De Britse fotograaf David Hamilton heeft vijf jaar geleden op 83-jarige leeftijd zelfmoord gepleegd in zijn woning in Parijs. Zijn buurman zou hem levenloos aangetroffen hebben in zijn appartement, naast zijn lichaam werd medicatie gevonden. Hamilton was onlangs in opspraak gekomen omdat hij enkele van de meisjes die hij in de jaren zestig en zeventig heeft gefotografeerd verkracht zou hebben. Vorige week had de Franse tv-presentatrice Flavie Flament hem nog expliciet aangewezen. “Ik heb het niet gedaan. Ik ben onschuldig tot het tegendeel bewezen is”, reageerde Hamilton. De vrouw had vorige maand een boek uitgebracht met de titel ‘La Consolation’. Ze vertelde daarin dat ze op 13-jarige leeftijd verkracht geweest is door een bekende fotograaf. Al snel deed de naam van Hamilton de ronde op sociale media. (Het Laatste Nieuws)
Ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag schreef ik nog: “Ooit hingen in alle tienerkamers foto’s van zijn hand, nu is hij enkel nog een heerlijke herinnering aan de onbezorgde pré-Marc Dutroux-tijden…”
Fotograaf David Hamilton specialiseerde zich inderdaad in foto’s en gedurende enkele jaren ook in films over jonge meisjes. Met name: “Bilitis” (1977), “Laura, les ombres de l’été” (1979), “Tendres cousines” (1980), “Un été à Saint-Tropez” (1983) en “Premiers désirs” (1984). In deze laatste film maakte Emmanuelle Béart haar debuut. Ze was zowat het enige meisje in de film dat niet uit de kleren gaat: de beste manier om op te vallen. Zo kwam ze in “Manon des Sources” terecht, waar ze nog steeds moeilijkheden had met een naaktscène. Met “La belle noiseuse” van Jacques Rivette uit 1991 maakte ze dat euvel echter volkomen goed. David Hamilton zelf woont op dit moment in Saint-Tropez met een van zijn voormalige modellen, Gertrude uit Gent, de dochter van niemand minder dan acteur Oswald Versyp (de broer van wijlen Nolle).
In “Bilitis”, vrij naar “Les Chansons de Bilitis”, wordt (o.m. door Catherine Breillat) het verhaal verteld van de literaire vervalsing van Pierre Louÿs, waarin deze zogezegd gedichten van Sappho uitgaf, die ze voor een mooi jong meisje, Bilitis, zou hebben geschreven. Hamilton verplaatst het verhaal naar een pensionaat voor meisjes van betere stand, die blijkbaar niets anders te doen hebben dan naakt te gaan baden en zelfs op het toneel voor het schoolfeestje dragen ze niet méér dan enkele sluiers. De liefde van Bilitis (gespeeld door Patti d’Arbanville, destijds de vriendin van Cat Stevens, die het bekende “My Lady d’Arbanville” voor haar schreef) wordt dan opgewekt door een vriendin van haar ouders, Melissa (gespeeld door Mona Kristensen, op dat moment mevrouw Hamilton). Ze probeert het ook eens met dier echtgenoot en met een jonge fotograaf Lucas (Bernard Giraudeau), maar eigenlijk gaat er toch niets boven Melissa. En wie zijn wij om haar tegen te spreken?
Maar alhoewel Hamilton zelf “Lolita” als zijn lievelingsfilm opgeeft, kunnen de meisjes uit zijn films toch niet voor echte Lolita’s doorgaan. Daarvoor zijn ze niet doortrapt genoeg, ze zijn zelfs niet “stout” genoeg om een pak voor de billen te krijgen.
Ronny De Schepper
(Met dank aan Raymond Thielens)
Als ik mij niet vergis zijn David en Greettry al gescheiden.
Zij werkt nu als plastisch kunstenares in New York.
Bron een fototijdschrift, maar de titel ben ik vergeten.
LikeLike
Een paar fouten in uw artikel. Mona Kristensen is nooit getrouwd geweest met Hamilton; zij waren vrienden. Het is niet omdat alle kranten de dag na zijn dood schreven dat zelfmoord de “bevoorrechte hypothese” was, dat het ging om zelfmoord. Nooit hebben de Franse media iets meegedeeld over de andere hypotheses: uitgelokte zelfmoord, moord-vermomd-als-zelfmoord, roofmoord, et cetera. Nota bene: Hamiltons bewusteloos lichaam werd ontdekt omdat zijn appartementsdeur op een kier stond. Flament heeft nooit een officiële klacht ingediend wegens (vermeende) verkrachting; ze had nochtans tot in 2012 (25 jaar!) de tijd om dat te doen. De andere “getuigen”, Alice (pseudoniem) en Elodie Durand hadden hun klacht geseponeerd gezien omdat zij na hun vermeende verkrachting nog jaren lang gewoon op bezoek gingen bij Hamilton. Alice liet zelfs na Hamilton’s dood haar gezicht niet zien aan de media. Tientallen andere “getuigen” die opdoken na het verschijnen van Flaments roman (fictie!) wensten in de schaduw te blijven. Er is dus geen enkel bewijs dat Hamilton ooit iemand zou verkracht hebben. Er is wél bewijs dat dit een georganiseerde haat- en lastercampagne was om Hamilton “neer te halen”, zoals Flament het zelf verwoordde.
LikeGeliked door 1 persoon