Voor het muzikale luik van “vers macht in de nacht” tekenden vier sterke vrouwenstemmen, enkel begeleid op akoestische gitaar, als tegengewicht voor het overgrote deel van mannelijke dichters. Singer-songwriters die je niet verstaat, enkel de Gele Zaal kan zoiets bedenken natuurlijk! Behalve dan onze Vlaamse vertegenwoordigster die natuurlijk in het Engels zong. “Er is niets tegen een smartlap,” zei Piet Piryns, “als-ie maar in ’t Portugees is.” Enkel begeleid door haar spaarzame gitaarspel en wars van alle clichés, bracht de jonge Portugese zangeres Lula Pena indringende versies van de fado, Braziliaanse liederen en een vleugje morna uit Cabo Verde. Haar spel is functioneel, maar ook poëtisch. Ze zingt als een oude vertelster, die mijmert over liefde, seks, reizen en poëzie. Lula Pena brengt in trance: je verliest je in haar bevreemdende bezwering. Haar muziek, die het diepste van je ziel raakt, is zeldzaam en moet gekoesterd worden. Muziek voor als je eens heel diep getroost wilt worden, ook al is er niet echt een reden toe.