Vandaag is het 35 jaar geleden dat Oliver North werd veroordeeld voor zijn aandeel in de zogenaamde “Iran-Contra-affair” (niet te vroeg juichen: later zullen zijn straffen ingetrokken worden). Ik schreef daar destijds een artikel over in De Rode Vaan onder de titel “Is het persoonlijke politiek?”. Ik vind het nog altijd één van de merkwaardigste artikels die ik ooit heb geschreven. Ik weet nog dat ikzelf het onderwerp heb aangebracht, het was dus zeker geen opdracht van hogerhand. Dus, waarom heb ik dit in godsnaam in mijn hoofd gehaald? Ik weet het nog altijd niet. Ik kan alleen maar zeggen dat we al een heel eind in 1987 zaten en dat we dus al in volle crisis zaten, wat het conflict tussen redactie en partij betreft. Ikzelf kreeg het daarbij nogal te verduren omdat de partij enkel maar mijn proza in aanmerking nam (en, dat wil ik graag toegeven, dat paste vaak nauwelijks of niet binnen een partijblad), maar niet mijn eigenlijke functie als een soort van redactiesecretaris (officieel was Lode De Pooter dit, maar die had op dat moment al last van zijn gezondheid, hij zou trouwens kort nadien met pensioen gaan en niet lang daarna overlijden, anders zou hij uitgerekend vandaag zijn 94ste verjaardag vieren), en dat hield in kopij van en naar de drukkerij dragen, de opmaak mee helpen verzorgen, proefdrukken nalezen enz. Allemaal zaken waar “echte” journalisten zich te goed voor voelden, maar ik deed dat graag en vond het dus zeker niet “beneden mijn waardigheid”, integendeel. Maar tegelijk hengelde ik wellicht toch naar een zekere vorm van erkenning, gewoon als journalist. En vandaar dus…

Lees verder “35 jaar geleden: is het persoonlijke politiek?” →