Ik erger me enorm aan de uitzendingen van de Olympische Spelen op Eurosport. Die zijn uitsluitend afgestemd op de Nederlandse kijkers. Nochtans stond de toenmalige BRT mede aan de wieg van de oprichting van deze zender. Wat is er ondertussen gebeurd? Is Vlaanderen eruit gestapt? Of betalen we nog altijd voor een zender die ons compleet negeert?
Niet enkel VTM vierde in 1989 z’n dertigste verjaardag, ook Eurosport (foto YouTube) is op 5 februari 1989 van start gegaan. In mijn televisierubriek in De Rode Vaan heb ik het erover in een artikel onder de titel “Wat is er van de sport?” (naar het toenmalige radiomagazine van Jan Wauters).
Niet alleen VTM is op 1 februari van start gegaan, ook de Luxemburgse Astra-satelliet zou nu reeds in de ether moeten zijn met drie programma’s. Eén daarvan is Screensport, een zender naar Amerikaans model waarop bijna uitsluitend sportprogramma’s worden uitgezonden. Op 5 februari komen daar dan nog eens de vier uitzendingen van de SKY-groep bij (van Robert Murdoch), waarbij ook een dergelijke sportzender te vinden is : Eurosport. Aangezien de vroegere hoofdredacteur sport van de BRT, Daniël Mortier, naar Eurosport (waarvan BRT-baas Cas Goossens overigens dit jaar directeur is) is gedetacheerd, heeft dit ook gevolgen voor de BRT-sportredactie. Marc Stassijns bepaalt daar nu het beleid en wat dat inhoudt konden we een paar weken geleden reeds vaststellen in het Casino te Knokke…
In de r.v. nr.3 konden we omwille van druktechnische redenen nog maar enkel onze kwalijke vermoedens over de nieuwe aanpak uiten, maar de realiteit overtrof zelfs nog onze stoutste dromen. Journalistiek gezien streelt dat natuurlijk onze ijdelheid, maar — eerlijk gezegd — wij waren veel liever in het ongelijk gesteld. Vooral dat een intelligente jongen als Mark Uytterhoeven zich laat vangen aan onnozele spelletjes zoals dat met Eddy Planckaert en Eric Vanderaerden bedroeft ons zeer. Dat hij privé beste maatjes is met Carl Huybrechts is natuurlijk zijn zaak, maar uit journalistiek oogpunt is er toch nog een onderscheid, zoals even later mocht blijken uit Carls kinderlijke gegniffel bij het (overigens slecht vertaalde) interview over de bedgewoonten van Greg Lemond. Dat Uytterhoeven anderzijds ook eens graag als wielrenner in beeld komt, dat kunnen we dan weer op rekening van zijn (gerechtvaardigde) ijdelheid schrijven. Maar ook hier werd hij door Marc Stassijns (foto Jo Clauwaert) uit de wielen gereden…
Want dat moeten we toegeven: was Stassijns de inspirator van dat onfrisse gedoe, dan stonden zijn interviews (b.v. over doping en over de wetenschappelijke begeleiding) toch nog op een zeker niveau. Zelfs tot in het paradoxale. Zijn interview met ADR-baas Lambert vonden zelfs wij iets te scherp. Wellicht was dat om toch maar alle verdenkingen weg te nemen dat de BRT zich met deze privé-firma « encanailleerde » (de show werd gegeven t.g.v. de ploegenvoorstelling van ADR, die dus ook de miljoenenrekening voor zich nam), net zoals het opvallend was dat alle Belgische wielerploegen uitgebreid met hun shirtreclame mochten aan bod komen, behalve… ADR!
