Het is vandaag al negentig jaar geleden dat de invloedrijke Amerikaanse jazz-, blues- en vooral boogie-woogie pianist Clarence ‘Pinetop’ Smith tijdens een gevecht in een dancehall in Chicago dodelijk werd geraakt door een verdwaalde kogel.
Lees verder “Clarence ‘Pinetop’ Smith (1904-1929)”
Gisteren 12 maart 2019 trad Willy Claes op in zaal Roxy (Temse) met zijn combo: een opstaande bas, klarinet en een drummer die ook de xylofoon bespeelde naast de hemelse pianogeluiden van Willy op een openstaande vleugel. Dan hoor je nog eens het echte geluid van een piano. Bovendien kwamen er een boel composities aan bod van een kort verleden die geen kans meer krijgen op de radio wegens ongekend en dus onbemind door radio – programmators en zoals Willy het zegt: “Draai de radioknop om, want muziek komt er niet meer uit”.
Hij liet de grootsten de revue passeren, terwijl hij er verhaaltjes bij vertelde, die weinigen wisten of vergeten zijn, maar toch zo boeiend zijn: George Gershwin, Benny Goodman, Tommy Dorsey, Sidney Bechet, Louis Armstrong, Rimsky-Korsakov, Cole Porter, Acker Bilk, Gilbert Bécaud. Het Willy Claes kwartet speelt evergreens uit zowel de klassieke muziek als de jazz- , de musical- en de filmwereld. Volgende pareltjes die je misschien wel kent als ge ze hoort, maar misschien niet met titel en nog minder aan wie het gekoppeld is: Concerto d’automne, L’Important c’est la rose, Memories of you, Petite Fleur, Begin the Beguine, I’m getting sentimental over you, the Flight of the Bumble Bee, What a wonderful world, Strike up the Band, Stranger on the Shore, It’s a sin to tell a lie, Circus Renz, Czardas, Over the rainbow en misschien nog een paar die ik vergeten ben.
Het kwartet klinkt fris en geeft soms een eigenzinnige interpretatie aan deze klassiekers. Gezien de reacties van het publiek mag ik wel zeggen dat hun repertoire zeer gesmaakt werd. En voor wie zelf eens een streepje van hun kunnen wil horen, tikt “Willy Claes” in op de iTunes-store, want “the man” heeft in 2000 al een cd uitgebracht onder de titel “Little Red Man”, verwijzend naar zijn socialistische achtergrond en zijn gestalte.
Naast Willy Claes op piano geven Carlo Willems (drums), Herman Vanspauwen (klarinet) en Peter (bas) het beste van zichzelf. Peter wiens achternaam mij ontgaan is, is ook de enige die niet behoorde tot het originele kwartet. Mocht je alsnog de kans krijgen van hen aan het werk te zien en horen, niet twijfelen, zeker gaan. En wie het grandioze “Rhapsody in Blue” van Gershwin in zijn gehele uitvoering nog eens wil horen door een groter orkest (Grupetto) krijgt op 5 april de kans in zaal Roxy te Temse.
Raymond Thielens
De Duitse pianist Rolf Plagge heb ik enkel eens gehoord in de Gentse Opera, begeleid door het N.O.B. geleid door Mendi Rodan, t.g.v. zijn 3de prijs in de Elisabethwedstrijd 1987. Omdat ik dus niet veel meer kan vertellen over hem, zal ik maar de tekst overnemen van de website van het Mozarteum in Salzburg, waar hij op dit moment blijkbaar les geeft.
Rolf Plagge was born in Westerstede in northwest Germany in 1959 and had his first piano lessons at the age of six. While still at school he studied with Prof.Peter-Jürgen Hofer in Hamburg. On completing school (and passing his Abitur examinations), he continued his studies in Freiburg with Vitaly Margulis. Under the guidance of Margulis, Plagge acquired the foundations of his mature performance technique and also came to appreciate the whole range of the Russian piano repertoire. After 1981, he was taught by Prof.Paul Badura-Skoda at the Vienna Academy of Music.
In 1983, thanks to an overseas scholarship funded by the German Study Awards Programme (Deutsche Studienstiftung), Plagge took part in Gyorgy Sandor`s class at the Juilliard School of Music, New York. In 1991, Plagge graduated in Solo Piano from the Hanover Conservatory, where he had studied with Karlheinz Kämmerling.
Rolf Plagge has won prizes at many national and international competitions and was awarded first-prize in the Hamburg Steinway Competition five times in succession. He won his first international prize in 1979, at the Italian piano competition in Senigallia. Prizes in the 1980 Busoni Competition in Bolzano, the 1981 ARD Competition in Munich, the 1984 Gina Bachauer Competition in Salt Lake City and the 1987 Concours Reine Elisabeth in Brussels, followed. In 1990 he succeeded in becoming the first German ever to win a prize in the Tchaikovsky Piano Competition in Moscow.
Living in Saaldorf in Upper Bavaria, Rolf Plagge speaks fluent Russian. For many reasons he feels a particularly profound affinity towards the Russian piano repertoire: his studies with Vitaly Margulis, his knowledge of the Russian language, and the chance to perform before the piano commission at the Leningrad Conservatory during a school visit to Moscow and Leningrad in 1977, were inspirational for him. In addition, he is focusing increasingly on rarely performed piano concertos of Barber, Henze, Szymanowsky and others.
Since 1991 Professor Plagge is teaching a piano class in the Department of Keyboard instruments at the Mozarteum University. In 1988 he established the Piano Duo “Reine Elisabeth” with Wolfgang Manz.
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat in Bogalusa, een door de KKK gedomineerd stadje in de nabijheid van New Orleans, Henry Roeland Byrd, roepnaam Roy, werd geboren. Hij zou later (min of meer) bekend worden als Professor Longhair (*), een pianist en zanger die wordt beschouwd als de grondlegger van de New Orleans-pianostijl: een rhythm-and-blues-variant met Caribische invloeden.
Lees verder “Professor Longhair (1918-1980)”
Morgen zal het 95 jaar geleden zijn (ja, sorry, ik kon geen vijf jaar meer wachten!) dat er in Parijs relletjes na de uitvoering van de tweede sonate van de Amerikaan George Antheil (1900-1959).
Lees verder “95 jaar geleden: relletjes na de tweede sonate van George Antheil”
Morgen viert de Franse pianist en dirigent, Frank Braley, zijn vijftigste verjaardag.
Lees verder “Frank Braley wordt vijftig…”
Ik heb mij zopas de CD “Miss Borluut” aangeschaft. Eén van de talrijke uitgaven van de Gentse violist Paul Klinck (uit 1998). Zoals zo vaak is Paul dan ook zelf hierop te horen. Toch wordt het merendeel van de artistieke arbeid geleverd door de Gentse pianist Alex Roosemeyers.
Lees verder “Alex Roosemeyers”
