Vandaag is het 35 jaar geleden dat op amper 32-jarige leeftijd Keith Moon, de drummer van The Who, overleed in zijn slaap. Volgens de officiële doodsoorzaak was het een gevolg van een overdosis chloormethaziol, dat hij had voorgeschreven gekregen voor het bestrijden van zijn alcoholverslaving. Een lijkschouwing wees uit dat er 32 dergelijke pillen in zijn lichaam zaten, waarvan 26 onopgelost. De meest gangbare verklaring is dat hij zijn pillen nam, flauwviel, wakker werd en vervolgens weer een dosis pillen genomen heeft, omdat hij vergeten was dat hij al pillen had geslikt. Een andere theorie is dat hij door het grote aantal pillen moest overgeven en in zijn eigen braaksel stikte. Bij The Who werd hij vervangen door Kenny Jones van The (Small) Faces, die met The Who nog twee platen zou maken. Later speelde nog Simon Phillips mee en in recentere tours Zak Starkey, de zoon van Beatles-drummer Ringo Starr. Starkey heeft overigens les gehad van Keith Moon, waardoor men vaak zegt dat hij en Moon dezelfde stijl hebben. Ook Animal uit The Muppet Show heeft “dezelfde stijl”, want dit personage is gebaseerd op Keith Moon. Hoewel hij bijna uitsluitend met The Who werkte, nam Moon in 1966 met Jeff Beck (The Yardbirds), Jimmy Page en John Paul Jones (beiden later in Led Zeppelin) een instrumentaal nummer op, Beck’s Bolero, dat later dat jaar als single zou worden uitgegeven.