« Voor het laatst vernam men Dantons geweldige stem, toen hij de voorspelling uitstiet: ‘Men offert ons op aan de eerzucht van enige laffe rovers, maar zij zullen niet lang de vruchten hunner misdadige overwinning genieten. Ik trek Robespierre mede… Robespierre volgt mij!’
Deze voorspelling zou bewaarheid worden.
De Dantonisten werden de 5e april 1794 naar het schavot gevoerd. Zij stierven moedig en Danton eiste van de beul, dat hij zijn hoofd aan het volk zou vertonen, wat ook geschiedde (*). Zo eindigde Danton, wiens stormachtige werkkracht eens Frankrijk voor de aanval van het buitenland en de reactie van het binnenland gered had, zijn leven. Hij was een man der wilde, woeste opwellingen, maar niet iemand van stelselmatige barbaarsheid. » (De Fransche Revolutie aan het volk verhaald door Wilhelm Blos, 1889).
Robespierre, die twee maand later door dezelfde guillotine zou onthoofd worden, had verklaard : « De volksregering berust in vredestijd op deugd, in tijden van revolutie op deugd en terreur: omdat de deugd anders machteloos is… »
Lees verder “Georges Danton (1759-1794)” →