Categorie: latijns-amerikaanse literatuur

Pablo de Santis wordt zestig…

Pablo de Santis wordt zestig…

Begin 2018 heb ik “Het labyrint” van Pablo de Santis uit 1998 gelezen. De reden was eigenlijk nogal onnozel: mijn vrouw heeft van haar dochter als nieuwjaarsgeschenk “Het labyrint der geesten”, het laatste deel van de tetralogie “Het kerkhof der vergeten boeken” van Carlos Ruiz Zafon, gekregen en was dit aan het lezen. Tegelijk zou Fons Mariën mij een derde boek van Kazuo Ishiguro bezorgen, maar ik kon in afwachting niet zonder lectuur, dus ik ben eens in mijn boekenkast gedoken en kwam daar dit boek, waarvan de titel me nu toch wel intrigeerde, tegen. En zoals gebruikelijk ben ik ook eens op het internet gaan kijken wat men over de auteur te vertellen heeft…

Lees verder “Pablo de Santis wordt zestig…” →

25 jaar geleden: cultuur in Gent (257)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (257)

25 jaar geleden waren alle ogen gericht op de KNS, waar «Torch song trilogy» in première ging. Op het stuk zelf komen we nog eens terug, maar nu willen we vooral het gebruikelijke daarmee gepaard gaande concert aankondigen, dat voor een keer eens ’s anderendaags plaatsheeft (zondagavond dus). Het is dan ook een heel bijzonder concert: jazz-zangeres Sofie Verbruggen (foto Radio 2), die ook in het stuk zelf optreedt, geeft een recital, waarbij ze niet enkel door haar eigen trio wordt begeleid, maar ook door de Big Band van het Conservatorium, geleid door Marc Godfroid ★ Jazz is er vanavond ook in de Gele Zaal met het Bobo Stenson trio uit Zweden en morgen om 11 uur in Theater Krakeel met Hein Mandos ★ Mandos is beinvloed door Latijns-Amerikaanse ritmes en dat brengt ons naadloos bij het gelijknamige festival dat dit weekend zijn hoogtepunt kent in de Rode Pomp. Vanavond treedt daar immers het Spectra Ensemble op met niet minder dan drie Europese creaties van hedendaags Zuid-Amerikaans werk, en morgennamiddag vertelt Herwig De Weerdt Braziliaanse kinderverhalen. (HLN, 31/1/1998)

Isabel Allende wordt tachtig…

Isabel Allende wordt tachtig…

In de zomer van 2020 heb ik een boek gelezen van een schrijfster, van wie ik eigenlijk al lang iets had moeten lezen: Isabel Allende (foto Mutari via Wikipedia). Ik herinner mij dat ik enkele jaren geleden al eens “Het Huis met de Geesten” (1982) in mijn handen heb genomen, maar ik heb het uiteindelijk niet gelezen, net zoals ik de film niet heb uitgekeken. Deze keer, met “Het oneindige plan” (El plan infinito, 1992) heb ik er wat meer hoop op, vooral omdat mijn vrouw, die nochtans bijna uitsluitend thrillers leest, het werkelijk in één ruk heeft uitgelezen.

Lees verder “Isabel Allende wordt tachtig…” →

De schatkamer van Johan de Belie (47)

De schatkamer van Johan de Belie (47)

Garcia Marquez debuteerde met een reeks verhalen. Reeds in 1947 verscheen een eerste verzameling. Opvallend is dat deze teksten zeer sterk variëren in stijl. Wat blijkt uit de collectie van negen die vertaald werd uitgegeven onder de titel ‘De uitvaart van Mama Grande’ (Meulenhoff, 1976), naar het origineel van 1967, aangevuld met een extraatje waarmee de bundel opent ‘Isabel en de regen in Macondo’.

Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (47)” →

Gustavo Corção Braga (1896-1978)

Gustavo Corção Braga (1896-1978)

Het eerstvolgende boek dat ik ga lezen is Lições de Abismo van de Braziliaanse auteur Gustavo Corçao (foto YouTube), in het Nederlands vertaald als Cursus van de dood. Het is niet echt een bewuste keuze. Mijn vrouw heeft het bij toeval uit onze bibliotheek gehaald en ik heb geen idee hoe het daar is beland. Zij vond het overigens geen goed boek, maar heeft het toch op betrekkelijk korte tijd uitgelezen. Benieuwd wat ik ervan zal bakken…

Lees verder “Gustavo Corção Braga (1896-1978)” →

Antonio Skarmeta: Il postino

Antonio Skarmeta: Il postino

“De poëzie is niet van wie haar schrijft, maar van de mensen die haar gebruiken”. Hier citeert Antonio Skarmeta in zijn roman ‘Il postino’ (1985; oorspronkelijke titel: ‘Ardiente paciencia’) Pablo Neruda, samen met de postbode Mario de centrale figuur van dit werk dat wellicht, ten onrechte, minder gelezen werd dan de bejubelde film bekeken. Een citaat dat het boek omvat: immers hier wordt inderdaad de poëzie van de Chileense dichter ten volle gebruikt. Het werk ademt zijn woorden, zijn geest, zijn inspiratie. 

Lees verder “Antonio Skarmeta: Il postino” →

Julio Cortázar (1914-1984)

Julio Cortázar (1914-1984)

Het is vandaag 35 jaar geleden dat de Argentijnse schrijver Julio Cortazar is overleden.

Ik heb nog nooit iets van hem gelezen, dus ik zou dit feit onvermeld laten, ware het niet dat Cortazar zowaar in België, meer bepaald in Elsene, is geboren. En zoals je onderhand wel al weet, woedde hier op dat ogenblik volop de Eerste Wereldoorlog. De vader van Cortazar was een Argentijns diplomaat met Brussel als standplaats en dat was de reden dat Julio hier werd geboren. Maar van zodra ze de kans zagen, ontvluchtte de familie uiteraard de oorlogsomstandigheden om zich in het neutrale Zwitserland te vestigen. In 1919 keerde de familie Cortazar terug naar Buenos Aires en kon de kleine Julio zich beginnen voorbereiden op z’n literaire carrière…

Pablo Neruda (1904-1973)

Pablo Neruda (1904-1973)

Het is vandaag al 45 jaar geleden dat de Chileense dichter Pablo Neruda is gestorven. Dat was kort na de militaire putsch van generaal Pinochet tegen het democratisch verkozen regime van Salvador Allende, waarvan ook Pablo Neruda een aanhanger was en dus werd al vlug gesuggereerd dat het om moord zou gaan. Vele jaren later werd de poëzie van Neruda opnieuw populair, toen in de Italiaanse film “Il Postino” bleek dat een doodgewone postbode dankzij Neruda’s gedichten zich een weg kon banen naar het hart van het mooiste meisje van het dorp. Eens kijken of Wikipedia het over deze beide feiten heeft…
Lees verder “Pablo Neruda (1904-1973)” →