Het is vandaag al 85 jaar geleden dat “Bringing up baby”, de komedie van Howard Hawks, in première is gegaan.
Lees verder “85 jaar geleden: première van “Bringing up baby””85 jaar geleden: première van “Bringing up baby”
Tag: Cary Grant
Negentig jaar geleden: première van “She done him wrong”
“Als hij ook kan praten, neem ik hem.” Wie anders dan Mae West zou dit hebben kunnen zeggen? Zelfs negentig jaar later is het nog altijd ondenkbaar dat een man zoiets over een vrouw zou zeggen en dat niet alleen omdat de feministen hem zouden lynchen. De man als seks-object. Het is – alle Chippendales ten spijt – nog altijd een beetje taboe. Maar in de film is het echter nooit anders geweest. De “hij” in kwestie was Cary Grant en we zijn zowaar in 1933! Tijdens de opname van “She done him wrong” merkt Mae West hem op toen hij in de buurt van de studio rondliep. Een jaar later begroet ze hem op het scherm met: “Is dat een revolver in je broek of ben je gewoon blij van me te zien?” en van dan af werd Cary Grant hét mannelijke sekssymbool bij uitstek, want wie op Mae West zo’n indruk kon maken, kon wel iedere vrouw plat krijgen, oordeelden de filmstudio’s.
Lees verder “Negentig jaar geleden: première van “She done him wrong””25 jaar geleden: première van “The Full Monty”
The Full Monty is een Britse komedie van Peter Cattaneo over werkloze metaalarbeiders die besluiten om een striptease-act te doen om geld te verdienen. De hoofdrollen worden vertolkt door Robert Carlyle, Mark Addy, William Snape, Steve Huison, Tom Wilkinson, Paul Barber en Hugo Speer. Ondanks dat het een komedie betreft besteedt de film ook aandacht aan serieuze onderwerpen als werkloosheid, vaderrechten, depressies, impotentie en zelfmoord. Maar vooral gaat het dus om de toenmalige rage van mannelijke striptease, zoals “uitgevonden” door The Chippendales. De man als seks-object dus…
Lees verder “25 jaar geleden: première van “The Full Monty””Blake Edwards (1922-2010)
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de Amerikaanse filmregisseur Blake Edwards werd geboren. Hij was volgens mij de minst “Hollywoodiaanse” van alle Hollywood-regisseurs. Ik zeg dit niet omdat Edwards vaak overhoop heeft gelegen met de grote studio’s (want misschien was-ie wel een moeilijk man, dat weet ik eigenlijk niet), maar omdat hij zich specialiseerde in komedies, die vaak een “Brits” karakter hebben. Soms gesofistikeerd (zoals in “Breakfast at Tiffany’s”), soms misschien omwille van zijn keuze van het hoofdpersonage (vaak Peter Sellers) en soms gewoon omdat het geestige (witty) prenten zijn, die je nu eenmaal eerder in Groot-Brittannië dan in God’s Own Country pleegt aan te treffen. Blake Edwards zelf beweert dat hij eens het aanbod kreeg om het leven van Billie Holiday te verfilmen met in de hoofdrol een blanke zangeres. “Aan wie had je gedacht?” vroeg Edwards spottend, “aan Doris Day?” “Toen bleek dat de bonzen mijn voorstel ernstig namen, ben ik wat afstand beginnen te bewaren van Hollywood,” zegt Edwards.
Lees verder “Blake Edwards (1922-2010)”Cary Grant (1904-1986)
“Als hij ook kan praten, neem ik hem.” Wie anders dan Mae West zou dit hebben kunnen zeggen? Zelfs 35 jaar na de dood van Cary Grant is het nog altijd ondenkbaar dat een man zoiets over een vrouw zou zeggen en dat niet alleen omdat de feministen hem zouden lynchen. De man als seks-object. Het is – alle Chippendales ten spijt – nog altijd een beetje taboe. Maar in de film is het echter nooit anders geweest. De “hij” in kwestie was inderdaad Cary Grant en we waren zowaar in 1933!
