In 2014 pleitte de Amerikaan (natuurlijk!) Peter Stetina voor vaste rugnummers in het World Tour peloton. Hij kreeg natuurlijk heel de conservatieve wielerwereld over zich heen. Ik daarentegen sloot mij bij hem aan weliswaar met een (veel te ingewikkeld) systeem van semi-vaste nummers (zie verder) en wat denk je? Ook ik kreeg ervan langs. Grote verrassing dus als ik vijf jaar geleden op Sporza las: “Op naar vaste rugnummers in de koers?”. En het antwoord stond er al meteen bij: “Het mag geprobeerd worden!” Dat antwoord kwam van Michel Wuyts, maar het oorspronkelijke voorstel kwam van Richard Plugge, baas van de wielerploeg Jumbo-Visma.
Lees verder “Vijf jaar geleden: vaste rugnummers in het World Tour wielrennen?”Tag: Mart Smeets
Theo’s Buitelingen (68): Je suis Charly
Amai, het Aambeeld Smeets (hoe harder je erop slaat hoe hoger de resonantie) heeft weer eens uitgepakt met een zever verhaal (*) over Charly Gaul, wat eigenlijk kant noch wal raakt. En dat na zich zowat twee dagen inlezen – een helse opgave volgens eigen zeggen- tijdens een “vroegwinterse contemplatie”. Vroegwinterse contemplatie, hoe ronkend wil je het hebben.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (68): Je suis Charly”Vijftig jaar geleden: de overbodige viool
“Ik was hard toe aan nieuwe schoenen. Weggedoken onder de paraplu slenterde ik over de winkelpromenade. Uit gewoonte liep ik de Free Record Shop binnen. Er staat daar altijd een enorme bak met aanbiedingen. Drie voor 25 gulden. Meestal zit er niets naar mijn gading tussen. Ik heb niet altijd zin om door alle cd’tjes te bladeren. Ook deze keer liet ik mijn oog vluchtig over de voorste hoesjes glijden. Steve Harley, Unplugged, wie was deze Harley ook al weer. Ik keek op de achterkant van het hoesje naar de songtitels. ‘Judy Teen’ ‘Mister Soft’. Klonk vaag bekend. Track nummer dertien: ‘Sebastian’. En opeens werd ik ver teruggeworpen in de tijd. ‘Somebody called me Sebastian,’ galmde het in mijn hoofd. Dit was een hit in 1974 (*), ik was zeventien, Steve Harley and Cockney Rebel waren de uitvoerende artiesten.”
Lees verder “Vijftig jaar geleden: de overbodige viool”Dertig jaar geleden: Lance Armstrong wordt wereldkampioen in Oslo
Het is vandaag al dertig jaar geleden dat een nog jonge Lance Armstrong wereldkampioen werd in het kletsnatte Oslo. Mijn Nederlandse correspondent Theo Buiting schreef er enkele jaren geleden een bijdrage over onder de titel “Zie de mannen vallen”…
Lees verder “Dertig jaar geleden: Lance Armstrong wordt wereldkampioen in Oslo”Theo’s Buitelingen (54): Il controllo medico, de sportkeuring
Voor Vaderdag kreeg ik laatst een oximeter. Een meterke om de zuurstofsaturatie te meten. Bekend uit de barre coronatijden. Ter complementering van mijn hulpmiddelen voor self monitoring ,zoals dat tegenwoordig heet. Een bloeddrukmeter en oorthermometer had ik al benevens een box met vers aangevulde medicatie.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (54): Il controllo medico, de sportkeuring”Mart Smeets wordt 75…
Ooit kondigde hij tijdens de Avondetappe een plaat af als zijnde gezongen door Brigitte Bordeaux. Typisch dacht ik. Toen ik Maarten Ducrot achter de kiezen had en de Ronde van Frankrijk nóg altijd bezig was, zodat “ernstige” lectuur niet in aanmerking kwam, heb ik me maar over de “Zomeravondvertellingen” van Mart Smeets gebogen. En werkelijk élke eigennaam die in het boekje voorkomt, is verkeerd geschreven.
Lees verder “Mart Smeets wordt 75…”




