“Theet 77” van Herman Brusselmans

Ik heb het al eerder geschreven: ik heb een resem boeken van Herman Brusselmans, maar ik heb er nog geen enkele uitgelezen. Men kan zich afvragen waarom ik er dan zoveel heb gekocht, maar ten eerste, ze kostten zo goed als niks want ze kwamen uit de uitverkoop van de bibliotheek, en ten tweede, ik had op dat moment nog geen enkel boek van Brusselmans gelezen, dus ik wist nog niet dat ze me zouden tegenvallen. Maar nu heb ik me toch een boek van hem aangeschaft met de bedoeling het uit te lezen. De titel? “Theet 77″…

Akkoord, het was ook niet tegen de volle prijs, maar anderzijds ook weer niet tegen zo’n ridicuul lage prijs als bij de uitverkoop van de bibliotheek (het lag in afslag bij de Standaard Boekhandel, als je ’t wil weten). En waarom sprak dat boek me nu zo aan? Wel, Theet – of zoals ik het altijd al heb weten schrijven: ’t Heet – is een wijk van Hamme, waar Brusselmans is opgegroeid. Hamme is een buurgemeente van mijn geboortedorp Temse, zeker sinds Tielrode en Elversele (die er eigenlijk nog tussen liggen) gefusioneerd zijn met Temse. Tielrode is trouwens al in het verhaal voorgekomen, op een moment dat ik zelfs nog niet eens ver gevorderd was.

Als kind ging ik vaak met de fiets naar Hamme om daar naar de koers te gaan kijken, want in Hamme werden er in die tijd vele koersen georganiseerd. Dat was vooral in de tijd van de Blommenkinders en in ons dagboek kan je dan ook veel van die wedstrijden terugvinden. Ook zijn we er eens naar een karnavalstoet gaan kijken, waarbij ik prompt verliefd werd op een gemaskerd meisje in minirok dat op één van de praalwagens plaats had genomen.

Ook heb ik eens een reisje naar de Rijn gewonnen en één van de andere winnaars was een meisje dat afkomstig was van ’t Heet. Dat was de eerste keer dat ik die benaming tegenkwam en die kwalificatie samen met het meisje dat ermee uitpakte, zette meteen mijn fantasie in werking. Ik dacht dat dit bij Brusselmans ook wel het geval zou zijn, maar ik zit nu al voorbij pagina honderd en ik weet nog altijd niet van waar die merkwaardige benaming afkomstig is. Je zou toch denken dat dit voor Brusselmans gefundenes Fressen is, maar nee dus voorlopig. Als hij er uiteindelijk toch nog zou over beginnen, pas ik deze tekst uiteraard aan (*). Ook als dit boek op de een of andere manier toch al die andere niet-uitgelezen romans zou overtreffen, wat tot nu toe ook nog altijd niet het geval is. Maar deze keer blijf ik doorlezen, dat heb ik mezelf gezworen!

En zo merk ik dat Brusselmans zijn jeugd wel lang doortrekt, zodat hij uiteindelijk ook in de Germaanse terecht komt, waar ik mijn professoren van destijds nog eens tegenkom, want zoveel jonger dan mij is Herman nu ook weer niet dat er al veel personeelswissels zouden geweest zijn. Spijtig genoeg besteedt hij niet lang aandacht aan deze periode, naar het einde toe begint hij trouwens steeds meer snelheid te ontwikkelen. En zo heb ik dan eindelijk een boek van Brusselmans uitgelezen. Ik zie op het internet dat één of andere hufter het zijn magnum opus noemt. Dat het een lofzang op zijn moeder is, is dan weer wél waar, wat misschien een beetje eigenaardig overkomt voor de fans die geloof hechtten aan het stoere imago van hun held. Maar als zijn moeder een ruilnier nodig heeft, staat hij niet te springen. Maar dat vind ik dan weer begrijpelijk.

Ronny De Schepper

(*) Ik zit nu bijna aan het einde en ik denk niet dat er nog een verklaring komt. Daarom heb ik het maar aan chatgpt gevraagd:

“Theet” is vrijwel zeker een samentrekking van ’t Heet (“het Heet”). Heet is een oud Vlaams toponiem voor heide/arme weide of schraal grasland; het komt in naamkundig onderzoek veel voor en leeft vaak alleen nog in plaats- en veldnamen voort.

Lokaal zie je beide schrijfwijzen naast elkaar: de Inventaris Onroerend Erfgoed noemt het “het oude gehucht Theet” langs de oude steenweg (zuidelijk van de dorpskern), terwijl het gemeentelijke RUP officieel “RUP Theet” heet maar op de kaart het label ’t Heet draagt—precies de uitspraak die tot “Theet” heeft geleid.

Adres- en wijkindelingen bevestigen die koppeling nog eens: de straat Theet ligt in wijk ’t Heet.

🍂 Conclusie: de wijknaam verwijst naar een vroegere heide/arme-weidezone op/naast de oude woonas; “Theet” is de (vernederlandste) schrijfvorm van de spreektaal ’t Heet.