Op wereldvlak gezien, behoort de muziekindustrie tot één van de voornaamste bedrijvigheden, zowel wat omzet, investering als tewerkstelling betreft. Zeker van alle cultuurfenomenen is ze de kapitaalkrachtigste, ja zelfs veel meer dan de filmindustrie. Aangezien deze in België trouwens nog in de kinderschoenen staat, is er hier te lande zelfs geen twijfel mogelijk, ook al stelt onze eigen muzikale productie (kwantitatief) op wereldvlak niet zoveel voor. Toch wordt de tewerkstelling in ons land op ongeveer 40.000 mensen geraamd. Dat gaat dan wel van de manager over de artiest tot de arbeider in één of ander platenpersingsbedrijf. Alleen al aan auteursrechten gaat er hier in ons land jaarlijks tussen het anderhalf en de twee miljard Belgische frank over de toonbank. De toonbank van SABAM dan, want deze auteursvereniging beschikt in België over een feitelijke monopoliepositie. Gebonden door internationale verdragen int SABAM echter ook voor buitenlandse componisten en tekstschrijvers, met als gevolg dat meer dan drie vierden van dat geld over onze grenzen verdwijnt. Geen wonder dat SABAM na lang aarzelen (want is het geen vorm van protectionisme ?) nu toch pogingen onderneemt om de eigen muziekproducenten te beschermen, ja zelfs te promoten. Een terreinverkenning.