In de zomer van 2020 heb ik een boek gelezen van een schrijfster, van wie ik eigenlijk al lang iets had moeten lezen: Isabel Allende (foto Mutari via Wikipedia). Ik herinner mij dat ik enkele jaren geleden al eens “Het Huis met de Geesten” (1982) in mijn handen heb genomen, maar ik heb het uiteindelijk niet gelezen, net zoals ik de film niet heb uitgekeken. Deze keer, met “Het oneindige plan” (El plan infinito, 1992) heb ik er wat meer hoop op, vooral omdat mijn vrouw, die nochtans bijna uitsluitend thrillers leest, het werkelijk in één ruk heeft uitgelezen.