Het is vandaag 45 jaar geleden dat “Meisjes” van Raymond Van het Groenewoud werd uitgebracht. Voor mij de belangrijkste datum uit de Vlaamse rockgeschiedenis, maar niemand (zelfs Raymond of zijn manager Johan Kerkhofs niet) kende de exacte datum nog, tot Arthur Praet hem ging opzoeken in zijn IBC-archieven, ook al was hij het helemaal niet eens met mijn stelling.
“Of dit de belangrijkste datum is uit de Vlaamse rockgeschiedenis lijkt me zwaar overtrokken voor een doorslagje van een Lou Reed song!” schreef Arthur op Facebook en hij refereerde hiermee uiteraard aan “Vicious” dat inderdaad zeer grote overeenkomsten vertoont met “Meisjes”. Maar hij voegde er onmiddellijk aan toe: “Wat te denken van de releasedatum van Maria, Maria, ik hou van jou door Louisette? Raymond is een grote maar zijn leuze was dikwijls ‘beter goed gestolen dan zelf slecht gemaakt’. Dat heeft hij dan gemeen met Led Zeppelin. Bijna alle grote Raymond hits zijn doorslagjes van bekende cha cha cha- of gospel-liedjes Raymond is een grote mijnheer maar om nu een origineel artiest te noemen is te veel eer.”
En in zekere zin had Arthur natuurlijk gelijk, wat “Maria” betreft, maar het feit dat Raymond “Maria” niet aan de straatstenen kwijt kon, is juist het bewijs dat de release van “Meisjes” belangrijk is. Van dan af veranderde alles.
Ondanks dat een blinde had kunnen zien welk talent hier lag te rijpen, was het tot dan toe inderdaad toch eigenlijk vooral kommer en kwel voor Raymond van het Groenewoud. Maar dan breekt in de zomer van 1977 de zon door met “Meisjes”. De single (met op de B-kant “Waarom jij er niet bent”), die ik nota bene krijg van Humo in het kader van de TTT-club (tien jaar eerder had ik op die manier ook reeds “With a girl like you” van The Troggs gekregen), slaat in als een bom, ook al zal Raymond zelf die versie (geproduced door Jean Blaute) later verwerpen wegens “te veel kabaret” (*). Ikzelf heb lange tijd de originele versie verdedigd, al was het maar omdat ik me altijd geroepen voel om Jean Blaute te verdedigen (**), maar na de re-release van de oorspronkelijke versie op “Witlof from Belgium” moet ik toegeven dat de single inderdaad niet zo goed is als ik altijd heb beweerd. Ik ben die single-versie door overdreven uitleen-ijver vrij vlug kwijtgespeeld en blijkbaar was ik mij daar een mythisch beeld van gaan vormen, zoals dat in zo’n geval wel eens meer gebeurt.
In Holland is er eerst wat herrie omdat de feministen daar struikelen over “ze komen zelden klaar, mijnheer” (waarbij Raymond zich “verdedigt” door te stellen dat zijn teksten “meestal uit de eigen leefwereld” komen…), maar nadien is ook daar het hek van de dam. (***)
Ronny De Schepper
(*) Toeval of niet, maar dat was exact wat Marc Didden erover had geschreven in Humo van 7/7/77: “Meisjes drijft op één majestueuze riff en een ruige (…) tekst (“Neem me mee, neem me mee”) die door van het Groenewoud gezongen wordt met een klasse die te zeldzaam is om grondige bezwaren te formuleren tegen de wellicht wat te propere productie van Jean Blaute: bellengerinkel, kabaretesk gehijg en gegrol (…) en Beatle-achtige gitaarbreaks halen deze ruwe diamant heel even bijna naar de afdeling fausse bijouterie.“ Aangezien Marc Didden op alle slakken zout legt, zal ik er maar meteen aan toevoegen dat de weggelaten passages (…) enkel te wijten zijn aan het feit dat ze onleesbaar zijn op de fotocopie die ik van zijn stukje heb.
(**) Merkwaardig genoeg trapt Jean zelf ook na, vele jaren later (2015), in een interview in Humo. Op de vraag van Wilfried Hendrickx om enkele “over het paar getilde Vlaamse rockers” te noemen, wil Jean (uiteraard) niet ingaan, maar bij zijn motivatie gaat hij plotseling uit de bocht: “De frustratie was destijds al groot genoeg. Ego’s die daar gebroken werden! Meisjes van Raymond van het Groenewoud is bijvoorbeeld niét door de vaste drummer van de band op plaat gezet, maar door de sublieme Jean-Pierre Onraedt, een sessiemuzikant.” Op het Wikipedia-item over “Meisjes” worden beide drummers, Stoy Stoffelen en Jean-Pierre Onraedt, allebei vermeld. Het maakt alleszins het “grapje” van Raymond op het Feest van de Rode Vaan toen hij zijn groep voorstelde en Stoy daarbij als “Jean-Pierre Onraedt” aankondigde nog grimmiger (Jean Blaute zelf kondigde hij die dag trouwens aan als “Jean De Schepper”).
(***) Geen idee waar ik dat destijds heb gehaald. De tand des tijds heeft vooral een verwijzing naar een enquête in de Flair overgehouden. Opmerkelijk is wel dat meer dan tien jaar eerder Sandie Shaw een hit in de Verenigde Staten aan haar neus zag voorbijgaan omdat haar manager de plaat per ongeluk als “Girls don’t come” had aangekondigd (i.p.v. het enkelvoud “girl”). Ze kon meteen op een ban van de radiostations rekenen!
dagelijks iets degelijks 