Morgen wordt de Amerikaanse zanger, componist, schrijver en acteur Tom Waits (foto YouTube) zeventig jaar…
Waits’ carrière begon in 1971 toen hij van Pomona naar Los Angeles verhuisde en een contract kreeg aangeboden door Herb Cohen, de manager van onder andere Frank Zappa. Na veel afgebroken opnamesessies bracht hij in 1973 zijn eerste album uit, het melancholieke Closing Time. Het album kreeg goede kritieken, maar kreeg pas echt aandacht toen The Eagles het nummer Ol’ ’55 opnamen in 1974.
Waits is een zanger die uit het nachtclubcircuit komt en op zijn volgende albums is dit ook te merken. Het album The Heart of Saturday Night is half gezongen, half gesproken met een zachte jazzbegeleiding op de achtergrond. Zijn album Nighthawks at the Diner is opgenomen in de studio, maar met een klein publiek om de sfeer van een liveshow na te bootsen. Op het album staan ook lange gesproken stukken, zoals hij ook tijdens live-optredens met het publiek praatte.
In 1980 begon een lange werkrelatie met Francis Ford Coppola, die hem vroeg de muziek voor de film One from the Heart te schrijven. Waits speelt ook in sommige van Coppola’s films, onder andere The Outsiders, The Cotton Club en Dracula. Hij werkte daarnaast ook met andere regisseurs, zoals Robert Altman en Jim Jarmusch. Samen met zijn vrouw Kathleen Brennan schreef Tom Waits de surrealistische concertfilm Big Time. Hij trad er ook in op.
Nadat hij het Asylum Records-label verliet, werd zijn muziek minder mainstream. Zijn drie albums uit het midden van de jaren tachtig, Swordfishtrombones, Rain Dogs en Frank’s Wild Years, hebben alle tot op zekere hoogte een eclectische instrumentatie waarin hij vaak de hoornpartijen uit de soulmuziek samenvoegde met stukken avant-gardepercussie of de distorted gitaarklanken van Marc Ribot. Het laatste album van deze drie en zijn latere samenwerking met schrijver William S. Burroughs aan The Black Rider demonstreren zijn interesse in het theater, wat tot een enigszins succesvolle acteercarrière en soundtrackwerk heeft geleid.
In de algemene opinie blijft zijn werk toch gekarakteriseerd door zijn doorrookte stem, zijn sterke persoonlijkheid en theatrale aanwezigheid op het podium. En natuurlijk de late night smoky bars-humor van zijn teksten (“I’d rather have a full bottle in front of me than a full frontal lobotomy“).
Hoewel zijn liederen door veel beroemde artiesten zoals Bruce Springsteen, Meat Loaf en Rod Stewart zijn uitgevoerd, blijft Tom Waits een cultartiest, altijd buiten de mainstream. (Wikipedia)
