Dat ik op de redactie van De Rode Vaan alles eens moest uitproberen, blijkt ook uit onderstaande tekst. Dat was de eerste (en enige) keer dat ik zowaar het editoriaal mocht/moest schrijven. Dat was nog in de tijd dat de editorialen elke dag werden samengevat op de radio. En zo herinner ik me dat, toen ik het perron van het Sint-Pietersstation opstapte, ik door iemand begroet werd met de woorden: “Ik heb je gehoord op de radio, hoor!” Wie had het ook weer over the fifteen minutes of fame?
Als half België op dit moment dan al onder een onverhoopt hete zon mag liggen bruin te bakken, dan bakt de regering Martens ze in koele kastelen of zwoele paleizen niet minder bruin. Nadat op het einde van vorige week de doorsnee Belg (en vooral de doorsnee Vlaming) tegen wil en dank vierenveertig F-16-vliegtuigen in zijn maag kreeg gesplitst, goed voor ruim veertig miljard Belgische frank, dan schiet men nu toch wel de hoofdvogel af met een nieuwe begroting voor 1983 die vooral de kleine man viseert.
Zo mag Jan Modaal zich voor de nabije toekomst aan méér belastingen verwachten, wat minister van financiën De Clercq ook op televisie moge beweren. Het is niet omdat de BTW voor de kappers niet zal stijgen, zoals gewatergolfde Willy met het oog op de lens gericht wist te verkondigen, dat die in tal van andere gevallen niet met reuzeschreden de hoogte ingaat. Om aan de beoogde vijftien miljard te geraken zal inderdaad « een nog onbekend aantal producten » zwaarder worden getaxeerd. Deze ministeriële vaagheid kan nauwelijks verhullen dat hieronder ook levensnoodzakelijke producten uit de kledings-, voedings- of bouwsector zullen vallen.
En wat dan met die « gezinsvriendelijke » belastingvermindering ? Rare gezinsvriendelijkheid als u het ons vraagt, want naast de sukkelaars van alleenstaanden, die blijkbaar met alle zonden van Sodoma en Gomorra worden gebrandmerkt, is het toch vooral het gezin met één kind dat het zwaarst wordt getroffen want die kunnen naar hun kindergeld fluiten van zodra hun telg de gezegende leeftijd van zes jaren heeft bereikt. En, zeg nou zelf, is in deze tijd van overbevolking het hebben van één kind zo’n gezinsonvriendelijke daad ?
Om dan nog niet te spreken van die onverlaten die eerst een gezin hebben gesticht om daarna weer uit elkaar te gaan, want die hebben door hun zondig gedrag natuurlijk zelf de toorn van de Rechtvaardige Engelen Willy en Wilfried over zich doen neerdalen !
Ook de ondergeschikte besturen, zoals o.m. gemeentebesturen, krijgen van de staat minder geld, wat betekent dat die dit eveneens zullen moeten verhalen op de rug van hun horigen met alweer hogere lasten.
Hetzelfde liedje krijgen ook de parastatale instellingen zoals spoor, post en telefoon te horen. Gevolg : hogere tarieven, slechtere service. Terwijl de besparingen in de overheidsdiensten zelf vooral zullen uitmonden in het verlies aan banen. Er wordt nu al gedacht aan zo’n tienduizend nieuwe werklozen, maar het kunnen er natuurlijk ook meer zijn. Dank u, Wilfried !
Na al deze « weldaden » krijgen we als toetje dan nog de doortrekking van de opheffing van de automatische indexkoppeling, waardoor de lonen voor volgend jaar slechts met zeven procent mogen stijgen wat neerkomt op een reële daling van tenminste twee procent omdat nu al rekening wordt gehouden met een inflatie van negen procent.
En alsof alles wat nu al aan de openbaarheid werd prijsgegeven nog niet genoeg is, valt voorts vooral de vaagheid op van vele besparingsmaatregelen. De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur en op kleine schaal zal men hier aan de regeringspartijen zeker de rekening presenteren van dit liberale wanbeleid. Immers ondanks al die hemeltergende maatregelen zijn de Denkers van Terhulpen er niet in geslaagd een sluitende balans voor te leggen. Evenmin is er sprake van een industrieel herstelprogramma, de enige ware weg naar een nieuw leven.
Is er dan echt geen geld in dit lage landje bij de zee waar een olietrust als Petrofina erin slaagt één miljard winst per maand bij elkaar te rijven ? Eigenlijk niet, neen, want deze winsten worden fluks over onze grenzen geheveld om te worden geïnvesteerd in het buitenland, een praktijk waaraan men er in de Wetstaant nog niet eens aan denkt een halt toe te roepen.
Liever laat men privé-instellingen als de Société Générale herstructureringen doorvoeren op kosten van de staat of krijgt de Boelwerf vierhonderd miljoen frank in handen gestopt om Cockerill over te nemen — inclusief natuurlijk het verlies van een paar duizend werkplaatsen.
ACW-minister Dehaene voelt dan ook het vuur aan zijn schenen branden en met een ietwat hulpeloze blik richt hij zich tot de zogenaamde sociale partners met de vraag of zij soms iets beters weten…
Nou en of, of nog sterker : jazeker verdomd nog aan toe ! De kapitaalsvlucht indijken, de grote fortuinen belasten, het geld zoeken waar het zit. Met de steun van Armand Pien kunnen we u voor de komende week een hittegolf voorspellen, met de steun van de arbeidersbeweging echter voorspellen we Martens en zijn trawanten een hete herfst. Neen, mijnheer Martens, déze vlieger gaat niet op !
Referentie
Ronny De Schepper, Deze vlieger gaat… niet op!, De Rode Vaan nr.32 van 1982
dagelijks iets degelijks 