In de Gentse incrowd circuleert op dit moment een raadsel dat als volgt gaat : had hij in dat restaurant geen albatros gegeten, hij had geen zelfmoord gepleegd. Maar los dat zelf maar eens op tijdens een dood moment op café. (*)
De albatros die wij bedoelen is de nogal logge vogel die eens hij opstijgt een sierlijke vlucht beschrijft (overigens uitstekend verklankt in het instrumentaaltje van Fleetwood Mac). En het is op die manier dat we een andere nieuwe productie van het Speeltheater, “Vogel-vrij”, zouden willen typeren.
De grondidee van dit stuk van en door kinderen is dezelfde als bij de vorige musical “Spring”, in plaats van “durf te springen” wordt het nu “durf te vliegen”. Alleen was “Spring” verder gebaseerd op een eigen visie op 150 jaar België, terwijl er in “Vogel-vrij” nauwelijks een verhaal le bespeuren valt. Het stelen van een sportvliegtuig, een verblijf in een tropenhol en in een superkamp houdt misschien wel beloftes in, maar die worden toch niet helemaal ingelost.
Vooral de drie beroepsacteurs die weer in het spel worden verweven, brengen niets wezenlijks bij. Frans van der Aa kan hoegenaamd niet overtuigen. terwijl het stilaan bekende duo Mia Grijp-Raymond “Bosje” Bosschaert deerlijk faalt als fascistisch koppel. Of beter waren die hele super-kamptoestanden gewoon achterwege gelaten. Gek dat de kinderen die zogezegd zelf zouden hebben gekozen…
Dat het desondanks toch nog een genietbaar spektakel is, komt door de bekende Eva Bal-ingrediënten : het creatief omspringen met kindertalent, de poëtische evocaties (zij het soms iets te langdradig voor kinderen), de leuke muziek, gebracht door een paar bekende namen uit het popwereldje en heel eventjes ook door de kinderen zelf. Ondanks alle onhandigheden vonden wij dat erg sympathiek.
Referentie
Ronny De Schepper, Vrij als een albatros, De Rode Vaan nr.22 van 1981 (foto JJ Harrison via Wikipedia)
(*) Weet iemand nog waarop dit slaat?
dagelijks iets degelijks 