Daan Van Den Durpel wordt zeventig…

Daan Van Den Durpel wordt zeventig…

Vandaag viert de Vlaamse musicalster (die lange tijd in Parijs heeft gewoond) Daan Van Den Durpel zijn zeventigste verjaardag. Allé, ik hoop dat hij het kan vieren, want het is al een tijdje geleden dat ik nog eens iets van Daan heb gehoord en ik maak me wat zorgen, moet ik zeggen. Dus, Daan, mocht dit artikeltje op de één of andere manier bereiken, laat nog eens iets van je horen, man, zodat we hier in Gent gerustgesteld zijn.

Lees verder “Daan Van Den Durpel wordt zeventig…”

55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena

55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena

Om de oprichting van Theater Arena toe te lichten, moeten we eerst en vooral ons wenden naar… het NTG! En met name naar de première op 20 mei 1967 van ‘De Vertraagde Film’ van Herman Teirlinck. Bij het groeten stapt regisseur Frans Roggen waardig en theatraal naar voren, om een breed saluut te brengen naar de zijloge côté jardin waar normaal directeur Poppe had moeten zitten. Die loge was echter leeg. Eén seconde verbazing, waarna het publiek  de geste meteen door heeft. Onder het applaus breekt een tumult uit van Poppe-fans die op de houten vloer stampen en minutenlang scanderen: “Poppe-Poppe-Poppe!”

Lees verder “55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena”

25 jaar geleden: “Doodgeestig” van Terry Johnson

25 jaar geleden: “Doodgeestig” van Terry Johnson

25 jaar geleden ging ik in Arca naar “Doodgeestig” van Terry Johnson (foto) uit 1994 kijken. Terry Johnson was de auteur van “Insignificance”, verfilmd door Nicholas Roeg, dus dat leek me wel een interessant uitgangspunt, maar Arca zat toen volop in een crisis en aan de voorstelling zelf gingen dus een aantal strubbelingen vooraf.

Lees verder “25 jaar geleden: “Doodgeestig” van Terry Johnson”

Twintig jaar geleden: interview met Daan Van den Durpel

Twintig jaar geleden: interview met Daan Van den Durpel

Vandaag precies twintig jaar geleden interviewde ik Daan van den Durpel in Arca, omdat hij daar het stuk “U bent mijn moeder” van Joop Admiraal bracht. Het is een stuk, waarin een zoon afscheid neemt van zijn tachtigjarige, stervende, dementerende moeder. Beide rollen werden hierin gespeeld door Daan. Alhoewel het een zeer aandoenlijke vertoning was, werd het interview voorafgegaan door een slapstickachtig gebeuren.

Lees verder “Twintig jaar geleden: interview met Daan Van den Durpel”