Vorige week schreef ik dat 45 jaar geleden de voordrachtencyclus “Muziek en maatschappij” in De Vlam werd afgesloten met “pop en fascisme“, maar dat blijkt niet helemaal waar te zijn. Een week later was er nog Chantal Cappaert, die sprak over New Wave, ongetwijfeld om een tegengewicht te vormen tegen wat ik de week daarvoor had verteld. Deze Chantal had enkele weken daarvoor ook al gesproken over “de vrouw in rock” en toch kan ik me hoegenaamd niet meer herinneren wie deze jonge dame was. Akkoord, ik had in die tijd andere dingen aan mijn hoofd (mijn echtscheiding), maar toch… Wie me dus meer inlichtingen kan verschaffen of een foto (liefst uit die tijd ongeveer natuurlijk), graag!
Lees verder “45 jaar geleden: Chantal Cappaert over New Wave”Tag: Elvis Costello
45 jaar geleden: “Rick en Harry, een paar apart”
Eind jaren zeventig of begin jaren tachtig besteedde ik in De Rode Vaan aandacht aan twee debutanten, die ik wel een succesvolle toekomst durfde te voorspellen. Harry Spro(c)k verdween echter vlug van de radar en Rick Tubbax, die vandaag zestig wordt, maakte mijn voorspelling wel waar, maar dan wel op een manier die ik niet had voorzien. Volgens Wikipedia hield hij de optredens in 1983 voor bekeken en werd hij muziekjournalist bij Humo, waar hij in 1990 de Humo’s Rock Rally organiseerde. Daar leerde hij Hugo Matthysen kennen, en werd zijn manager. Hierna deed hij ook het management van de muziekgroepen K’s Choice, Pop in Wonderland, De Kreuners, The Radio’s en Clement Peerens Explosition. Later begon Tubbax ook met het management van tv-persoonlijkheden. Onder andere Bart Peeters, Bart De Pauw, Ben Crabbé, Bruno Wyndaele, Dina Tersago, Steven Van Herreweghe, Bart Schols, Sofie Lemaire en Lieven Scheire lieten zich door hem vertegenwoordigen. En zo is hij althans toch nog goed terechtgekomen…
Lees verder “45 jaar geleden: “Rick en Harry, een paar apart””Elvis Costello wordt zeventig…
De Engelse zanger Elvis Costello viert vandaag zijn zeventigste verjaardag.
Lees verder “Elvis Costello wordt zeventig…”45 jaar geleden: “Punk: vox populi”
Lezersbrieven bleven 45 jaar geleden maar toestromen op de redactie en telefoontjes van boze punks beroofden me zelfs van mijn nachtrust (*), zodat ik mij toch nog maar eens over dit onderwerp heb gebogen, in de hoop dat alle misverstanden nu uit de weg zullen geruimd zijn. Meestal praten wij immers naast elkaar: punkliefhebbers zijn kwaad omdat wij zgz. punkmuziek aanvallen, terwijl wij enkel maar bekommerd waren (en nog zijn) over de reacties die sommige (door punkfans dan bestempeld als) “randverschijnselen” bij het jonge volkje konden oproepen. Vandaar dat wij deze laatsten dan maar eens zelf aan het woord gelaten hebben (via een kleine enquéte bij een zestigtal middelbare scholieren hogere cyclus).
Lees verder “45 jaar geleden: “Punk: vox populi””25 jaar geleden: cultuur in Gent (316)
Het lunchconcert in de opera was 25 jaar geleden echt niet te missen. Eigenlijk was het zelfs een schande dat men dit enkel tijdens de lunch bracht, zodat tal van Gentenaars die niet het voorrecht hebben in hun eigen stad te werken, hiervan verstoken bleven. Bovendien heeft ook niet iedereen de kans om naar een lunchconcert te gaan. Waarom wind ik me nu zo op? Omdat deze middag « The Juliet Letters » van Elvis Costello ten gehore worden gebracht door sopraan Bea Desmet, tenor Philip Defrancq en een strijkkwartet, uiteraard bestaande uit leden van het opera-orkest. Als « spin- off » van de opera « Tristan und Isolde » kan dit tellen! Inderdaad, het uitgangspunt is immers « onmogelijke liefdes ». Elvis Costello baseerde zijn compositie op brieven die jongelui plegen te schrijven naar Julia in Verona, sinds haar avontuurtje met ene Romeo de patroonheilige van alle onmogelijke liefdes. Je moet wel gek zijn om naar een meisje te schrijven dat zo’n zevenhonderd jaar geleden is gestorven, maar er zijn natuurlijk ook mensen die naar de kerstman of Sinterklaas schrijven! (HLN, 27/3/1998)
Torhout & Werchter: vijfde aflevering
Talking Heads mochten in ’79 nog eens terugkomen naar Torhout-Werchter, maar het vuur sloeg deze keer niet in de pan. Nog vervelender waren Dire Straits (die dit jaar nochtans als hoofdattractie worden opgediend), zodanig dat iemand als Tom Robinson, die haast op voorhand was afgeschreven, nog voor de verrassing kon zorgen. De grootste was echter Raymond van het Groenewoud, die in ’78 nog vóór de Hollanders van Gruppo Sportivo de baan werd opgestuurd, maar nu volwaardig in het programma werd opgenomen, terwijl onze Noorderburen bij monde van The Bintangs de spits mochten afbijten. Maar alhoewel « Riding on the L & M » altijd een van onze lievelingssongs is geweest, verkozen wij ons nog eens op onze andere zijde te draaien, want dat festival begint toch zo vroeg…
Lees verder “Torhout & Werchter: vijfde aflevering”




