Russell Braun is een Canadese bariton die de Papageno-aria uit “Die Zauberflöte” zong in The Cardiff Singer of the World 1993. Hij speelde zelf de panfluit, maar het wilde niet zo best lukken. Hij liet zich er echter niet door uit zijn lood slaan. Verder: Waldesgesprach van Schumann en Avant de quitter ces lieux uit Faust, waaruit bleek dat hij nogal een hoge bariton is, maar daardoor is hij juist minder in de diepte.
Lees verder “Russell Braun wordt zestig…”
Veertig jaar geleden ben ik Jan Matterne gaan interviewen. Die was op dat moment vooral bekend als auteur van de televisieserie “De Collega’s”. Het was voor ons jaarlijks boekennummer ter gelegenheid van de Boekenbeurs en de (nogal flauwe) titel was dan ook gekozen in functie van onze voorpagina in kleur.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Een boek, ook voor uw collega’s””
Het is al vijftien jaar geleden dat Manu Verreth is overleden. Bij het grote publiek is hij vooral bekend als Jomme Dockx en als presentator van de hilarische “Pak de Poen”-show, maar ik heb hem in de jaren tachtig leren kennen als directeur van het Mechels Miniatuur Theater, waar ik gedurende een hele tijd toch kind aan huis was. Akkoord, ik had er meer contact met zijn tweelingbroer René, met Nora Tilley, Tessie Moerenhout, Tuur De Weert, Jaak Van Assche of zelfs Jacques Vermeire, maar toch bewaar ik een goede herinnering aan de man.
Lees verder “Manu Verreth (1940-2009)”
Nogmaals over “De Collega’s” dus. Maar “one more time” betekent ook iets in de zin van “bis”. En inderdaad, volgend seizoen mogen de collega’s een bisnummer (tweede reeks) opvoeren. Juich ik daarom? Niet bepaald, maar ik zal er ook niet om treuren. De laatste aflevering zette echter jammer genoeg eerder de gebreken dan de kwaliteiten van de reeks dik in de verf.
Lees verder “45 jaar geleden: One more time!”
Het is reeds vijftien jaar geleden dat Jan Matterne op 86-jarige leeftijd is overleden. Matterne is vooral bekend als auteur van “De Collega’s” en het was dan ook in die hoedanigheid dat ik hem in oktober 1984 ben gaan interviewen. Het was voor ons jaarlijks boekennummer ter gelegenheid van de Boekenbeurs en de (nogal flauwe) titel was dan ook gekozen in functie van onze voorpagina in kleur.
Lees verder “Jan Matterne (1922-2009)”
« Groenten uit Balen », « Tien jaar later », « Au bouillon belge », ja zelfs « Mazelen » dat door sommige confraters als « Bazelen » werd betiteld, we hebben het allemaal niet alleen gepruimd, maar zelfs goed gepruimd. En dan hebben we nog niet eens onze « Brief aan Walter » in herinnering gebracht, brief die we auteur Walter Van den Broeck openlijk in dit blad schreven om hem te feliciteren voor z’n « Brief aan Boudewijn ». Kortom, onze verwachtingen voor « De rekening van het kind », tien jaar later, d.i. tien jaar na de creatie, door het Mechels Miniatuur Theater gebracht in een regie van Jaak Van Assche (van wie we onlangs ten tweeden male het schitterende « Rita op school » nog eens gingen bekijken) stonden hoog gespannen. De afgang was des te dramatischer.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Broeck af”
Deze drie heren van middelbare leeftijd(v.l.n.r. Manu Verreth, Mandus De Vos en René Verreth) voerden in het Mechelse Miniatuur Theater tot en met 21 februari 1982 « Een vacht voor de winter » op van Claude Rich.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Een vacht voor de winter””
Het is al 25 jaar geleden dat Mandus De Vos is overleden aan een hartaanval. Hij is uiteraard vooral bekend als Bonaventuur Verastenoven uit “De Collega’s” (op bovenstaande foto, tweede van rechts) en hij speelde als dusdanig uiteraard mee in de film “De Collega’s maken de brug“, maar heeft binnen het kader van het Mechels Miniatuur Theater nog wel meerdere glansrollen gespeeld, zoals in “Dokters” van Rolf Hochhuth, “De brave soldaat Schweik“, “Een vacht voor de winter” en “Er valt een traan op de tompoes” van Annie M.G.Schmidt.
Lees verder “Mandus De Vos (1935-1996)”
De Duitse (toneel)auteur Rolf Hochhuth viert vandaag zijn negentigste verjaardag. Wie zich haast kan tegen vanavond misschien nog in Weimar zijn om bovenstaande huldiging bij te wonen…
Lees verder “Rolf Hochhuth wordt negentig…”
Gewoontegetrouw opende het Mechels Miniatuur Theater zijn seizoen in de eigen zaal met een stuk dat een jaar eerder reeds als reisvoorstelling werd gebracht (om aldus repetitieproblemen te omzeilen), namelijk « Er valt een traan op de tompoes » van Annie M.G. Schmidt.
Lees verder “Veertig jaar geleden: een (grijns)lach en een (lever)traan”
dagelijks iets degelijks 