De onvolprezen omroep Max besteedde er vijf jaar geleden nog een uitstekende documentaire aan: het ontstaan van de Indorock in Nederland. En dat gaat dan inderdaad terug op de onafhankelijkheidsverklaring door Sukarno die een vervolging op “Indische Nederlanders” inluidde. Deze mensen vluchtten dan maar naar het “moederland” waar ze nog nooit geweest waren en waar ze zeker niet met open armen werden ontvangen. Maar ze waren wel de ideale hefboom om rock’n’roll te introduceren in een calvinistische samenleving…
Lees verder “Tachtig jaar geleden: Sukarno roept de onafhankelijkheid van Indonesië uit”Tag: Bert Bossink
Eddie Cochran (1938-1960)
Het is ook alweer 65 jaar geleden zijn dat Eddie Cochran werd betrokken in een auto-ongeluk nabij Chippenham in Wiltshire, toen hij met collega Gene Vincent en songschrijfster Sharon Sheeley onderweg was naar het vliegveld van Londen. Vincent en Sheeley overleefden het, maar Eddie Cochran stierf de volgende dag in een ziekenhuis in Bath. Hij was slechts 21 jaar oud. De single “Three Steps to Heaven” werd in Engeland postuum, een maand na zijn overlijden, een nummer 1-hit.
Lees verder “Eddie Cochran (1938-1960)”105 jaar geleden: eerste “popplaat” op Nederlandse radio
Op 6 november 1919 is de mars “Turf in je ransel”, het eerste populaire muziekstuk dat op de Nederlandse radio wordt uitgezonden. Op dat moment worden die uitzendingen nog verzorgd door radio-amateurs die nauw verbonden zijn aan bedrijven voor radio-apparatuur (in Nederland is dat uiteraard Philips). De Nederlander Idzerda wordt beschouwd als de pionier van de omroep. Als omroepuitzending wordt gedefinieerd een uitzending met een verstrooiend karakter voor algemeen publiek dat tevoren werd aangekondigd en regelmatig karakter had. Daaruit groeit dan de Hilversumsche Draadloze Omroep (HDO), die uitzendt via de zender van de Nederlandsche Seintoestellen Fabriek (NSF).
Lees verder “105 jaar geleden: eerste “popplaat” op Nederlandse radio”Bobby Darin (1936-1973)
Het is al een halve eeuw geleden dat de Amerikaanse zanger Bobby Darin is overleden. Ik had al heel vroeg platen van hem (“Mack the Knife” en “Splish Splash”, terwijl ik jaren heb gezocht naar “Things” dat ik eigenlijk het liefste hoorde) en tien jaar later kwam daar “If I were a carpenter” bij, dus ik had beter moeten weten, maar in mijn poging om “desperately seeking Bobbies” en ook wel omdat hij gehuwd was met het symbool bij uitstek voor de vrouwelijke bobbies – denk hiervoor maar aan het nummer in “Grease” – namelijk Sandra Dee (foto), daarom had ik hem ook genoemd in mijn stuk over de Bobbies. Daarop werd ik terecht streng terecht gewezen door mijn ondertussen helaas eveneens overleden Nederlandse vriend Bert Bossink…
Lees verder “Bobby Darin (1936-1973)”Bobby Rydell (1942-2022)
Raymond Thielens meldt me dat gisteren de Amerikaanse zanger Bobby Rydell is gestorven aan een longontsteking, die niets met covid te maken had, zoals zijn officiële website zelf meedeelde. Ik ben Raymond daar erg dankbaar voor, want ik vrees dat zijn overlijden het nieuws niet zal halen…
Lees verder “Bobby Rydell (1942-2022)”Joe Meek (1929-1967)
Het zal morgen al 55 jaar geleden zijn dat de eerste onafhankelijke platenproducent ter wereld, Joe Meek, uit het leven stapte. Meek was een genie, een non-conformist die heel vroeg een fenomenaal succes boekte met “Telstar” – de best verkochte plaat van die tijd – vooraleer tegenslagen, depressie, teleurstellingen en paranoia hem naar moord en zelfmoord dreven. Hij was homoseksueel, verslaafd aan amfetamines, getalenteerd, maar ook heel verward, en had een voorliefde voor het occulte.
Lees verder “Joe Meek (1929-1967)”Bert Bossink (1946-2015)
Vreselijk nieuws vijf jaar geleden in mijn mailbox: mijn aloude Nederlandse vriend/popmuziekkenner Bert Bossink is op tweede kerstdag aan een hartaanval overleden. Alhoewel ik Bert al ken sedert midden de jaren zeventig (Piet Muys heeft mij met hem in contact gebracht) hebben wij elkaar nooit in levende lijve ontmoet. Ergens in de jaren negentig zou Bert me eens in Gent komen opzoeken, maar op het laatste moment kwam er iets tussen en zo zullen we uiteindelijk elkaar dus nooit ontmoeten. Ik heb wel een aantal jaren meegewerkt aan het blad van Bert “The fabulous sounds of the sixties” en toen dit blad van naam veranderde, heb ik er een stukje aan gewijd in De Rode Vaan.






