Het is al vijftien jaar geleden dat de Italiaanse tenor Luciano Pavarotti is overleden. Vijf jaar geleden zag ik op Canvas een documentaire over hem waarin de vraag werd gesteld of hij door zijn optredens met popvedetten het volk naar de opera had gelokt of niet?
Lees verder “Luciano Pavarotti (1935-2007)”
Vandaag is het 190 jaar geleden dat “L’elisir d’amore”, de opera van Gaetano Donizetti, werd gecreëerd in Milaan (maar niet in de prestigieuze Scala). Alhoewel ik hem al een aantal keren heb gezien (de leukste versie vond ik die in Amsterdam, met Bryn Terfel als een soort van Elvis Presley: zie bovenstaande foto), merk ik dat ik er helaas nog niets heb over geschreven, zodat ik mij moet beperken tot Wikipedia.
Lees verder “190 jaar geleden: creatie van “L’elisir d’amore””
De Gentse operazangeres Jacqueline Dulac viert vandaag haar tachtigste verjaardag.
Lees verder “Jacqueline Dulac wordt tachtig…”
Na een aantal werktitels geschrapt te hebben opteerde Jonathan Coe tenslotte voor ‘The House of Sleep’ (1997) (vert. ‘Het huis van de slaap’, Meulenhoff, 1974), een titel die hij wegkaapte van de roman van Frank King uit 1934. Voor deze vierde roman zou hij in Frankrijk een jaar later bekroond worden met de Prix Médicis. De titel dekt in dit geval de lading: het werk behandelt uitvoerig de slaap, in al zijn bizarre facetten. En speelt inderdaad grotendeels in wat een huis gewijd aan die slaap genoemd kan worden.
Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (37)”
Riccardo Muti is een Italiaans dirigent, die vooral bekend is geworden als muzikaal directeur van La Scala in Milaan (1986-2005). Hij is tot de muziek gekomen (letterlijk) aan de hand van Nino Rota. Die bracht hem (als leerling piano) de liefde voor het dirigeren bij en zo begon hij te studeren bij Antonino Votto. Op het conservatorium leerde hij ook een mezzosopraan kennen, Cristina Mazzavillani, waarmee hij later zou trouwen. (Ze is nu nog uitsluitend actief als operaregisseur, waarbij hun zoon Francesco vaak als decorateur optreedt.)
Lees verder “Riccardo Muti wordt tachtig!”
Placido Domingo werd volgens zijn manager geboren in Madrid op 21/1/1941, maar Montserrat Caballé beweerde altijd dat het 1934 was: “Anders was hij zes jaar jonger dan Pavarotti in plaats van een jaar ouder.” Makes sense to me, maar volgens Norman Lebrecht (“Requiem voor de muziek”, p.282) is deze aanpassing van de leeftijd van Domingo een zet vanuit het kamp van Pavarotti, waarbij men ervan uitging op die manier de illusie te verspreiden dat aan de loopbaan van Domingo dan ook eerder een einde zou komen dan aan die van Pavarotti. Dat is dus wel degelijk een illusie gebleken!
Lees verder “Placido Domingo wordt tachtig…”
Kallen Esperian (foto YouTube) was in 1985 de winnares van de Pavarotti-wedstrijd, die hem daardoor mocht flankeren voor zijn optreden in het Antwerpse Sportpaleis op 16 december 1995. Volgens sommigen was ze (b.v. in “O soave fanciulla”) beter dan hijzelf.
Lees verder “25 jaar geleden: Kallen Esperian in het Sportpaleis”
Vandaag is het al tien jaar geleden dat de Amerikaanse soulzanger Solomon Burke en de Australische sopraan Joan Sutherland zijn overleden. An unlikely couple, maar beiden wisten ze me op hun eigen manier te ontroeren of momenten van vreugde te bezorgen. Zoals Raymond Van het Groenewoud reeds zong: “In de muziek bestaan er veel racisten”, laten we van deze dag dus gebruik maken om de liefhebbers van de twee genres dichter bij elkaar te brengen…
Lees verder “Joan Sutherland (1926-2010)”
De Drie Tenoren was een gelegenheidsformatie bestaande uit de operatenoren Plácido Domingo, José Carreras en Luciano Pavarotti, die voor het eerst optrad op 7 juli 1990 in de thermen van Caracalla in Rome, op de avond van de finale van het wereldkampioenschap voetbal in Italië.
Lees verder “Dertig jaar geleden: de drie tenoren in Caracalla”
In 1972 liet Paata Burchuladze (die blijkbaar goede maatjes was met Luciano Pavarotti) zijn ingenieursstudies varen om een zangopleiding aan te vatten aan het Conservatorium van Tiflis. In 1978 trok hij voor verder onderricht naar de Scala van Milaan. Hij won als tweede de Verdi-wedstrijd te Busseto. In 1984 maakte hij een opgemerkt debuut als Ramfis in “Aida” in Covent Garden. In deze rol staat hij ook op de cassette die ik heb opgenomen. Daarna werkte hij samen met von Karajan voor een plaatopname van “Don Giovanni”. Ik heb hem zelf ook eens aan het werk gehoord, dat was in de Gentse Opera op 28/10/1985.
dagelijks iets degelijks 