Mijn vroegere collega en mentor bij De Rode Vaan, Lode De Pooter, had een heel eigen taalgebruik dat ook zijn weg vond naar dat van zijn collega’s (men noemt zoiets: “idiolect”, een soort van “dialect”, maar dan enkel voor een heel beperkte groep). Enkele voorbeelden:
Lees verder “Het idiolect van Lode De Pooter”
De Nederlandse schrijver Graa Boomsma viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Zelf heb ik met Boomsma “mogen” kennismaken toen hij na een inderdaad nogal vervelende drukfout (Claes i.p.v. Claus) De Rode Vaan verbood nog langer zijn recensies uit “De Waarheid” over te nemen (*).
Lees verder “Graa Boomsma wordt zeventig…”
Vandaag is het precies 35 jaar geleden dat mijn leermeester bij De Rode Vaan, Lode De Pooter, officieel met pensioen is gegaan. In de praktijk maakte dat weinig verschil uit: Lode bleef haast dagelijks naar de redactie komen om daar zijn functie als redactiesecretaris uit te oefenen, ook al was deze functie na zijn pensionering theoretisch aan mij toegewezen. Dat heeft echter nooit problemen gegeven, Lode en ik, die in de nieuwe lokalen van de Lemonnierlaan naast elkaar zaten, bleven gewoon de taken verdelen naargelang het uitkwam.
Lees verder “35 jaar geleden: Lode De Pooter met pensioen…”
Ik heb nog maar pas een science-fiction boek van de hand gewezen en wie is de volgende schrijver die me door mijn “willekeurige woordgenerator” in mijn schoenen wordt geschoven? Een SF-auteur natuurlijk! Gelukkig heeft Craig Strete ook nog andere zaken geschreven. “Burn down the night” gaat over zijn vriendschap (op vijftienjarige leeftijd) met de legendarische Jim Morrison. Hoe het boek ooit in mijn bibliotheek is terecht gekomen, kan ik me niet meer herinneren. Het is wel in een Nederlandse vertaling uit 1982 (het originele werk verscheen in 1979 onder de titel “Dreams that burn in the night”, dus juist toen ik The Doors zelf heb geïnterviewd) en dan nog wel door Graa Boomsma (samen met uitgever Jos Knipscheer zelf).
Lees verder “Craig Strete”
dagelijks iets degelijks 