Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat Ivo Michiels, de vaandeldrager van de Vlaamse experimentele roman, werd geboren. Op 8 januari 2013 verscheen zijn nagelaten werkstuk Maya Maya. Op dezelfde dag, de dag waarop Michiels negentig jaar zou worden, werd Poortwachter Woordwachter, een hommage aan de auteur door Lukas De Vos, uitgebracht.
Lees verder “Ivo Michiels (1923-2012)”
Het is al vijftien jaar geleden dat Dirk van Esbroeck is overleden aan blaaskanker, een week voor hij 61 zou worden.
Lees verder “Dirk Van Esbroeck (1946-2007)”
Het is vandaag al 75 jaar geleden dat de Vlaamse auteur Felix Timmermans is overleden.
Lees verder “Felix Timmermans (1886-1947)”
Het leven zit vol tegenstrijdigheden. Zo zit ik met een huizenhoge contradictie opgescheept. Ik ben dol op de film. De film als medium, het meer technische aspect. Maar ook om van te genieten, om in onder te duiken, eventjes weg te zijn van de wereld, te genieten, me te laten meeslepen, ontroerd te worden, te huiveren… wat dan ook, geëmotioneerd te worden door wat mij op het scherm voorgetoverd wordt. Een contradictie? Wel ja, ik zet al jarenlang geen voet meer in een filmzaal en kijk ook nog zelden op een andere wijze naar een rolprent.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (85)”
Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat de Antwerpse acteur Julien Schoenaerts is overleden. “Hij wordt unaniem door publiek, pers en theater beschouwd als een van de grootste naoorlogse acteurs in Vlaanderen, een reputatie die soms bijna mythische proporties aannam,” schrijft Wikipedia en inderdaad, die verafgoding stootte mij hevig tegen de borst. Was het daarom, of gewoon uit baldadigheid, of om anders te zijn, of omwille van een paar zaken die ik ben tegengekomen (zie verder), maar ik was géén fan. Zijn beste vertolking vond ik dan ook die van monseigneur Stillemans in Daens, als hij tegen die kruiperige pastoor (gespeeld door Jappe Claes, meen ik me te herinneren) zegt: “Hier neem mijn bisschopsring maar mee, dan kunt ge hem thuis zoveel kussen als ge maar wilt.”
Lees verder “Julien Schoenaerts (1925-2006)”
De film ‘Meeuwen sterven in de haven’ (1955) sloeg in als een bom in de Vlaamse filmwereld. Hij brak met alle tradities, het was een existentialistisch stadsdrama. Totaal tegengesteld aan wat het publiek gewoon was, de boerenfilms, het gezapige plattelandsleven, lente in Zichem, zomer in Koekelare. In zwart-wit dwalen door de straten van druilerig Antwerpen en in de haven. Fascinerende beelden van de haven in werking, schitterend en gedurfd camerawerk van het lossen en laden – geen arbeiders te zien, de machines doen het werk…
Lees verder “65 jaar geleden: première van “Meeuwen sterven in de haven””
Morgen viert de Antwerpse cineast en regisseur Harry Kümel zijn tachtigste verjaardag…
Lees verder “Harry Kümel wordt tachtig…”
Op woensdag 12 december 1979 organiseerde J.Films vzw in het Kasteel van Ham een rondetafelconferentie over kinderfilmpolitiek in ons land. Tijdens deze informatie- en discussiedag werden vanuit een aantal sectoren de problemen, noden en perspectieven in verband met waardevolle kinder- en jeugdfilm toegelicht.
Lees verder “Veertig jaar geleden: rondetafel over kinderfilms”
Het is al vijf jaar geleden dat filmregisseur Roland Verhavert is gestorven in Torhout. Verhavert, die ook voor de openbare omroep heeft gewerkt (hij is de geestelijke vader van het filmprogramma “Première”), is 87 jaar geworden. Hij overleed aan een hartaanval. In 2012 kreeg hij nog de Prijs van Verdienste op het sociaal filmfestival in Antwerpen. De jury loofde hem toen als de “peetvader van de Belgische film”.
Lees verder “Roland Verhavert (1927-2014)”
Op zondag 25 december 1988 werd in de reeks « Made in Vlaanderen » « Zonderlinge zielen » uitgezonden. Op het inhoudelijke aspect (zowel artistiek als sociaal) werd in De Rode Vaan uitgebreid ingegaan (maar helaas bezit ik deze tekst niet meer). Het leek ons echter gepast om ook even de technische kant van de zaak te belichten. Dit werkwoord is wel goedgekozen, want we willen als allerlaatste lijntje in de geschiedenis van de Rode Vaan, cameraman Michel Van Laer aan het woord laten, een man die voor de prachtige fotografie instaat, niet alleen van deze « Zonderlinge zielen », maar ook nog van tal van andere bekroonde Vlaamse films. Dat hij het laatste woord krijgt, is meteen een beetje als een « Wiedergutmachung » bedoeld, want het is waar dat journalisten al te veel aandacht hebben voor het woord (scenaristen, schrijvers, ja zelfs acteurs en regisseurs vertrekken van een tekst) en te weinig voor de vormgeving, ongetwijfeld omdat ze met het eerste veel beter vertrouwd zijn dan met het tweede.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Michel Van Laer aan het (laatste) lijntje”
dagelijks iets degelijks 