Tag: Staf De Wilde

Gedicht van Staf De Wilde

Gedicht van Staf De Wilde

In deze corona-tijden zit mijn digitale brievenbus voller dan gewoonlijk. Dat lijkt me een normale reactie. Soms worden ook vreemde kettingbrieven opgezet, zoals gedichten naar elkaar sturen. Daar was ik wel voor te vinden, maar het was toch een grote verrassing toen ik van Staf De Wilde een gedicht kreeg toegestuurd dat zowaar mezelf tot onderwerp had. Dat is de eerste maal dat mij die eer te beurt valt! Ik ben dan ook fier dat ik ook nog eens de toestemming kreeg om het op mijn blog af te drukken.

Lees verder “Gedicht van Staf De Wilde” →

Veertig jaar geleden: stichting Masereelfonds Temse

Veertig jaar geleden: stichting Masereelfonds Temse

Het is vandaag al veertig jaar geleden dat wij in Temse een afdeling van het Masereelfonds hebben gesticht. Gedurende een goed jaar zou onze afdeling zoveel activiteiten organiseren dat wij in het jaaroverzicht van de gemeente als tweede belangrijkste vereniging uit de bus kwamen (achter de KAV, als ik het mij goed herinner; ’t kan ook de KWB zijn). Het hoogtepunt was meteen ook de laatste belangrijke activiteit, namelijk een academische zitting op het gemeentehuis van Temse, gewijd aan de nog niet zo lang daarvoor overleden Aalsterse schrijver Louis Paul Boon.

Lees verder “Veertig jaar geleden: stichting Masereelfonds Temse” →

Nieuwe bundel van Staf de Wilde…

Nieuwe bundel van Staf de Wilde…

Staf de Wilde heeft een nieuwe dichtbundel uit, en wat voor één! Een dichtbundel is normaal gezien een nietig ding dat je met gemak in je binnenzak kan steken, maar “Liefdes kreten” is een kanjer van meer dan 300 bladzijden en kan dus gerust dienen om iemand ook letterlijk mee onder tafel te slaan. De ondertitel luidt “Gedichten over tederheid en erotiek” en ze staan in chronologische volgorde. Het begint dan ook met een meisje dat “in de klas zit te dromen” en eindigt met de belofte van Staf om niet meer te “jagen op het vrouwelijk wild”! We zijn dus blijkbaar wel écht oud geworden ondertussen…
Lees verder “Nieuwe bundel van Staf de Wilde…” →

Abdel Mabrouki wordt 45…

Abdel Mabrouki wordt 45…

Niet alleen Geri Halliwell wordt 45, ook voor Abdel Mabrouki is het zo ver. Abdel Mabrouki? Wie mag dat wel zijn? vraagt u zich af en niet ten onrechte natuurlijk. Wel, in Frankrijk is er wel een klein kansje dat men hem kent, vooral dan in uiterst linkse middens. Maar aan dat verhaal gaat een heel eigenaardige historie vooraf en die vertrekt bij mij thuis, jawel…
Lees verder “Abdel Mabrouki wordt 45…” →

Antoine Kamania (1939-2012)

Antoine Kamania (1939-2012)

Het is vandaag al vijf jaar geleden dat Antoine Kamania is overleden. Kamania was de eerste kleurling in de Wase voetbalcompetitie (bij La Gantoise was er twee jaar eerder reeds Léon Mokuna). Ik kan het niet bevestigen, maar misschien maakte hij wel deel uit van bovenstaande ploeg die het in 1959 opnam tegen de KWB van Hollebeek (Temse).
Lees verder “Antoine Kamania (1939-2012)” →

L.P.Boon moest niet naar het vagevuur

44 purgatoireVandaag vieren we de 450ste verjaardag van het vagevuur, proficiat! Het vagevuur werd inderdaad “uitgevonden” op het Concilie van Trente. En sindsdien mogen we er dus zeker van zijn dat we daar allemaal eens zullen passeren, als we al niet rechtstreeks in het eeuwige hellevuur worden geflikkerd. Behalve Louis Paul Boon dus. Die mocht volgens Gaston Durnez het vagevuur overslaan. En dat was dan nog wel mijn schuld op de koop toe. Nu ja, ik heet ook niet De Schepper voor niks, hé!
Lees verder “L.P.Boon moest niet naar het vagevuur” →

Paul De Wispelaere (1928-2016)

Paul De Wispelaere (1928-2016)

Schrijver Paul de Wispelaere is vrijdag overleden. Toen ik in Temse in 1981 de Louis Paul Boon-herdenking organiseerde, was hij één van de sprekers (zie bovenstaande foto van Raoul De Graeve). En toen Boon vijf jaar overleden was, heb ik hem ook nog eens “aan het lijntje” geïnterviewd voor De Rode Vaan.
Lees verder “Paul De Wispelaere (1928-2016)” →

Patricia Lasoen

Patricia Lasoen

« ’t Is weer voorbij die mooie zomer… » Ja, ’t is waar, ’t is een levensgroot cliché. Maar geef toe, het wàs een mooie zomer dit jaar. Die enkele regenachtige augustusdagen mogen zeker geen invloed hebben op het totaalbeeld. En zo zouden we ook de appreciatie van deze rubriek kunnen onder woorden brengen, vinden we. Waren het niet elke week hoogvliegers, dan is de globale indruk toch positief. Met andere woorden : de kat komt weer en Jantje Draad ook, volgend jaar als de zon weer in het zeniet staat.
Maar nu moet hij weer naar school en daarom kreeg hij als ultieme opdracht een lerares op te bellen. Wat zeiden onze Engelse confraters The Everly Brothers immers ook alweer ? « Johnny kissed the teacher, he tickled her to reach her. He’s a teacher’s pet now, all he wants he can get now … » En op wie liet hij z’n oog vallen ? Op de dichteres Patricia Lasoen uit Brugge, die speciaal voor hem haar middagmaal liet koud worden…
Lees verder “Patricia Lasoen” →