Het afscheid van Rik De Saedeleer was minder « spectaculair » — op showgebied dan, want naast zijn film over « De Belgen in Seoel » (overigens een beetje een tegenvaller) was er wel de lottrekking voorzien voor de kwartfinales van de Belgische voetbalbeker. Een « vondst » die alweer niet het gewenste resultaat opleverde. Het was een statisch gedoe met « houten pilaren », waardoor het ritme van de uitzending veel te traag was, vooral ook omdat men nog altijd moet vaststellen dat onze sportlieden niet al te rad van tong zijn. Aan de interviewtjes leek soms geen einde te komen en de uitzending liep dan ook ruim een kwartier over tijd.
Rik De Saedeleer is dus vanaf 1 februari met pensioen (het lijkt wel symbolisch, al ondersteunt Rik in diverse interviews de nieuwe koers), maar dat betekent niet dat zijn stem niet meer zal te horen zijn van op de voetbalvelden. Hij zal alleen moeten inbinden omdat dit anders « ontmoedigend » werkt op « de ambities van de jonge leeuwen ». Hiermee citeren we Marc Stassijns in « Het Laatste Nieuws », die daarin ook nog verklaart dat « grote sportspektakels worden georganiseerd om daar televisie bij te krijgen. Dat is een wisselwerking tussen sport en commercie. Je moet daarbij meespelen. » Een merkwaardige verklaring, juist op een moment dat Daniël Mortier wordt weggepromoveerd omdat hij volgens bepaalde bronnen dat « meespelen » wat al te letterlijk had opgevat. Overigens schijnt de opgedane ervaring Mortier goed van pas te komen bij Eurosport, waar hij moet onderhandelen tussen sportorganisatoren en sponsors (Eurosport brengt de belangrijkste Europese sportevenementen die door de nationale zenders, verenigd in de Europese Radio Unie, worden uitgezonden).
Anderzijds krijgt de BRT-sportdienst een veel te krap budget om heiliger te kunnen zijn dan de paus. Voor ons hoeven Braziliaanse danseressen niet in een voorstelling van wielerploegen (wat dan weer niet wil zeggen dat ze niet in andere programma’s mogen, laten we vooral niet de indruk wekken dat wij « heiliger zijn dan de paus »). Maar men heeft nu eenmaal die optie genomen en dan zou dat ook budgettair moeten worden ondersteund. Zo niet, ligt het voor de hand dat men voor het betalen van dergelijke « buitenbeentjes » gaat uitkijken naar diverse vormen van sponsoring. En aangezien dat ook al niet mag, wettelijk gezien, zullen afspraken « onder tafel » steeds blijven voorkomen. Op de eerste plaats is het dus goed dat de BRT het recht op sponsoring heeft gekoppeld aan het al dan niet opheffen van het exclusiviteitscontract met de Belgische Voetbalbond. Beter zou natuurlijk zijn (we herhalen onze stelling voor de zoveelste keer) dat het kijk- en luistergeld volledig naar de openbare omroep zou worden doorgespeeld, zodat alle afdelingen (en dus ook de sport) over een ruimer budget zouden kunnen beschikken zonder afhankelijk te zijn van de bedrijfswereld.
Dat de sportdienst dan weer méér dan andere diensten moet inleveren bij de bezuinigingspolitiek is zo één van die onverklaarbare toestanden, die je soms wel eens bij de BRT aantreft. Het zou toch immers moeten duidelijk zijn dat juist in deze (toch erg populaire) sektor de BRT zonder meer de overhand heeft op VTM. Deze laatste tracht het archiefmateriaal en de opgedane ondervinding van de BRT te counteren met een herneming van het oude BRT-idee van een sportshow op zondagnamiddag, inclusief de man die het vroeger deed: Mike Verdrengh zal tussen 15 en 18u diverse items (sport, serie, tekenfilms, optredens…) aan elkaar praten. Met daarna Martin De Jonghe en zijn « Service Golf »-programma zullen we zien wie op de dag des Heren het witste wast…
Referentie
Ronny De Schepper, Wat is er van de sport? De Rode Vaan nr.5 van 3 februari 1989
dagelijks iets degelijks 