Veertig jaar geleden won Eddy Planckaert voor de eerste maal de Omloop Het Volk (een jaar later zou hij dat nog eens overdoen). Het was de eerste wielerwedstrijd die ik zelf heb gevolgd.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Eddy Planckaert wint de Omloop Het Volk”
Als men aan José De Cauwer vraagt wat zijn strafste prestatie is als sportdirecteur dan antwoordt hij niet de fameuze Tour-overwinning van Greg LeMond in 1989 (wat nochtans wellicht de waarheid is), maar wél dat hij er een jaar eerder in is geslaagd Eddy Planckaert in de groene trui naar Parijs te krijgen. Het is alleszins waar dat de zwaar gehavende ADR-ploeg hemel en aarde heeft moeten verzetten om Planckaert over de bergen te krijgen (zie bovenstaande foto van Guido De Munter). In 1989 zou Planckaert trouwens opgeven na Alpe d’Huez (17de rit). Het dient wel gezegd dat hij dan zat te huilen en dat Greg Lemond hem een gele trui moest geven om hem te troosten…
Ronny De Schepper
Op bovenstaande foto probeert Phil Anderson, beducht voor de snelle benen van medevluchter Eddy Planckaert, zijn gezel nog maar eens te verrassen met een felle demarrage in de 72ste editie van de Ronde van Vlaanderen, verreden over een afstand van 279 km van Sint-Niklaas naar Meerbeke.
Lees verder “35 jaar geleden: Eddy Planckaert wint de Ronde van Vlaanderen”
Vijf jaar geleden was er alweer een nieuw boek over Eddy Merckx, waarin werd beweerd dat hij aan een hartkwaal zou hebben geleden, waardoor hij eigenlijk niet eens in aanmerking zou zijn gekomen om wielrenner te worden. Het boek heeft alvast één voordeel: het brengt opnieuw de relatie ter sprake tussen het schrikwekkend hoge aantal “hartdoden” in de wielersport en de 100km ploegentijdrit, een relatie waarop ik persoonlijk al lang heb gehamerd.
Lees verder “Het verband tussen “hartdoden” in de wielersport en de 100km ploegentijdrit (*)”
Het zal morgen al veertig jaar geleden zijn dat wielrenner Marc Demeyer uit het leven is gestapt. Oorspronkelijk werd het afgedaan als een hartaanval, zoals mag blijken uit onderstaand in memoriam. Ik heb hem dan ook nog opgenomen in mijn artikel over het verband tussen de “hartdoden” in het wielrennen en renners die aan het WK ploegentijdrit over 100km deelnamen, maar daar blijkt het dus niet mee te maken te hebben. (*)
Lees verder “Marc Demeyer (1950-1982)”
Het zal morgen al zestig jaar geleden zijn dat Karel Van Wijnendaele, pseudoniem van Carolus Ludovicius Steyaert, is overleden. Hij was een pionier van de Vlaamse sportjournalistiek. Als vijfde in een gezin van vijftien kinderen, ging hij vanaf zijn veertiende levensjaar werken. In 1912 werd hij aangeworven door Léon van den Haute bij de (nog nieuwe) sportkrant SportWereld. Die organiseerde het jaar daarop ter promotie van de krant voor de eerste maal de Ronde van Vlaanderen.
Lees verder “Karel Van Wijnendaele (1882-1961)”
Ik erger me enorm aan de uitzendingen van de Olympische Spelen op Eurosport. Die zijn uitsluitend afgestemd op de Nederlandse kijkers. Nochtans stond de toenmalige BRT mede aan de wieg van de oprichting van deze zender. Wat is er ondertussen gebeurd? Is Vlaanderen eruit gestapt? Of betalen we nog altijd voor een zender die ons compleet negeert?
Lees verder “Betalen wij voor Eurosport, ja of nee?”
Vandaag veertig jaar geleden won Eddy Planckaert in Zolder zijn eerste rit in de Tour (bovenstaande foto). “Ik had een afspraak met de ploegleiding dat ik naar huis mocht als ik een rit had gewonnen”, legt Planckaert uit aan de redactie van Sporza. “We waren dicht bij huis, dus ik hield het een dag later samen met mijn broer Walter voor bekeken.”
Lees verder “Veertig jaar geleden: Eddy Planckaert wint zijn eerste Tour-etappe”
Morgen zal het al veertig jaar geleden zijn dat José De Cauwer (op de foto samen met Marc Van Vlierberghe) met een bal afscheid nam van de wielersport. Normaal gezien zouden we daar met het Masereelfonds-Temse naartoe geweest zijn, omdat we José erelid van onze vereniging hadden gemaakt nadat hij een schitterende gespreksavond had geleid over “de moderne wielersport”. Maar wie mijn persoonlijke geschiedenis een beetje kent, weet dat ik op dat moment in een echtscheiding verwikkeld was en dat bal is dus jammer genoeg aan mij voorbijgegaan. Ik heb daar ook nooit iets over gehoord, al denk ik dat met name Luc De Ryck daar wel aanwezig zal zijn geweest. En wellicht ook Erik Westerlinck. Misschien heeft die zelfs foto’s genomen? Want ongetwijfeld zullen daar ook wel tal van ploegmaten van José zijn op afgekomen met op kop natuurlijk Hennie Kuiper…
Lees verder “Veertig jaar geleden: het afscheidsbal van José De Cauwer”
dagelijks iets degelijks 