Tag: Hans Christian Andersen

Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (45)

Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (45)

Stel me de vraag of en hoe onze voorvaderen in de prehistorie hun voedsel bewaarden. Of moesten ze van dag tot dag leven, zorgen opdat er toch ongeveer dagelijks iets vers te knabbelen was? Voortdurend op jacht, achter al dat wild ongedierte, dino’s en mammoeten aan met stenen en pijlen; of vissen. En de vegetariërs (die zullen wel nog een te verwaarlozen minderheid geweest zijn) bessen plukken in bos en hei en high worden dankzij de paddo’s. Mogelijk slaagden ze er in de bilstukken tyrannosaurus enkele dagen schimmelvrij te houden in een koel hoekje van de grot. Of stond er een ingenieur op die ook hobbykok was en die ontdekte dat je een en ander kon drogen in de zon en boven het vuur – zodat hij etiketten kon kleven ‘te bewaren tot…’ ‘houdbaar tot minstens…’. Eerlijk, deze overweging dook bij me op toen ik geïntrigeerd raakte door het fenomeen spaarpot. Daarover wil ik het dus hebben.

Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (45)” →

25 jaar geleden: Cultuur in Gent (88)

25 jaar geleden: Cultuur in Gent (88)

Daniel Sternefeld (foto) was in Vlaanderen een pleitbezorger van de avantgarde, maar zijn eigen muziek leunde sterk aan bij Mahler en Strauss. Het is dan ook een goed idee om een uitvoering van zijn monodrama « Mater Dolorosa » (de eerste sedert 60 jaar!) vanavond in de Bijlokehal té laten vergezeld gaan van de « Metamorphosen » van Richard Strauss. Bovendien staan beide werken in het teken van de tweede wereldoorlog. Librettist Willem Ghysels grijpt een sprookje van Andersen aan om het verdriet van een moeder over haar jong gestorven kind te schetsen (ze vraagt aan de Dood om haar kind weer te geven; deze wil dat wel, maar toont haar eerst welk ellendig leven het te wachten staat, daarop verkiest de moeder het kind niet opnieuw tot leven te wekken). Richard Strauss van zijn kant componeerde zijn werk in 1945 na de verwoesting van Dresden. Niet de grootste heldendaad van de geallieerden, maar men moet toch ook de nazistische sympathieën van Richard Strauss in acht nemen. De uitvoering is in handen van liet Filharmonisch Orkest van Vlaanderen. (HLN, 11/4/1997)