Het is al 35 jaar geleden dat ik, op de voorstelling van de bundeling van de “Boontjes”, Martin Ros heb ontmoet, historicus, co-directeur van de Arbeiderspers, geestelijke vader van de prestigieuze reeks Privé-domein, kortom maniakaal boekenwurm, maar ook erotica-verzamelaar en wielerfreak.
Net als Juul Antonissen, Raymond De Smet en Tim Krabbé is hij op een blauwe maandag nog amateur-wielrenner geweest. Als je dan ook nog weet dat hij met wielrennen is gestopt nadat hij verliefd werd op Martine Carol in “Lucrezia Borgia” en per se het boek wou lezen (en nooit meer is gestopt met lezen), vraag je je af waarom het niet “klikte” tussen ons. Misschien omdat ik het een typisch Hollandse betweter vond, die zeker als het over wielrennen gaat, hoegenaamd niet goed op de hoogte is? Zijn boek “Heldenlevens” van het jaar daarvoor b.v. vond ik zo zwak dat ik het aan Luc Carnier heb gegeven. Om maar te zeggen! Uit een artikel van Herman Laitem in “De Morgen” blijkt trouwens dat ik me in goed gezelschap bevind: ook Jan Wauters heeft hem “amateurisme en nattevingerschrijverij” verweten.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
Het boek Heldenlevens van Martin Ros was zodanig zwak dat ik het best een goed boek vond. Het is wel al lang geleden, 1987, het jaar waarin ik drie maanden thuis zat wegens een gebroken heup. Toen vond ik eigenlijk alles goed als afwisseling tijdens het herstellen van die breuk. Toch bedankt Ronny!
LikeGeliked door 1 persoon