Lees verder “Cary Grant (1904-1986)”Tachtig jaar geleden: première van “The Philadelphia Story”
Tachtig jaar geleden ging The Philadelphia Story van George Cukor in première. Het werd een kaskraker en Katharine Hepburn kreeg haar derde Oscar-nominatie. In “The Philadelphia Story” (haar vierde film samen met Cary Grant) mag Hepburn een hele film lang het vrijgevochten (rijke) vrouwtje spelen, maar uiteindelijk kiest ze toch voor de conventie door haar eerste man (Cary Grant) boven de artistieke bohémien (James Stewart) te stellen.
Tony Curtis (1925-2010)
Vandaag is het al tien jaar geleden dat de Amerikaanse acteur van Hongaarse afkomst, Tony Curtis, overleden is.
Lees verder “Tony Curtis (1925-2010)”Alfred Hitchcock (1899-1980)
Vandaag is het veertig jaar geleden dat filmregisseur Alfred Hitchcock is overleden. Zijn definitie van film? “Films are like life with the boring bits cut out”
Lees verder “Alfred Hitchcock (1899-1980)”Zestig jaar geleden: première van “North by Northwest”
North by Northwest is een Amerikaanse film van MGM, geregisseerd door Alfred Hitchcock. Hoofdrollen zijn er voor Cary Grant, Eva Marie Saint, James Mason en Leo G. Carroll. Het script is geschreven door Ernest Lehman. North by Northwest wordt over het algemeen beschouwd als een van Hitchcocks beste films. De film werd genomineerd voor drie Oscars , waaronder die voor beste scenario, maar won er niet een .
Oorspronkelijk wilde Hitchcock “Our man in Havana” van Graham Greene verfilmen, maar deze had zo’n hekel aan hem dat hij zijn veto stelde. Hij draaide dan maar “North by northwest” en het boek van Greene werd verfilmd door Carol Reed, die vroeger ook al “The third man” had gedraaid.
“North by Northwest” is een geraffineerde spionagethriller, die wordt gekruid met de nodige actie, geheimzinnigheid en zwarte humor. Roger Thornhill (rol van Cary Grant), een charmante New Yorkse publiciteitsagent, wordt door een groepje spionnen verward met de geheime agent George Kaplan. De spionnen, geleid door James Mason en een zeer gluiperige Martin Landau, kidnappen Grant. Zij zetten hem dronken achter het stuur van een wagen, maar hij overleeft de dolle rit en vlucht naar Chicago. Op de trein ontmoet hij de mysterieuze Eva Marie Saint, die hem afwisselend helpt en in de val lokt. De manier waarop ze hem in de trein “binnen doet”, is wel heel erg expliciet, zelfs voor de huidige standaard, laat staan in de jaren vijftig. Maar als het dan op slapen aankomt, moet Grant wel “op de grond” slapen…
De titel van de film wordt meestal gezien als een verwijzing naar Shakespeares Hamlet. De titel zou een verwijzing zijn naar het citaat “I am but mad north-north-west. When the wind is southerly I know a hawk from a handsaw.”
De bloedstollende slotscène op Mount Rushmore werd niet op locatie gefilmd, omdat de National Park Service geen toestemming gaf voor het filmen van een moordaanslag in het aangezicht van een nationaal monument, en de bosvlakte boven het monument, waar het landhuis van de schurk gelegen is, berust op fantasie.
De wereldpremière van North by Northwest vond plaats op het Internationaal filmfestival van San Sebastian. Reacties van critici waren positief. Tijdens de twee weken dat de film te zien was in de Radio City Music Hall, bracht de film $404.056 op; een record voor een film die buiten een vakantieperiode werd vertoond.
Tegenwoordig wordt de film beschouwd als een klassieker: de film staat hoog in de Top 250 van de Internet Movie Database (meestal bij de bovenste 25) en in 1994 werd de film opgenomen in de Amerikaanse National Film Registry. In 1998 plaatste het American Film Institute North by Northwest op nummer veertig in een lijst met de honderd beste Amerikaanse films. Op Rotten Tomatoes scoort de film 100% aan goede beoordelingen.
dagelijks iets degelijks 