Hans Blickensdörfer (1923-1997)

Vandaag is het precies honderd jaar geleden dat de de Duitse schrijver en sportjournalist Hans Blickensdörfer werd geboren. Maar waarom staat er dan een foto van Mark Uytterhoeven hierboven?

Eerst en vooral: ik heb op het internet wel twee foto’s van Blickensdörfer gevonden, maar die krijgen dan zo’n typische commentaren die getuigen van “Deutsche Gründlichkeit” mee dat ik ze niet heb durven overnemen. Dus daarom Blicksdörfer niet. Maar waarom dan Mark Uytterhoeven wel?
Op 22 januari 1989 kreeg ik een brief van Mark Uytterhoeven, die ik pas enkele weken daarvóór een “bezoek” had gebracht in het kader van de gelijknamige reeks in de nieuwe Rode Vaan. Ik had hem toen een exemplaar van het boek “Renner in opspraak” van Blickensdörfer meegenomen, als mogelijke inspiratiebron voor zijn Tourboek dat uiteindelijk nooit zou verschijnen…

Ik neem aan dat het hier een vertaling betrof van Blickensdörfer debuutroman uit 1963 met de nogal ongeïnspireerde titel “Tour de France”, want voor de rest vind ik in het oeuvre van deze sportjournalist uit Stuttgart geen enkele titel terug die naar de wielersport lijkt te verwijzen. (Voor wie het interesseert: Blickensdörfer is later vooral bekend geworden met het autobiografische “Die Baskenmütze”, waarin hij het heeft over zijn talrijke ontsnappingspogingen uit Franse krijgsgevangenschap, en dat uiteindelijk in achttien talen werd omgezet en in 1990 tot Duits-Franse televisieserie verwerkt.)
Ik had het boek als aangenaam tijdverdrijf gelezen, maar ik vond het zeker het bewaren niet waard, daarom dacht ik dat ik het net zo goed aan Mark kon geven. Tot mijn stomme verbazing stuurde hij het mij dus na enkele weken terug (helemaal niet kwaad bedoeld, gewoon een misverstand veronderstel ik) en hij voegde daar de volgende commentaar bij:

“Waarde professor (*),
Meer dan gewone dank voor het zo snel opsturen van uw koersboek (**). In enkele dagen was het uit, ik heb het m.a.w. gewoon verslonden. Dat heeft evenwel niks met de kwaliteit van het boek te maken, maar alleen met mijn fietsobsessie. Ik wilde nl. alsmaar weten wat er ging gebeuren en hoe het zou aflopen, maar echt verrassend is het toch niet. Toen ik mijn Tourboek-idee opperde, vroegen de meesten: maar wordt het een verhaal over de koers of meer over alles er rond ? Ik hou eerlijk geschreven meer van de koers zelf dan van de cliché-intriges die in Blickensdörfers boek de verhaalstructuur vormen. Dopingvervalsing, een verhouding met de vrouw van de dokter, een journalist die de geestelijke vader is van de kampioen, een jonge renner die fouten maakt… Bovendien zijn de dialogen ergerlijk. Als je al lang met je ellebogen voelt hoe het in mekaar zit, moet voor alle zekerheid toch nog eens uitgedrukt worden wat er tussen de regels al stond. Het is een jongensboek, en maar net iets minder voorspelbaar dan de film “Escape to Victory”.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd, maar ik speel met de idee mijn hele boek in de ik-persoon te schrijven (naar mijn oordeel het beste perspectief om het fietsgevoelen weer te geven), maar de ik-persoon van hoofdstuk tot hoofdstuk te laten wisselen (b.v. eerst is de ik-figuur een proloogspecialist, in de tweede rit, die op een spurt eindigt, b.v. een massaspurter of degene die voor z’n massaspurter de spurt aantrekt, in de bergen is Merckx eens aan de beurt, dan de andere favorieten, maar ook een ploegleider, een verzorger, een journalist, een gewone toeschouwer, een rennersvrouw die thuis zit in Erembodegem, weet ik het…). Wat denk je daarvan, en weet jij eigenlijk wie die Hans Blickensdörfer is ? (Hij maakt enkele fouten in bergflanken maar is ook vaak goed op de hoogte…). Groeten,
Mark”

Ronny De Schepper

(*) Mark refereerde hiermee aan het feit dat ik mijn burgerdienst deed bij prof.Bolckmans, toen hij in de eerste kandidatuur van de Germaanse zat.
(**) Ik had het dus blijkbaar niet meegebracht, maar nadien opgestuurd. Zo zie je maar weer hoe het geheugen een mens parten kan spelen.