Wat een toeval! Gisteren kijk ik naar een BBC-documentaire over Roald Dahl en ik merk nog op tegen mijn vrouw dat kleindochter Sophie niet ter sprake komt, terwijl die vroeger toch vaak in het nieuws was. En kijk! Vandaag kom ik haar tegen op “On this day”, want het is vandaag de tiende verjaardag van haar huwelijk met jazz-fenomeen Jamie Cullum (foto YouTube).
Lees verder “Tien jaar geleden: huwelijk Sophie Dahl met Jamie Cullum”
Geboren in 1964, trad Laurence Cornez (op bovenstaande foto naast zangeres Sandra Nazé) oorspronkelijk op als begeleidster van Anna Teresa de Keersmaeker in “Mikrokosmos”. Daarna richtte zij samen met Jean-Luc Fafchamps in 1989 het “Bureau des Pianistes” op met de bedoeling het publiek ongewone programma’s aan te bieden. Er zijn natuurlijk wel eens vaker concerten voor twee of meer piano’s, maar vaak gaat het dan om bewerkingen. Zij willen enkel werk brengen dat origineel voor dergelijke samenwerking werd geschreven. In 1991 kwam Stéfan Ginsburg (°1969) er als derde lid bij en de huidige samenstelling kwam tot stand in 1993 toen Jean-Luc Fafchamps de groep verliet en vervangen werd door de Japanse Sachiko Yoshida (°1964), die reeds sinds haar twaalfde in Brussel woont om er te studeren met Jean-Claude Vanden Eynden en Edwardo Del Pueyo. In de theaterzaal van Vooruit speelden zij op vrijdag 9 december 1994 werk van Dallapiccola, Dutilleux, Debussy, Ligeti en Wolpe.
De première van het concert vond plaats op 28 november 1909 door Rachmaninov zelf begeleid door de nu niet meer bestaande “New York Symphony Society” met Walter Damrosch als dirigent. Een tweede opvoering vond nog plaats onder Gustav Mahler een aantal weken later. Vaak wordt dit ten onrechte als de creatie beschouwd.
Sergej Rachmaninov schreef het pianoconcert in de zomer van 1909 op het landgoed Ivanovka, de zomerresidentie van de familie (zie bovenstaande foto). Het werk werd voltooid op 23 september 1909. Rachmaninov kon het stuk niet in Rusland oefenen wegens tijdsgebrek. Hierdoor was hij genoodzaakt het stuk te studeren op een “stil toetsenbord” dat hij meenam op de boot naar de Verenigde Staten van Amerika.
Rachmaninov schreef het werk niet om zijn kwaliteiten als componist tot uitdrukking te laten komen, maar juist zijn kwaliteiten als pianist (hij trad bij zijn eigen werk voor piano en orkest niet als dirigent op maar als pianist). Desalniettemin is het werk van een hoge compositorische kwaliteit. Het geldt als een van de meest succesvolle werken van Rachmaninovs oeuvre en behoort tezamen met het tweede pianoconcert (op.18) tot zijn beste werken voor piano en orkest.
Rachmaninovs derde pianoconcert wordt beschouwd als een van de moeilijkste werken uit de gehele pianoliteratuur en geldt daarom als een uitdaging voor vele professionele pianisten. Het wordt dan ook geregeld op concoursen uitgevoerd. De moeilijkheidsgraad bezorgde het stuk een zekere reputatie; Józef Hofmann, aan wie Rachmaninov het werk opdroeg, voerde het werk nooit uit onder het mom van dat “het niets voor hem was”. De pianist Gary Graffman vond het jammer dat hij het concert in zijn jeugdige jaren nooit had geleerd omdat “hij toen nog te jong was om angst te kennen”.
Deze van de pianist bijzonder veeleisende compositie staat steevast op het programma van de finaleweek van de Belgische Koningin Elisabethwedstrijd. Het wordt ook vereenzelvigd met de ietwat speciale pianist David Helfgott (zie hieronder) en wordt sinds de film “Shine” dan ook ietwat oneerbiedig “Rach 3” genoemd. [Wikipedia]
Wereldwijd wordt vandaag de pianodag gevierd. Een piano telt 88 toetsen, en dus is de 88ste dag van het jaar ‘pianodag’. Paul McCartney zette ter gelegenheid van pianodag deze foto op Instagram (met dank aan Raymond Thielens). Voor mij is het een aanleiding om het even over de geschiedenis van de pianomuziek te hebben.
Lees verder “Pianodag”
Het is vandaag al negentig jaar geleden dat de invloedrijke Amerikaanse jazz-, blues- en vooral boogie-woogie pianist Clarence ‘Pinetop’ Smith tijdens een gevecht in een dancehall in Chicago dodelijk werd geraakt door een verdwaalde kogel.
