Hein van Breenen (Amsterdam, 12 juni 1929 – 8 maart 1990) was een Nederlands wielrenner. Hij was prof van 1952 tot en met 1961. Van 1952 tot en met 1958 reed hij voor de Locomotief-ploeg. Daarna reed hij nog een paar jaar rond met een persoonlijke sponsor. (Foto v.l.n.r. Hein van Breenen, Wim van Est en Henk Faanhof in 1954, Wikicommons)
Lees verder “Hein van Breenen (1929-1990) “
Aanstaande zondag 10 november wordt Jaap Kersten 90 jaar. Jaap is nog zeer vitaal. Hij is de op één na oudste Nederlandse Tour de France renner. Zijn vriend Piet Damen is een paar maanden ouder en daarmee de oudste nog in leven zijnde TdF coureur in Nederland. Onderstaand een artikel van Theo Buiting uit 2008, opgenomen in het jubileumboek van TWC Siebengewald. Ik denk dat het, met minimale aanpassing, nog voldoende beeld schetst van de (veelal ondergewaardeerde) carrière van Jaap. (Bovenstaande foto: Chaam 1956 Jaap glorieus winnaar bij de amateurs.)
Lees verder “Theo’s Buitelingen (67): Jaap Kersten, de trots van Siebengewald, 90 jaar jong”
Het is vandaag ook al dertig jaar geleden dat de Nederlandse wielrenner Wout Wagtmans is overleden.
Lees verder “Wout Wagtmans (1929-1994)”
Zeventig jaar geleden won Zwitserland in Rouen de eerste “officiële” ploegentijdrit in de Tour met CLERICI Carlo, CROCI-TORTI Emilio, GRAF Rolf, HOLLENSTEIN Hans, HUBER Marcel, KOBLET Hugo, KUBLER Ferdi, METZGER Martin, PIANEZZI Remo en SCHAER Fritz (foto Anefo). Louison Bobet nam de gele trui over van Wout Wagtmans, maar zou die daarna opnieuw verliezen, maar uiteindelijk toch de Tour winnen. Maar de vraag is natuurlijk: waarom staat er “officiële”?
Lees verder “Zeventig jaar geleden: Zwitserland wint in Rouen de eerste “officiële” ploegentijdrit in de Tour”
Op dit ogenblik is het de gewoonte dat de Ronde van Frankrijk om het jaar uit het buitenland vertrekt. Dit jaar was dat dus voor het eerste Italië. De allereerste keer dat “le Grand Départ” in het buitenland plaats vond was vandaag zeventig jaar geleden in Amsterdam.
Lees verder “Zeventig jaar geleden: de Tour vertrekt uit Amsterdam”
Tilburg ontving de nieuwbakken kampioen met alle egards. Een vorstelijke rondrit in een open Pontiac. Een zegetocht langs alle gewijde plaatsen. Van café de Korenbloem naar café Belvédère. Dan een korte stop bij café J. van Geloven, het clubhuis van wielerclub “ ’t Abattoir”. Weer terug naar Belvédère waar werkelijk tout Tilburg aantrad om de laureaat te feliciteren. Van het Gemeente Bestuur tot de St. Nicolaas Vereniging Zuid. Om maar enige instituties van naam en faam te noemen. Maar de show werd absoluut gestolen door de kinderfanfare “Veul geweld veur weinig geld”. Moeder Paijmans moest zelfs een traantje wegpinken.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (39): Cees Paymans (deel drie)”
Toch bleef er iets knagen in de jonge Cees. Ergens onder zijn hersenpan hoorde hij nog steeds die woorden van Jan Pijnenburg: “Paaijke as gij mì oew fietske deur di hoog bochte kent rije , krijde van mij unne gulde”. Een jaar of vijf zal hij toen geweest zijn, in 1935 of zo. Op zijn eerste fietske met vader meegekomen naar de TWEM. Makkelijk beloven van de Pijn. Die bochten van de TWEM waren akelig steil. Daar vielen geroutineerde coureurs soms nog uit.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (38): Cees Paymans (deel twee)”
dagelijks iets degelijks 