Gisteren kreeg ik bericht dat Raymond Vincent, de klassieke violist uit de groep Wallace Collection (uiterst rechts), is overleden. Vandaag heb ik daar bevestiging van gevonden op de website van het VRT-nieuws.
Lees verder “Raymond Vincent (1943-2018)”
Het is vandaag al veertig jaar geleden dat in de Gentse Vooruit de live-elpee van Raymond van het Groenewoud, “Kamiel in België”, werd opgenomen. Uiteraard was ik daarbij, want in die tijd liep ik als een hondje (Kamiel?) achter Raymond en zijn Centimeters aan. En ik begon mijn recensie in De Rode Vaan dan ook met een krachtige openingszin…
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Kamiel in België””
Tien jaar geleden verscheen “Langs bergen van werk. Voetreis ver weg in België, over het terrilpad van Bernissart naar Blegny” van Willy Van Poucke (uitgave Globe-Roularta Books).
Lees verder “Tien jaar geleden: “Langs bergen van werk” van Willy Van Poucke”
Vandaag is het al veertig jaar geleden dat “la pendule d’argent” op de schouwmantel van Jacques Brel (“qui dit oui, qui dit non, qui dit je t’attends…”) is gestopt met tikken. Dat was in een Frans ziekenhuis, al bracht Brel zijn laatste jaren door op het Markiezen-eiland Hiva Oa samen met Maddly Bamy, een ex-danseres van Claude François. Toch ging zijn volledige erfenis naar zijn vrouw Miche (Thérèse Michielsen), waarbij hij drie dochters had, maar die hij ook vaak achterliet om op te trekken met minnaressen. Waarom is de familie Brel dan zo gebeten op Bamy? France Brel: “Omdat ze de code heeft doorbroken. Kijk, mijn ouders hadden een gentleman’s agreement. Ze mochten minnaars en minnaressen hebben, maar in alle discretie. Maddly heeft zich daar niet aan gehouden. Ze is naar voren getreden als Jacques’ vriendin. Mijn vader was toen al te fel verzwakt door de kanker om er tegenin te gaan. (…) Die Bamy vertelt nu overal dat ze de vrouw was bij wie Jacques het langst bleef. Dat is niet waar. Hij is tien jaar bij ene Sylvie geweest. Zij was zijn grootste verliefdheid.”
Lees verder “Jacques Brel (1929-1978)”
Morgen zal het dertig jaar geleden zijn dat in de stadsschouwburg van Brugge “De brand in Brel” in première ging. Een programma van Raymond van het Groenewoud met medewerking van Jan Decleir en Bea van der Maat.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “De brand in Brel””
Vandaag is het ook al tien jaar geleden dat de Belgische producer Marc Moulin is overleden. Als hij al bij “het grote publiek” bekend is dan zal dat door zijn optreden op het Eurovisiesongfestival zijn, waar hij met zijn toenmalige groep Telex de parodie “Neurovision” bracht. Voor mijzelf was hij echter vooral een gezel bij eenzame studieavonden op mijn “studentenkot” in de Brugsepoortstraat (Gent), toen hij mij met zijn laatavondprogramma op de RTB, “King Kong”, gezelschap hield. Via hem heb ik toen Robert Charlebois leren kennen en dat zal aanleiding geven tot een aantal interessante ontmoetingen, zoals ik elders heb verteld. Dat moet in 1973 geweest zijn en niet lang daarna hoorde ik dat hij met zijn toenmalige groep (voorafgaand aan Telex), Placebo, een nummer had geschreven dat hij als titel “Temse” had meegegeven. Daar moest ik uiteraard meer over weten en daarom schreef ik hem een brief…
Lees verder “Marc Moulin (1942-2008)”
Vijf jaar geleden verscheen in de Gazet van Antwerpen een artikel waaruit moest blijken dat volgens de jaarcijfers van Sabam de uit het buitenland verkregen rechten met 14% waren gestegen. Lees: Belgen worden steeds vaker gedraaid in het buitenland. Dat is alleszins een grote vooruitgang tegenover de periode dat ikzelf me nog met deze problematiek heb bezig gehouden. Bij die Belgen zou uiteindelijk dan toch ook de Australiër Gotye (foto) behoren, zoals mag blijken uit de rest van dit artikel in de Gazet van Antwerpen. Nu volg ik de moderne muziek maar van op een heel verre afstand en dus vraag ik me af: wat is er van deze Gotye geworden? En zou de “Belgische” muziek het nu nog altijd zo goed doen?
Lees verder “Vijf jaar geleden: Gotye doet aandeel Belgische muziek met 14% stijgen”
