Tag: Eva Bal

45 jaar geleden: je zou er de zenuwen van krijgen!

45 jaar geleden: je zou er de zenuwen van krijgen!

De conclusie die zich opdringt na het bekijken van het nieuwe stuk van Stekelbees, “De Zenuwshow”, is dat het té geslaagd is in zijn opzet. Inderdaad, dit is een stuk over stress en reken maar dat je tijdens de vertoning erg onder stress komt te staan. Zodanig zelfs dat we uitzonderlijk een optreden van Stekelbees moeten afraden voor kinderen jonger dan zes jaar. Voor andere kindertheaters was dit reeds de gewoonte, zodat je je op de duur gaat afvragen wie zich nog om onze peuters zal bekommeren…

Lees verder “45 jaar geleden: je zou er de zenuwen van krijgen!” →

25 jaar geleden: cultuur in Gent (844)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (844)
“Hallo, bentekik… Zeg, kan ik vannacht bij u slapen? Ik kan niet naar huis. ’t Is een heel verhaal. Ik leg het u straks wel uit.” Ook al dergelijk telefoontje gehad? Hopelijk niet, maar veel kans van wel, want opgroeiende jongeren die in botsing komen met hun ouders, ’t is een alledaags gegeven. Om een theaterproductie daarrond wat aantrekkelijker te maken, heeft Eva Bal vanavond in de Kopergietery de problematiek in de vorm van een thriller gegoten. Een moeder wordt dood aangetroffen: van het dak gevallen, gesprongen of  geduwd? Indien het dit laatste is, zijn er drie verdachten: de buurman, maar ook de twee dochters van 14 en 16. Voor de muziek zorgt Johan De Smet, die dezelfde uitdrukking («Bentekik») gebruikt heeft in zijn Gents passieverhaal. Daar worden die woorden uitgesproken door Christus. En zo krijgt de titel ook ongewild een bijbelse bijbetekenis: zijn zo’n radeloze jongeren met een beetje ‘Christusfiguren’? (DSRG in HLN van 23/10/2000; foto van eigen website van de Kopergietery)

45 jaar geleden: even terugspringen in de tijd

45 jaar geleden: even terugspringen in de tijd

Het is reeds reeds een paar maand geleden dat we de kindermusical “Spring” van Eva Bal hebben voorgesteld. We beloofden toen dat we hierop nog eens zouden terugkomen in de vorm van een interview met Eva, maar ook met kinderen van op het podium en uit de zaal. En wij zouden de Rode Vaan niet zijn als wij onze beloftes niet gestand zouden doen!

Lees verder “45 jaar geleden: even terugspringen in de tijd” →

Veertig jaar geleden: de vier Aymijnskinderen

Veertig jaar geleden: de vier Aymijnskinderen

Het verhaal van de vier heemskinderen, wie kent het niet, ben je geneigd van te zeggen. Nochtans, bij nader toezien is deze sage wel vrij onbekend, vooral als het erop aankomt zich alle details voor de geest te halen. Wellicht ls dit te wijten aan het feit dat de structuur van het verhaal ingewikkelder is dan de ontstaansperiode (de vroegste nog bewaarde Nederlandse literatuur, namelijk de zgn. voorhoofse ridderepiek) zou laten vermoeden. Vandaar ook dat in het onderwijs deze savoereuze geschiedenis meestal moet wijken voor het meer sprookjesachtige « Karel ende Elegast ».

Lees verder “Veertig jaar geleden: de vier Aymijnskinderen” →

Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène

Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène

Hoe een dubbeltje rollen kan. Destijds splitste de Internationale Nieuwe Scène zich in enerzijds het Collectief, waarvan de leden de volksere Italiaanse Fo-import voorstonden, en anderzijds de Mannen van den Dam, die aan de zogenaamde Brechtiaanse theaterbenadering de voorkeur gaven. Het was een bikkelharde strijd destijds, maar het dubbeltje hotste en botste en uiteindelijk zijn de « Mannen » de « nieuwe esthetiek » gaan aankleven, terwijl het juist het Collectief is dat eerst een Brecht-collage heeft gerealiseerd (« Het ja en het nee van B.B. ») en daarna « Moeder Courage en haar kinderen ». Uit beide producties is nu een muziekselectie gemaakt en op plaat verschenen. Ondertussen wordt nochtans ook de Fo-traditie levendig gehouden met een (voor het Vlaamse landsgedeelte alleen al) derde versie van « Wij betalen niet ! ». Beide producties roepen echter een paar bedenkingen op…

Lees verder “Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène” →

Sue Townsend (1946-2014)

Sue Townsend (1946-2014)

Tien jaar geleden hoorde ik op de radio dat Sue Townsend, de geestelijke moeder van Adrian Mole, was overleden (foto YouTube). In de jaren tachtig, toen de Adrian Mole-hype hoge toppen scheerde, ontmoette ik haar in de Gentse FNAC, waar ze naartoe gelokt was door Eva Bal van het Speeltheater, dat in die tijd een toneelversie van het populaire boek bracht.

Lees verder “Sue Townsend (1946-2014)” →

Veertig jaar geleden: no future voor « De Boot »

Veertig jaar geleden: no future voor « De Boot »

Naar het schijnt heeft Eva Bal, leidster van het Speeltheater, liever dat men een productie regelrecht afkraakt of de hemel in schrijft, dan dat men ze omzichtig met een « ja, maar… » of een « nee, maar… » benadert. Indien dat zo is, dan kan ze nu alvast de tenen krullen, want deze recensie van haar jongste spruit, « De Boot », is er één van de laatste categorie.

Lees verder “Veertig jaar geleden: no future voor « De Boot »” →