O die zalige tijden toen moeder voorlas over Hans die in de oven zou branden en branden. Of vader met zijn tweedelige Baekelandt-avontuur over moord en verkrachting. Toen in elk verhaal een heks voorkwam, waar (lekker!) op elke bladzijde seksuele allusies gemaakt werden en, zeer verborgen, rolpatronen en machtsstructuren op ons werden losgelaten. Sneeuwwitje als superieure hoer, Repelsteeltje als geraffineerde gigolo, Assepoester als femme fatale, de koning als symbool voor de CVP, de kikker stond voor de KP en veranderde in de mooie prins. Hans en Grietje handelde over incest, Klein Duimpje had het over kindermishandeling, Vrouw Holle behandelde de inflatie, Lange Nek stond voor homoseksualiteit maar bleef steken bij groepsseks en sekstherapie. Heerlijke dagen, heerlijke verhalen. Toen werd je als kind nog voorzichtig geïndoctrineerd en even ouder kon je al die verborgen verleiders gaan zoeken. Nu niets meer daarvan, open en bloot worden alle problemen gepresenteerd. Zonder enig voorbehoud slaan wij de kinderen om de oren (niet letterlijk, niet letterlijk!) met rassenproblemen, integratie van de bejaarden, gehandicaptenzorg, liefde voor en problemen van de evenmens kortom. Niet dat je ze verborgen moet houden, zeker niet, maar soms wordt het mij van het goede (?) toch teveel.