Je ne suis pas un Flamand rose

Je ne suis pas un Flamand rose

In 1975 won Johan Verminnen (foto Jo Clauwaert) ook nog even het “Festival de la Chanson Française” waarna hij besloot zich serieus op de Franstalige markt te gooien, wat tot nog toe niet helemaal gelukt is, ook niet met “Je ne suis pas un flamand rose”, een franstalige elpee die zoals gebruikelijk een allegaartje van origineel werk en vertalingen van “greatest hits” is. Voor Vlaamse oren zijn vooral de titelsong, “Pauvre boxeur amoureux” en “Le ciel est le toit de ma maison” aangewezen. “Guitares à credit” (subliem!) en “Samedi soir” klinken zelfs beter dan in het Nederlands. Dit was nota bene ook de eerste elpee die Jean Blaute heeft geproduced. Jean (in Humo): “Herbie Flowers speelde hierop mee, die toen net Lou Reeds Walk on the wild side had opgenomen. Wel, zo’n ervaring zet een norm, waar je niet graag meer onder gaat.”

Lees verder “Je ne suis pas un Flamand rose”

Vijftig jaar Woodstock

Vijftig jaar Woodstock

Het is vandaag vijftig jaar geleden dat, precies op de dag dat bij ons Stijn Streuvels overleed, in de Verenigde Staten het fameuze Woodstock-festival van start ging (*). Als dàt geen duidelijk omen was dat er nieuwe tijden aangebroken waren! Eigenlijk is het eerder bekend geworden door de film van Michael Wadleigh en Martin Scorsese en de daarbij horende driedubbele elpee die beide door bovenstaande foto van het vrijende koppeltje Bobbi en Nick Ercoline werden gepromoot. Destijds heb ik er ook in mijn wekelijks rubriekje in De Voorpost aandacht aan besteed, toen het festival nog maar tien jaar achter de rug lag – en dat leek toen al een eeuwigheid!

Lees verder “Vijftig jaar Woodstock”