Lang vóór Elvis Presley « Heartbreak hotel » zong, was er een liedje van een Hollandse zanger dat als titel had « Je eerste liefje vergeet je nooit meer » of zoiets. En of dat de waarheid is! Alleen… wie is je eerste liefje? Is dat het meisje dat je voor het eerst via kriebels in de buik laat voelen dat jij een jongetje bent en zij een schepsel van heel andere makelij? Of is het het meisje waarvan je voorzichtig, heel voorzichtig, onder het truitje voor het eerst de borstjes mag aanraken, het fameuze tettekerus? Of is het, in deze permissieve tijden, ineens carrément het eerste meisje waarmee je het bed induikt? (nota: de vrouwelijke lezers vervangen in de voorgaande regels de respectievelijke geslachten, met uitzondering van de extreme feministen…)
Het is niet helemaal duidelijk welke « eerste liefde » precies bedoeld wordt in « Escapade », het tienerstuk van het Speeltheater voor de eerste maal in een regie van Elisabeth van Dooren. De hoofdfiguur Joris (behoorlijk vertolkt door Bart van Avermaet) rijdt b.v. met een wagen en toch is zijn nauwste contact met zijn geliefde… vijf minuten joggen in het park. In aanmerking genomen dat als doelgroep jongeren van 12 tot 14 jaar worden vooropgesteld, mogen we misschien veronderstellen dat die auto-affaire een lapsus is, aangezien de stelregel dat de hoofdfiguur ongeveer dezelfde leeftijd als de doelgroep moet hebben, ook hier wel van toepassing zal zijn. Wat anderzijds dan weer niet wil zeggen dat we vinden dat Bart van Avermaet (op dit moment vooral bekend als Waldek in “Thuis”) door onvermijdelijk op lachwekkende effecten uitlopende ingrepen er jonger zou moeten uitzien dan hij al is…
Men merkt het al : in deze productie zit een en ander fout. Niet enkel inhoudelijk, ook vormelijk. De laatste tijd hebben wij er jongerentheaters nogal van langs gegeven omdat zij niet duidelijk genoeg zijn. Eva Bal (die samen met Craig Weston voor regie-advies tekent voor dit stuk) lieten we vorige week nog wel verklaren dat men niet moest « inpakken » maar « glashelder tonen », maar dat ging dan over kleuter- en kindertheater. Want hier is men toch wel een beetje té expliciet, men is m.a.w. in het andere uiterste vervallen…
Zo is er de rigiede structuur met eerst een nogal vervreemdend voorspel (dat pas in de loop van de vertoning duidelijk wordt), daarna een rechtstreekse toespraak tot het publiek door Bart, waarna in flashback het eigenlijke stuk volgt en dan een « nawoord » opnieuw rechtstreeks tot de toeschouwers gericht. Geef toe : dit is al te schools. Daarover gesproken, aangezien er bijna uitsluitend volwassenen op de première aanwezig waren, weten we niet of de eigenlijke doelgroep nog wel « mee » zou zijn wanneer het echte thema wordt aangesneden. Dat duurt immers een tijdje en in afwachting wordt er niet veel boeiends gepresenteerd.
Zo laat men Joris — die na zijn ongelukkige liefdeservaring de wereld is ontvlucht en in een barak naast een autoweg hokt — tot inzicht komen via een wel zeer vergezocht middel. Dat er daar plotseling drie vreemde personages opduiken, daar kunnen we (zeker nu « Joachim Stiller » opnieuw wordt uitgezonden) nog inkomen. Maar alweer is men veel te expliciet en al vlug heeft men door dat het om « wezens van een andere planeet » gaat (!). Ja zelfs de meest vervelende aspecten van het genre worden ons niet bespaard : het kunstmatig praten, de verwondering over alledaagse dingen, het wennen aan onze aardse atmosfeer en als klap op de vuurpijl wordt er via de belichting zelfs even een soort van Star Trek-systeem gesimuleerd om zich te verplaatsen.
Van deze drie personages is Edwin (Geert Willems) de leider en moet Wanda (Erna Palsterman) « de vier elementen » onderzoeken. Misschien is het daarom dat men haar in een soort van clownspak heeft gestoken… Anna tenslotte moet nagaan wat liefde is en na wat aanmodderen (Jeanne Pennings in de rol van een vamp!) leert ze het uiteindelijk tot haar eigen scha en schande, want ze wordt verliefd op Joris. En zo kan opnieuw heel expliciet de moraal van het verhaal worden opgedist: als je iemand mist, moet je haar dat ook laten weten. Daarbij gaat men wel voorbij aan het feit dat Joris’ liefje wel van hem heeft gehouden, maar nu met een ander meegaat. Hoe zal zijn verklaring hem dan helpen ? Je kan altijd proberen iemand van je te doen houden, maar iemand die eens van je gehouden heeft maar wier liefde nu voorbij is, hoe kan je die ooit terugwinnen ? Een slag in het water dus, net zoals deze hele productie. Jammer maar helaas.
Referentie
Ronny De Schepper, Je eerste liefde vergeet je nooit, De Rode Vaan nr.6 van 1988
dagelijks iets degelijks 