam verliep “dat zelfs een patiënt in coma kon volgen,” zoals de Rechtvaardige Rechters het formuleerden. Neem nu de aflevering, die blijkbaar enkel diende om de televoting voor Eurosong ordelijk te laten verlopen. Die was toch compleet overbodig? Die kon toch net zo goed worden geschrapt?
Lees verder “Twintig jaar geleden: Stille waters, luide flaters”
Ik erger me enorm aan de uitzendingen van de Olympische Spelen op Eurosport. Die zijn uitsluitend afgestemd op de Nederlandse kijkers. Nochtans stond de toenmalige BRT mede aan de wieg van de oprichting van deze zender. Wat is er ondertussen gebeurd? Is Vlaanderen eruit gestapt? Of betalen we nog altijd voor een zender die ons compleet negeert?
Lees verder “Betalen wij voor Eurosport, ja of nee?”
Met het Heizeldrama nog vers in het geheugen hoeven we er niet meer aan te herinneren : het vandalisme — en dan meer specifiek bij de jeugd — heeft ongekende afmetingen aangenomen. In Nederland b.v. bedraagt de jaarlijkse schadepost aan openbare en particuliere eigendommen naar schatting zo’n 500 miljoen gulden. En dan zijn de kosten van preventie, vervolging en beheersing hier niet eens in begrepen. Niet te verwonderen dus dat het uitstekende Nederlandse maandblad « Jeugd en Samenleving » er een themanummer aan wijdde.
Lees verder “Vandalisme: verveling of verzet?”
In 2014 pleitte de Amerikaan (natuurlijk!) Peter Stetina voor vaste rugnummers in het World Tour peloton. Hij kreeg natuurlijk heel de conservatieve wielerwereld over zich heen. Ik daarentegen sloot mij bij hem aan weliswaar met een (veel te ingewikkeld) systeem van semi-vaste nummers (zie verder) en wat denk je? Ook ik kreeg ervan langs. Grote verrassing dus als ik vandaag op Sporza lees: “Op naar vaste rugnummers in de koers?”. En het antwoord staat er al meteen bij: “Het mag geprobeerd worden!” Dat antwoord komt van Michel Wuyts, maar het oorspronkelijke voorstel komt van Richard Plugge, baas van de wielerploeg Jumbo-Visma.
Lees verder “Vaste rugnummers in het World Tour wielrennen?”
Morgen zal het ook al 35 jaar geleden zijn dat het Heizeldrama plaatsvond. Ik had het er onder andere over in mijn gesprek met Mark Uytterhoeven…
Lees verder “35 jaar geleden: het Heizeldrama”
Op 15 april 1975 begon mijn burgerdienst met een hilarische veertiendaagse opleiding bij de Civiele Bescherming in Liedekerke (ik sta uiterst links – uiteraard – op de foto). Hilarisch omdat de meeste dienstweigeraars verlate hippies waren die elke gelegenheid te baat namen om een stickje op te steken. Destijds had ik op kot en in ’t Broebelke daar ook wel eens van geproefd, maar aangezien ik geen roker ben, werd ik meestal ziek van de tabak alleen al. Ik deed daar in Liedekerke dus niet meer aan mee, maar onze slaapzaal hing dusdanig vol met geestverrijkende dampen dat ik niet anders kon dan meegiechelen met de rest.
Lees verder “45 jaar geleden: burgerdienst bij professor Bolckmans”
dagelijks iets degelijks 