Categorie: minardschouwburg

25 jaar geleden: cultuur in Gent (534)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (534)

Ik moet nog eens terugkomen op het overaanbod van concerten. Neem nu zondag. Dan zijn er niet minder dan vier aperitiefconcerten. Drie ervan zijn gratis (Stefaan De Lange, Klaartje Pannier en Katrijn Aper in het Seminarie op de Reep, Catherine Mertens en Catherine Lebrun in de Academie voor Taal en Letterkunde en Joeri Lavrenov in de foyer van het NTG) en in de Rode Pomp krijg je boterkoeken bij Vera Laporeva en Thomas Merrmann, maar geef toe dat dit niet meer normaal is. * Er is tussen haakjes ook nog een artistiek aperitief in Theater Krakeel, maar aangezien het hier de eenakter “Rioolvogels” van wijlen Bert Verminnen betreft, valt dit buiten de opsomming (foto Etcetera). * Zowel zaterdag als zondag is om 14.30 uur Mimetheater Sabbattini te gast in Krakeel. * In de Minardschouwburg gaat vanavond “Dahlia’s & Gladiolen” in première. Deze nieuwe NTG-productie werd geschreven door acteur Guy Van Sande. * Sportieve theaterliefhebbers kunnen morgenavond in Vooruit terecht, want daar wordt de zesde speeldag uit de improvisatie-competitie afgewerkt. (RDS in HLN van 13/3/1999)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (518)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (518)

Een van de spraakmakende jonge gezelschappen 25 jaar geleden waren De Roovers. Samen met De Onderneming zetten zij een productie op die te zien was in de Minard. “Vuile handen” is niet enkel de vertaling van “Les mains sales”, door dit stuk van Sartre werd ook “Mauser” van Heiner Müller gemengd. Beide stukken gaan over het sluiten van compromissen tegenover niets ontziend idealisme. * Keuzes maken, daarover gaat het ook in “La Strada”, de bewerking van de film van Fellini, die in het NTG was te zien. De ietwat zachtgekookte Gelsomina (Elise Bundervoet) moet beslissen of ze kiest voor de rauwe realiteit van Zampano (Marc Peeters) of de poëzie van “de zot” (Brecht Callewaert). Eigenlijk is ze niet bekwaam die keuze te maken, maar de omstandigheden zullen in haar plaats beslissen. Tot zijn stomme verbazing moest Fellini vaststellen dat de Italiaanse kerk deze film aan haar boezem drukte, terwijl zijn marxistische kameraden hem verloochenden. Bij de NTG-versie leek deze opsplitsing zich eerder te situeren tussen vrouwen en mannen. Merkwaardig! (RDS in HLN van 24/2/1999)