Alois Alzheimer (1864-1915)

Alois Alzheimer (1864-1915)

Het is vandaag al 110 jaar geleden dat de Duitse neuropatholoog en psychiater Alois Alzheimer is overleden. Ik mag hem hier zeker niet vergeten te vermelden (daar is de eerste grap al!) want zijn naam gaat hier nogal vaak over de tong. De laatste keer zelfs tegenover mijn huisarts. Maar die vond dat er niks aan de hand was: “Iedereen vergeet wel al eens iets.” Daarom hou ik deze bijdrage in de luchtige sfeer, ook al betreft het hier een ernstige ziekte natuurlijk. Maar zelfs al zou mijn dokter ongelijk hebben, dan nog kunnen we er maar beter om lachen, zoals Beaumarchais placht te zeggen: “Je ris de peur d’être obligé d’en pleurer”. En daarom herdenk ik de dood van de eerbiedwaardige dokter met een recensie van het stuk “Tante Euthanasie gaat achteruit” van Kamagurka, waarin de dokter ook een rol mag vertolken…

Lees verder “Alois Alzheimer (1864-1915)”

65 jaar geleden: NIR wordt BRT

65 jaar geleden: NIR wordt BRT

In 1960 werd Renaat Van Elslande adjunct-minister van Nationale Opvoeding en zo de facto de eerste minister van Nederlandse Cultuur. Als jong (46) minister wou hij iets doen en hij drukte de Omroepwet erdoor, waardoor de BRT en de RTB ontstonden i.p.v. NIR/INR. Dat was vooral het werk van Paul Vandenbussche die werkzaam was op zijn kabinet. Ook oprichting van BRT 3.

Lees verder “65 jaar geleden: NIR wordt BRT”

Veertig jaar geleden: “De koning sterft” in het NTG

Veertig jaar geleden: “De koning sterft” in het NTG

Het beroemde stuk De Koning sterft van Eugène Ionesco, dat oorspronkelijk De ceremonie heette, werd in 1962 gecreëerd te Parijs; in 1963 bracht het Théätre de Poche in Brussel de Belgische creatie. Het thema van het stuk werd door Franz Marijnen reeds gebruikt voor de N.T.G.-Workshop-productie Las Meninas (1970). Van 29 september tot 15 oktober 1984 bracht hij het “echte” stuk in een decor van Santiago del Corral, haast geen muziek (na een « conflict » met aangezochte componist Wim Mertens) en een tamelijk statisch scènebeeld. De acteurs verlaten immers de scène niet, tenzij op het einde als de koning — Jef Demedts — alleen aan zijn lot wordt overgelaten. Sterven doe je onherroepelijk alleen. Een emotieve uitschieter in dit stuk dat ons voor de rest behoorlijk koud heeft gelaten. Verbazend hoe snel « progressieve » auteurs oudbakken worden !

Lees verder “Veertig jaar geleden: “De koning sterft” in het NTG”

Veertig jaar geleden: “Thuis” van Hugo Claus in de Vooruit

Veertig jaar geleden: “Thuis” van Hugo Claus in de Vooruit

En we gaan het voor de verandering nog eens over “Thuis” hebben. Maar nee dus, we hebben het niet over de dagelijkse soap, maar het is al veertig jaar geleden dat ik in Vooruit naar “Thuis” ging kijken. Het ging hier dan wel over het toneelstuk van Hugo Claus.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Thuis” van Hugo Claus in de Vooruit”

Vijftig jaar geleden: “Het recht van de sterkste” in het NTG

Vijftig jaar geleden: “Het recht van de sterkste” in het NTG

In april 1974 regisseerde Hugo in het NTG “Het recht van de sterkste”, de toneelbewerking door Jan Christiaens van de gelijknamige roman van Cyriel Buysse. Ikzelf heb het stuk op televisie gezien (dergelijke captaties moeten we nu ontberen), maar ik herinner me er niet veel meer van. Niets eigenlijk. Als ik echter op de recensie van Mark Vlaeminck in De Standaard van 16 april 1974 moet afgaan, was het geen groot succes. De titel “vervelende Buysse-smartlap” zegt reeds meer dan voldoende, maar ik geef u toch ook nog zijn slot mee: “Waarom na de dood van Maria de wiedsters opnieuw ten tonele moeten verschijnen en nogmaals alles uitleggen, heb ik niet gesnapt. Tijdens de tweede voorstelling, zondagnamiddag, heeft het publiek geapplaudisseerd na de sterfscène! De mensen dachten (terecht) dat het afgelopen was. Alles was immers gezegd en toen kwam er nog eens een flauwe epiloog met veel verklaringen en goedkope pseudo-filosofie.”

Lees verder “Vijftig jaar geleden: “Het recht van de sterkste” in het NTG”