Lees verder “Clarence ‘Pinetop’ Smith (1904-1929)”
Gisteren 12 maart 2019 trad Willy Claes op in zaal Roxy (Temse) met zijn combo: een opstaande bas, klarinet en een drummer die ook de xylofoon bespeelde naast de hemelse pianogeluiden van Willy op een openstaande vleugel. Dan hoor je nog eens het echte geluid van een piano. Bovendien kwamen er een boel composities aan bod van een kort verleden die geen kans meer krijgen op de radio wegens ongekend en dus onbemind door radio – programmators en zoals Willy het zegt: “Draai de radioknop om, want muziek komt er niet meer uit”.
Hij liet de grootsten de revue passeren, terwijl hij er verhaaltjes bij vertelde, die weinigen wisten of vergeten zijn, maar toch zo boeiend zijn: George Gershwin, Benny Goodman, Tommy Dorsey, Sidney Bechet, Louis Armstrong, Rimsky-Korsakov, Cole Porter, Acker Bilk, Gilbert Bécaud. Het Willy Claes kwartet speelt evergreens uit zowel de klassieke muziek als de jazz- , de musical- en de filmwereld. Volgende pareltjes die je misschien wel kent als ge ze hoort, maar misschien niet met titel en nog minder aan wie het gekoppeld is: Concerto d’automne, L’Important c’est la rose, Memories of you, Petite Fleur, Begin the Beguine, I’m getting sentimental over you, the Flight of the Bumble Bee, What a wonderful world, Strike up the Band, Stranger on the Shore, It’s a sin to tell a lie, Circus Renz, Czardas, Over the rainbow en misschien nog een paar die ik vergeten ben.
Het kwartet klinkt fris en geeft soms een eigenzinnige interpretatie aan deze klassiekers. Gezien de reacties van het publiek mag ik wel zeggen dat hun repertoire zeer gesmaakt werd. En voor wie zelf eens een streepje van hun kunnen wil horen, tikt “Willy Claes” in op de iTunes-store, want “the man” heeft in 2000 al een cd uitgebracht onder de titel “Little Red Man”, verwijzend naar zijn socialistische achtergrond en zijn gestalte.
Naast Willy Claes op piano geven Carlo Willems (drums), Herman Vanspauwen (klarinet) en Peter (bas) het beste van zichzelf. Peter wiens achternaam mij ontgaan is, is ook de enige die niet behoorde tot het originele kwartet. Mocht je alsnog de kans krijgen van hen aan het werk te zien en horen, niet twijfelen, zeker gaan. En wie het grandioze “Rhapsody in Blue” van Gershwin in zijn gehele uitvoering nog eens wil horen door een groter orkest (Grupetto) krijgt op 5 april de kans in zaal Roxy te Temse.
Raymond Thielens
De Duitse pianist Rolf Plagge heb ik enkel eens gehoord in de Gentse Opera, begeleid door het N.O.B. geleid door Mendi Rodan, t.g.v. zijn 3de prijs in de Elisabethwedstrijd 1987. Omdat ik dus niet veel meer kan vertellen over hem, zal ik maar de tekst overnemen van de website van het Mozarteum in Salzburg, waar hij op dit moment blijkbaar les geeft.
Rolf Plagge was born in Westerstede in northwest Germany in 1959 and had his first piano lessons at the age of six. While still at school he studied with Prof.Peter-Jürgen Hofer in Hamburg. On completing school (and passing his Abitur examinations), he continued his studies in Freiburg with Vitaly Margulis. Under the guidance of Margulis, Plagge acquired the foundations of his mature performance technique and also came to appreciate the whole range of the Russian piano repertoire. After 1981, he was taught by Prof.Paul Badura-Skoda at the Vienna Academy of Music.
In 1983, thanks to an overseas scholarship funded by the German Study Awards Programme (Deutsche Studienstiftung), Plagge took part in Gyorgy Sandor`s class at the Juilliard School of Music, New York. In 1991, Plagge graduated in Solo Piano from the Hanover Conservatory, where he had studied with Karlheinz Kämmerling.
Rolf Plagge has won prizes at many national and international competitions and was awarded first-prize in the Hamburg Steinway Competition five times in succession. He won his first international prize in 1979, at the Italian piano competition in Senigallia. Prizes in the 1980 Busoni Competition in Bolzano, the 1981 ARD Competition in Munich, the 1984 Gina Bachauer Competition in Salt Lake City and the 1987 Concours Reine Elisabeth in Brussels, followed. In 1990 he succeeded in becoming the first German ever to win a prize in the Tchaikovsky Piano Competition in Moscow.
Living in Saaldorf in Upper Bavaria, Rolf Plagge speaks fluent Russian. For many reasons he feels a particularly profound affinity towards the Russian piano repertoire: his studies with Vitaly Margulis, his knowledge of the Russian language, and the chance to perform before the piano commission at the Leningrad Conservatory during a school visit to Moscow and Leningrad in 1977, were inspirational for him. In addition, he is focusing increasingly on rarely performed piano concertos of Barber, Henze, Szymanowsky and others.
Since 1991 Professor Plagge is teaching a piano class in the Department of Keyboard instruments at the Mozarteum University. In 1988 he established the Piano Duo “Reine Elisabeth” with Wolfgang Manz.
