Het is morgen al tien jaar geleden dat de Nederlandse wielrenner en ploegleider Peter Post is overleden.
Lees verder “Peter Post (1933-2011)”Peter Post (1933-2011)
Categorie: josé de cauwer
Veertig jaar geleden: José De Cauwer over de moderne wielersport
Vandaag is het veertig jaar geleden dat José De Cauwer, toen pas renner àf, in De Vlam kwam spreken over de moderne wielersport. In De Voorpost kondigde ik het gesprek, dat op een geïnteresseerd publiek kon rekenen, als volgt aan…
Lees verder “Veertig jaar geleden: José De Cauwer over de moderne wielersport”Wielerseizoen 1990: het jaar van de Italianen
Hét beeld van het wielrennen van 1990 was voor de Vlamingen natuurlijk de zegevierende Rudy Dhaenens, met een al even gelukkige Dirk De Wolf naast zich. Maar laten we eerlijk zijn: 1990 was het jaar van de Italianen. Met op de eerste plaats uiteraard Gianni Bugno, leider in het FICP-klassement, winnaar van de Wereldbeker, van Milaan-San Remo en van de Giro dltalia. Maar er was ook Moreno Argentin (Ronde van Vlaanderen), Marco Giovannetti (Ronde van Spanje), Franco Ballerina (Parijs-Brussel, Grote Prijs van Montreal) en niet te vergeten Claudio Chiappucci (foto), die Greg Lemond het vuur aan de schenen legde in de Ronde van Frankrijk. Forza Italia!
Jempi Monseré (1948-1971)
Vandaag is het precies vijftig jaar geleden dat Jempi Monseré in Leicester wereldkampioen werd bij de profs vóór de Deen Leif Mortensen en de Italiaan Felice Gimondi.
Lees verder “Jempi Monseré (1948-1971)”Tien jaar geleden: “Vijf regels voor een geslaagd criterium”
Vandaag in mijn krant een grappig artikel onder de titel “Vijf regels voor een geslaagd criterium”. En de allereerste regel is natuurlijk “Er moet een grote naam op het podium”. Daarbij moet ik altijd met de glimlach terugdenken aan de tijd dat José in dienst reed van Hennie Kuiper.
Lees verder “Tien jaar geleden: “Vijf regels voor een geslaagd criterium””Dertig jaar geleden: José De Cauwer, de “kingmaker”
Terwijl iedereen nog volop met de Mondiale bezig was, blikten wij in De Rode Vaan reeds vooruit: op zaterdag 30 juni startte in Futuroscope immers de 77ste Ronde van Frankrijk. En de vraag die op ieders lippen brandde, was natuurlijk: wat gaat de winnaar van vorig jaar, Greg Lemond, ervan bakken? Daarover en over de financiële problemen die aan de grondslag lagen van de breuk met zijn vroegere ploeg gingen we praten met José De Cauwer, zijn sportbestuurder van vorig jaar, de man die Lemond uit een diep dal haalde.
Lees verder “Dertig jaar geleden: José De Cauwer, de “kingmaker””José De Cauwer wordt zeventig…
José De Cauwer wordt zeventig vandaag. Dat zal hem wel op enkele flessen wijn komen te staan, want een dergelijke gelegenheid laat Michel Wuyts niet aan zich voorbijgaan en Renaat Schotte maakte er (in afwezigheid van Wuyts?) ook al allusies op.
Lees verder “José De Cauwer wordt zeventig…”Fred De Bruyne (1930-1994)
Het is al 25 jaar geleden dat Fredje De Bruyne is overleden. Ik heb hem eenmaal geïnterviewd, dat was bij het begin van 1981. Het interview vond plaats dankzij de tussenkomst van José De Cauwer die dat jaar debuteerde als assistent-sportdirecteur bij Fred, die zelf toen zijn derde jaar inging als sportdirecteur, deze keer bij Daf Trucks. Het interview had trouwens plaats in de Antwerpse vestiging van de sponsor en bovenstaande foto werd genomen door een medewerker van de firma. (*)
Lees verder “Fred De Bruyne (1930-1994)”Hennie Kuiper wordt zeventig…
Vandaag wordt Hennie Kuiper zeventig jaar.
Aangezien hij de boezemvriend was van Temsenaar José De Cauwer heb ik hem destijds ook als “idool” geadopteerd. Het woord “idool” is overdreven, ik was toen al journalist en dan word je geacht geen “idolen” meer te hebben. Mijn houding tegenover Hennie Kuiper verschilt dan ook hemel en aarde van mijn enige echte wieleridool uit mijn jeugd, namelijk Rik Van Looy.
Aan de meeste belangrijke overwinningen van Hennie besteed ik aparte artikels, maar hier wil ik toch even zijn verrassend korte (toch wat doorlopende tekst betreft) Wikipedia-pagina overnemen.
Hendrikus Andreas Kuiper werd in 1972 olympisch kampioen op de weg en in 1975 wereldkampioen op de weg. Hij won in de Tour de France twee keer (1977 en 1978) de etappe naar Alpe d’Huez en werd twee keer tweede in het eindklassement, doch droeg hij nooit de gele leiderstrui. Kuiper richtte zich aanvankelijk op de grote rondes, maar ontpopte zich in de tweede helft van zijn carrière tot winnaar van grote klassiekers. Hij is nog steeds de enige Nederlander die de vier klassiekers Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Ronde van Lombardije won. In november 2017 kwam zijn boek “Hennie Kuiper Kampioen Wilskracht” uit over zijn carrière. Samengesteld door Joop Holthausen, Jacob Bergsma, Kuiper zelf en zoon Bjorn Kuiper met een “woord vooraf” van Eddy Merckx.
dagelijks iets degelijks 