Dat was even schrikken gisteren toen ik in het journaal vernam dat Walter Godefroot is overleden. Ik heb de man toch wel tamelijk goed gekend, zoals mag blijken uit onderstaand artikel.
Lees verder “Walter Godefroot (1943-2025)”
Vijftien jaar geleden stond er in mijn krant een grappig artikel onder de titel “Vijf regels voor een geslaagd criterium”. En de allereerste regel was natuurlijk “Er moet een grote naam op het podium”. Daarbij moet ik altijd met de glimlach terugdenken aan de tijd dat José in dienst reed van Hennie Kuiper.
Lees verder “Vijftien jaar geleden: “Vijf regels voor een geslaagd criterium””
Vandaag is het al vijftig jaar geleden dat Lucien Van Impe de Tourrit won op de Puy de Dome voor Thevenet en Merckx. Merkwaardig was wel dat Merckx tijdens de beklimming een vuistslag kreeg toegediend en dat hij na de aankomst precies de dader kon aanduiden.
Lees verder “Vijftig jaar geleden: Lucien Van Impe wint op de Puy de Dome voor Thevenet en Merckx, die vuistslag krijgt”
Ook de bolletjestrui voor de beste klimmer werd geïntroduceerd in de Tour de France van 1975 en de reden dat ze er zo uitzag, kwam van sponsor Chocolat Poulain, de verpakkingen van dit Franse chocolademerk hadden namelijk deze aanblik. Nu is het een gegeerde kleinood maar in die aanvangsfase werd er een beetje de draak mee gestoken. Lieuwe van der Molen weet er alles van op sportgeschiedenis.nl…
Lees verder “Vijftig jaar geleden: Joop Zoetemelk is de eerste bolletjestrui”
45 jaar geleden verscheen in de plaatselijke pers (ik vermoed Het Vrije Waasland) een artikel over wielrenner Jan Bogaert uit Temse onder de titel: “Mijn weg zoeken in het profpeloton” (rechts op de foto naast Lucien Van Impe)…
Lees verder “45 jaar geleden: “Mijn weg zoeken in het profpeloton” (Jan Bogaert)”
Het is al tien jaar geleden dat ex-wielrenner Claude Criquielion in een ziekenhuis in Aalst op 58-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van een herseninfarct (bovenstaande foto Guido De Munter).
Lees verder “Claude Criquielion (1957-2015)”
Vandaag is het 45 jaar geleden dat de Touretappe van Morzine naar Les Ménuires werd gewonnen door zesvoudig bergkoning Lucien Van Impe. Bernard Hinault geeft als tweede zes seconden prijs, als derde overschrijdt Luciens toenmalige ploegmaat bij Kas, Claude Criquielion, nog eens tien seconden later de eindstreep. Achter deze ogenschijnlijke “logische” uitslag gaat wel een verhaal schuil…
Lees verder “45 jaar geleden: de dag dat Bernard Hinault Lucien Van Impe kwaad kreeg…”
Vandaag is het 55 jaar geleden dat Lucien Van Impe derde werd in de Tourrit naar Chamonix na Pingeon en Merckx. Het is de eerste maal dat hij zich laat zien in de Tour en dat is ook niet te verwonderen want voor de start had hij amper 160km bij de profs gereden…
Lees verder “55 jaar geleden: Lucien Van Impe laat voor het eerst van zich horen in de Tour”
Vandaag is het al dertig jaar geleden dat het levenloze lichaam van de Spaanse wielrenner Luis Ocana (foto YouTube) werd gevonden. Zelfmoord zo zei men, maar ik herinner me toch duidelijk dat toen het nieuws bekend raakte, daar een aantal twijfels bij waren gerezen. Zo zou hij de revolver in de verkeerde hand hebben gehouden. Ik weet niet meer of hij links- of rechtshandig was, maar als we nu aannemen dat hij zoals de meeste mensen rechtshandig was, dan had hij de revolver in zijn linkerhand. Helaas kan ik deze discussie nergens meer terugvinden op het internet. De twijfel omtrent de zelfmoord van Luis Ocana komt van zijn directe familie. Zij voerden zijn vrouw op als verdachte (*). Ze twijfelden omdat Luis volgens hen op het punt stond om van zijn vrouw Josiane te scheiden. Hij had een nieuwe vriendin en zou bij een dokter hebben laten onderzoeken of hij ondanks een leveraandoening nog in staat zou zijn om nog een kind te verwekken. Volgens hun verklaring had hij alleszins geen reden om een eind aan zijn leven te maken.
Lees verder “Luis Ocana (1945-1994)”
Net zoals bij De Rode Vaan zat er 35 jaar geleden een haar in de boter tussen de redactie van De Waarheid en de partijleiding. Daar dacht ik echter niet aan toen ik telefoon kreeg, zogezegd van De Waarheid, met de vraag om mijn interview met Lucien Van Impe uit het eindejaarsnummer van De Rode Vaan te mogen overnemen. Dat vond ik uiteraard een uitstekend idee en aangezien wij normaal gezien ook soms artikelen uit De Waarheid overnamen, zelfs zonder eerst de toestemming te vragen, antwoordde ik dat het ook o.k. was op hun vraag om de bijdrage van medewerker André Mommen over Bob Dylan uit datzelfde nummer over te nemen. Achteraf bleek echter dat deze twee artikels samen een soort van “noodnummer” van De Waarheid vormden: twee bladzijden Dylan plus twee bladzijden Van Impe and that’s it. Bleek dat in het conflict tussen redactie en partijleiding, de redactie geweigerd had een nummer uit te brengen, zodat het eigenlijk een vertegenwoordiger van de partij (de CPN) was die ik aan de lijn had. Dus ook langs deze weg alsnog sorry aan mijn vroegere kameraden van De Waarheid dat ik op die manier hun staking enigszins heb “gebroken”.
Lees verder “35 jaar geleden: “De Waarheid” is heel even Vlaams”
dagelijks iets degelijks 