Vandaag is het 65 jaar geleden dat Elvis Presley voor een tweede keer (na “My happiness”, het verjaardagsplaatje voor zijn moeder uit 1952) opduikt in de Sun Studio’s van Sam Phillips in Memphis. Voor zijn negentiende verjaardag mag hij er voor vier dollar twee nummers opnemen, “Casual Love Affair” en “I’ll Never Stand In Your Way”. Lees verder “65 jaar geleden, Elvis Presley: “Don’t call us, we’ll call you””
Het is vandaag zestig jaar geleden dat Elvis Presley op televisie was te zien in de Milton Berle Show.
Lees verder “Zestig jaar geleden: Elvis Presley in The Milton Berle Show”
Morgen zou Elvis Presley tachtig jaar geworden zijn. Ik mag er niet aan denken hoe hij er eventueel zou hebben uitgezien. Veel kans dat die toupet van grote fan Helmut Lotti goed van pas zou zijn gekomen. Maar genoeg gelachen, eigenlijk stemt het mij immers eerder weemoedig. Time’s winged chariot hurrying near en zo… Hieronder volgt het in memoriam dat ik destijds heb geschreven voor De Rode Vaan.
Lees verder “Elvis Presley (1935-1977)”
Vandaag is het zestig jaar geleden dat country and western-vedette Hank Snow ervoor zorgde dat Elvis Presley, tegen het protest van de rednecks in, kon optreden in de Grand Ole Opry. Toen stelde Snow hem ook voor aan Colonel Parker, waardoor hij zichzelf buitenspel zette wat de verdere carrière van Elvis betreft.
Lees verder “Zestig jaar geleden: Elvis Presley in de Grand Ole Opry…”
Amper twee dagen na de opname is “That’s all right, mama” van Elvis Presley voor het eerst te horen op de radio, met name op WHBQ Memphis. Nog opvallend: op de plaat staan naast Elvis enkel Scotty Moore en Bill Black vermeld, dus geen drummer D.J.Fontana. En ik heb natuurlijk nog eens de proef op de som genomen (en meteen ook vastgesteld hoe fris dit nummer nog na zestig jaar klinkt) en, jawel hoor, geen drums!
Vandaag is het zestig jaar geleden dat Elvis Presley op zijne velo sprong toen hij hoorde dat hij dankzij de secretaresse van Sam Phillips een nieuwe kans kreeg bij Sun Records. Gitarist Scotty Moore, bassist Bill Black en drummer D.J.Fontana worden ingehuurd en er worden enkele country-nummers doorgenomen. Boring! roept Phillips en hij heeft er al flink spijt van dat hij naar zijn secretaresse heeft geluisterd. Tot tussen de nummers door de vier muzikanten een beetje beginnen te rotzooien met “That’s allright, mama” van de zwarte blueszanger Arthur “Big Boy” Crudup. And the rest is history, zoals men dan zegt…
