25 jaar geleden verscheen in Het Laatste Nieuws volgend artikel.

Met de komische aria van John Cage doet de Vlaamse tenor Philip Defrancq op zijn eerste cd Singing through een poging om hedendaagse muziek ingang te doen vinden bij het grote publiek. Singing through betekent immers
zoveel als « al zingend grenzen doorbreken ».
Naast Cage wil ook de rest van de CD bruggen slaan tussen diverse publieken. En dat gaat dan van Heinrich Schutz tot Samuel Barber over Carl Philipp Emanuel Bach en Hugo Wolf. De grootste band is nog dat bijna alle liederen een zekere vorm van religiositeit vertonen. Geen eng-kerkelijke religiositeit, integendeel zelfs, want Defrancq ziet overeenkomsten tussen sacraliteit en sensualiteit.
Daarmee bedoelt hij dan allicht de Engelse liederen van Joseph Haydn, waarin hij zijn fascinatie voor het theatrale ten volle kan uitleven. Nadat hij eerst trompetstudies had aangepakt, voelde hij zich immers precies door die theatraliteit tot de zang geroepen. Daarvoor ging hij naar de beroemde Guildhall School of Music and Drama in Londen, waar hij o.a. les volgde bij Emma Kirkby. een grote naam op het gebied van vocale barokmuziek, die hem liefde voor de authentieke uitvoeringspraktijk bijbracht. Vandaar ook dat Philippe Defrancq op deze cd wordt begeleid door specialist terzake Guy Penson, die nu eens een clavecimbel en dan weer een pianoforte of een moderne piano bespeelt, afhankelijk van het gebrachte werk.
Deze cd is duidelijk als visitekaartje is bedoeld. Of zoals we in het inlegboekje lezen: “Bij de keuze van de muziek lieten de samenstellers zich vooral leiden door de fascinatie rond taal, woord, klank en de stilte ervan.” De CD “Singing through” kan worden besteld bij Philip Defrancq, Beverenstraat 27, 8830 Hooglede, tel.051/20.95.06.
Om zijn honger naar hedendaagse muziek te stillen trok Defrancq daarna naar Wenen waar hij in de leer ging bij de avantgardiste Linda Hirst. Philip Defrancq heeft trouwens een hedendaags programma, waarbij hij niet enkel Cage maar ook Berio en Philip Glass zingt. Momenteel laat hij zich coachen door Lydia Risack-Lesage. Toen hij in “Evgeny Onegin” in de Vlaamse Opera het kleine komische rolletje van Triquet voor zijn rekening nam, sprak intendant Marc Clémeur de onsterfelijke woorden: “Plus est en vous.” Hij heeft ook met Transparant gewerkt, met Rudolf Werthen en met Patrick Peire. Daarnaast heb ik hem ook nog op de Nozze-CD van Sigiswald Kuijken uit 1998, waarop hij de rol van Don Curzio vertolkt.

Lees verder “De religieuze sensualiteit van Philip Defrancq” →