Dertig jaar geleden werkte ik voor mijn tweede keer voor Piet Lampaert. Mijn vroegere hoofdredacteur bij De Rode Vaan was aan een steile opgang begonnen binnen de socialistische partij. Dat begon als voorzitter van de Vlaamse Socialistische Zelfstandigen. Hij trok mij aan om het maandblad uit te geven. Als het echter op advies geven aankwam, waren wij afhankelijk van onze lokale secretarissen die de echte specialisten waren op dat vlak. Daarom stelde Piet voor om deze secretarissen om beurt elke maand eens in het zonnetje te zetten in ons blad. Na Antwerpen was het natuurlijk de beurt aan Gent, meer bepaald aan Amand Meuleman. En jawel, het is wel degelijk Amand en niet Armand zoals hij herhaaldelijk moest rechtzetten…