Veertig jaar geleden: “Spel” door de Werkgroep Absurd Theater

Veertig jaar geleden: “Spel” door de Werkgroep Absurd Theater

In Gentbrugge was er destijds een jeugdclub die zich op toneelgebied liet opvallen, Esmoreit namelijk. Nog binnen de structuur van de jeugdclub zelf was er reeds een merkwaardige voorliefde voor absurd theater aanwezig. Zo herinneren we ons nog een voorstelling van « Vertikaal » van Tone Brulin ondertussen tien jaar geleden met o.a. Dirk D’Hont en Lucien Bollaert. Diezelfde Dirk D’Hont vinden we nu terug bij de Werkgroep van Absurd Theater (W.A.T.), die in Gent een verbluffende voorstelling bracht van « Spel » van Samuel Beckett. Trouwens als we ons niet vergissen, moet de oorsprong van de theatrale passie van de twee andere actrices, Sonja Schouppe en Annie Trinconie, en van regisseur Alain De Smet ook in Esmoreit worden gezocht.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Spel” door de Werkgroep Absurd Theater”

Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot”

Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot”

Vandaag is het precies zeventig jaar geleden dat het bekendste werk van Samuel Beckett, “En attendant Godot”, werd gecreëerd au Théâtre de Babylone, avec une mise en scène de Roger Blin qui jouait lui-même le rôle de Pozzo. Il était accompagné de Pierre Latour, Lucien Raimbourg, Jean Martin et Serge Lecointe. Roger Blin a choisi Pierre Louki pour le rôle de Lucky. Dat zijn in totaal méér personages dan de keren dat ik het stuk heb gezien, maar goed, er zal wel een logische verklaring voor zijn, zeker?

Lees verder “Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot””

Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett

Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett

Een van de grootste acteurs van Vlaanderen (zoniet dé) is Julien Schoenaerts. En die kan het zich dan ook permitteren zich niet gewoon in te schakelen in het « normale » theaterpatroon, dat in het ergste geval kan leiden tot acteren om den brode, maar die heel nauwgezet zijn stukken kiest in functie van zijn talent. Zo heeft hij zich nu op « Eindspel » van Samuel Beckett geworpen omdat de hoofdfiguur Hamm zich in een gedroomde situatie bevindt voor een rasacteur om daar alles uit te puren (hij is namelijk blind en lam). Het is het Gentse Arcatheater dat nu al een paar jaar aan Schoenaerts de kans biedt om zijn fantasieën uit te leven en vertaler Walter Tillemans werd als regisseur aangetrokken, maar dit is en blijft een stuk van Schoenaerts. Punt uit.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett”

Het hoekje van Opa Adhemar (78)

Het hoekje van Opa Adhemar (78)

Achter het zware donkerrode gordijn klinkt gedempt geroezemoes, gefluister, gekuch door. Het geschuifel van voetstappen ook. Ik hou de adem in, luister. Herken ik een stem, een hoest. Voorzichtig tracht ik door een kier te gluren of ik ergens een gelaat herken. Trek me terug. Neem alvast mijn plaats in. Hoor de derde maal de bel klinken ergens in de gangen van het gebouw. De anderen voegen zich bij mij nu, in stilte. Nee, er wordt nog vlug gefluisterd “toi toi”. Het zwakke podiumlicht dooft – duisternis; nog alleen een smalle streep gluurt vanonder het gordijn. Tot ook de zaal in het donker duikt en alle geluiden ook daar verstommen. Mijn keel, mijn droge mond, mijn maag, mijn lichaam zindert.

Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (78)”

55 jaar geleden: “The Caretaker” in Arca

55 jaar geleden: “The Caretaker” in Arca

In 1966 werd “De huisbewaarder” van Harold Pinter opgevoerd in het Arcatheater met (op de foto v.l.n.r.) Marc van Nieuwenhuize, Hugo van den Berghe en Cyriel van Gent. In de Germaanse heb ik het stuk gelezen als verplichte lectuur en daarom heb ik toen een samenvatting gemaakt in het Engels. Niet zo heel erg goed Engels, moet ik toegeven, maar ik heb mijn best gedaan.

Lees verder “55 jaar geleden: “The Caretaker” in Arca”